Łankowice – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 19341954[2] w woj. poznańskim/pomorskim[3]/bydgoskim (dzisiejsze woj. kujawsko-pomorskie). Siedzibą władz gminy były Łankowice.

Łankowice
gmina wiejska
1934-1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1934-38: poznańskie
1938-39: pomorskie
1945-50: pomorskie
1950–54: bydgoskie

Powiat

szubiński

Siedziba

Łankowice

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

17

brak współrzędnych

Gmina zbiorowa Łankowice została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie szubińskim w woj. poznańskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Dobieszewiec, Dobieszewo, Gromadno, Iwno, Karolinowo, Kaźmierzewo, Laskownica, Ludwikowo, Łankowice, Łankowiczki, Miaskowo, Mieczkowo, Nowawieś Notecka, Oleszno, Palmierowo i Słupowiec (oraz z obszarów dworskich położonych na tych terenach lecz nie wchodzących w skład gmin)[4].

1 kwietnia 1938 gmina Łankowice została przyłączona do woj. pomorskiego[5]. 6 lipca 1950 roku zmieniono nazwę woj. pomorskiego na bydgoskie[6]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 17 gromad: Chwaliszewo, Dobieszewo, Grocholin, Gromadno, Kaźmierzewo, Laskownica, Ludwikowo, Łankowice, Mieczkowo, Nowawieś Notecka, Oleszno, Palmierowo, Sierniki, Słupowa, Smoguleckawieś, Ujazd i Włodzimierzowo[7].

Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin[9].

Przypisy

edytuj
  1. W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954 roku
  3. Zarówno w woj. pomorskim z siedzibą w Toruniu (1919–39) jak i woj. pomorskim z siedzibą w Bydgoszczy (1945-50)
  4. Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 660
  5. Dz.U. z 1937 r. nr 46, poz. 350
  6. Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
  7. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  8. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  9. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312