Żychcki (Drzewica odmienny, Zychcki) – kaszubski herb szlachecki. Według Alfreda Znamierowskiego odmiana herbu Leliwa[1], zaś według Przemysława Pragerta, jest to odmiana herbu Drzewica.

Herb Żychcki
Herb Żychcki

Opis herbu

edytuj

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[2]:

W polu czerwonym półksiężyc złoty, nad nim i pod nim po takiejż gwieździe. Klejnot: nad hełmem w koronie samo godło. Labry czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

edytuj

Herb wymieniany przez Dachnowskiego (Herbarz szlachty Prus Królewskich) i Niesieckiego.

Rodzina Żychckich

edytuj

Drobnoszlachecka rodzina o nazwisku odmiejscowym od wsi Żychce koło Konarzyn. Pierwsze wzmianki o rodzinie pochodzą z 1570 (Szicziński, czyli Żychciński oraz a Sziczken), kolejna z 1620 (nn Żychcki brał udział w bitwie pod Cecorą) i 1648 (Prądzyński, Andrzej Zaica, Maciej Rozek, Andrzej Grzanka, Paweł Rozek, nazwiska te stały się przydomkami). Następne wzmianki pochodzą z 1662 i 1717. Rodzina posiadała oprócz gniazda także części wsi Łąkie, a jeden przedstawiciel, Grzanka-Żychcki był jednym z właścicieli Kępina koło Żychc. Rodzina nie piastowała żadnych urzędów, ale jeden Żychcki, Józef, posłował na sejm elekcyjny w 1704. Jakaś gałąź tej rodziny miała osiąść na Żmudzi, gdzie odnotowano ją w 1648.

Herbowni

edytuj

Żychcki (Zychciński, Zychcki, Zychecki, Zychocki, Zycki, Żychocki, Żychtski, Życki) z przydomkami Prądzyński, Zaica, Rozek, Grzanka (Grząka, Gskrąka).

Rodzinie tej przypisuje się też czasami Drzewicę bez odmiany.

Przypisy

edytuj
  1. Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 125-126. ISBN 83-7391-166-9.
  2. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj