13 Batalion Saperów (1939)
13 Batalion Saperów (13 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 DP |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Jan Roch Ulejczyk |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Piotrkowem (4–6 IX 1939) bitwa pod Tomaszowem M. (6 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 DP.
Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 DP edytuj
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 13 Dywizji Piechoty[1][a].
- Organizacja i obsada personalna ośrodka
Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku[2][b]:
- dowódca ośrodka – mjr Jan Ulejczyk
- zastępca dowódcy – kpt. Aleksander II Kobyliński (*)[c]
- adiutant – por. Tadeusz Walenty Sulkowski (*)[c]
- oficer materiałowy – kpt. Aleksander II Kobyliński (*)[c]
- oficer mobilizacyjny – por. Tadeusz Walenty Sulkowski(*)[c]
- dowódca kompanii saperów – kpt. Roman Bujanowski
- dowódca plutonu – por. Zygmunt Feliks Starczewski
- dowódca plutonu – ppor. Tadeusz Dobraszczyc
- dowódca plutonu specjalnego – por. Eugeniusz Sochacki
W 1939 ośrodek sformował batalion saperów dla 12 Dywizji Piechoty.
13 sierpnia 1939[5] 13 Ośrodek Sapersko-Pionierski w Równem sformował batalion saperów dla 13 Dywizji Piechoty.
Struktura i obsada personalna batalionu edytuj
Obsada personalna we wrześniu 1939[6]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr Jan Roch Ulejczyk
- zastępca dowódcy – kpt. Aleksander Kobyliński
- 1 kompania saperów – por. Tadeusz Walenty Sułkowski
- 2 kompania saperów –
- 3 zmotoryzowana kompania saperów –
- kolumna saperska –
- kolumna pontonowa – ppor. rez. Wacław Słodkowski
Uwagi edytuj
- ↑ Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
- ↑ a b c d Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Kozłowski 1964 ↓, s. 193.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 814.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 326.
Bibliografia edytuj
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.