Ślepuszonka południowa

Ślepuszonka południowa
	Bramus fuscocapillus
	(Blyth, 1843)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	karczowniki
Plemię	Ellobiusini
Rodzaj	Bramus
Gatunek	ślepuszonka południowa
Synonimy
	Georychus fuscocapillus Blyth, 1843; Ellobius intermedius Scully, 1887; Ellobius farsistani Ugarov, 1928;
	Georychus fuscocapillus Blyth, 1843; Ellobius intermedius Scully, 1887; Ellobius farsistani Ugarov, 1928;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Ślepuszonka południowa^[6] (Bramus fuscocapillus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Ślepuszonka południowa występuje w północno-wschodnim i południowo-wschodnim Iranie, zachodnim, południowym i wschodnim Turkmenistanie, Afganistanie i bardzo marginalnie w zachodnim Pakistanie (Beludżystan)^[7].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1843 angielski zoolog Edward Blyth nadając mu nazwę Georychus fuscocapillus^[2]. Holotyp pochodził z Kwety, w Beludżystanie, w Pakistanie^[8].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[8]^[7].

Etymologia

fuscocapillus: łac. fuscus „mroczny, ciemny”; -capillus „głowiasty”, od capillus „włosy na głowie”^[9].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) samic 100–145 mm, samców 98–141 mm, długość ogona samic 9–20 mm, samców 9,1–19 mm; masa ciała samic 37–101 g, samców 34–61 g^[10].

Tryb życia

Ślepuszonka południowa zamieszkuje tereny od poziomu morza, aż po siedliska położone na wysokości kilku tysięcy metrów n.p.m.^[5]. Jest zwierzęciem w znacznie większym stopniu przystosowanym do prowadzenia podziemnego trybu życia, niż inne gatunki należące do podrodziny norników. Ślepuszonka południowa żywi się korzeniami i innymi podziemnymi częściami roślin. Podobnie jak kret kopie tuż pod powierzchnią ziemi chodniki, w których wyszukuje pokarm oraz głębsze, bardziej trwałe korytarze i komory gniazdowe. Nie hibernuje, ale w lecie może być nieaktywny^[5].

Rozmnażanie

Okres reprodukcyjny tego gatunku jest krótki. W miocie rodzą się 3 lub 4 młode^[5].

Przypisy

↑ Bramus fuscocapillus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b E. Blyth. Report from the Curator. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 11 (2), s. 887, 1843. (ang.).
↑ J. Scully. On the mammals and birds collected by Captain C.E. Yate, C.S.I. of the Afghan Boundary Commission. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 56 (2), s. 73, 1888. (ang.).
↑ А.А. Угаров. „Труды Среднеазиатского государственного университета”. 8a (4), s. 12, 1928. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d G.G. Shenbrot G.G., B. Kryštufek & S.B.K.& S. Molur B. Kryštufek & S.B.K.& S., Ellobius fuscocapillus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-26] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 352. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ellobius (Afganomys) fuscocapillus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-26].
↑ The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 313–315. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[itis-1] Bramus fuscocapillus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Blyth-2] E. Blyth. Report from the Curator. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 11 (2), s. 887, 1843. (ang.).

[Scully-3] J. Scully. On the mammals and birds collected by Captain C.E. Yate, C.S.I. of the Afghan Boundary Commission. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 56 (2), s. 73, 1888. (ang.).

[Ugarov-4] А.А. Угаров. „Труды Среднеазиатского государственного университета”. 8a (4), s. 12, 1928. (ros.).

[iucn-5] G.G. Shenbrot G.G., B. Kryštufek & S.B.K.& S. Molur B. Kryštufek & S.B.K.& S., Ellobius fuscocapillus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-26] (ang.).

[Cichocki&inni-6] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 352. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-8] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ellobius (Afganomys) fuscocapillus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-26].

[Jobling-9] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

[Pardiñas&inni-10] U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 313–315. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[6]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[7]

[8]

[9]

[10]