20 złotych wzór 1974 Marceli Nowotko

20 złotych wzór 1974 Marceli Nowotko – moneta dwudziestozłotowa, wprowadzona do obiegu 29 marca 1974 r. zarządzeniem z 22 marca 1974 r. (M.P. z 1974 r. nr 10, poz. 78), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].

20 złotych wzór 1974 Marceli Nowotko
Ilustracja
Państwo

 Polska

Emitent

Narodowy Bank Polski

Typ monety

moneta powszechnego obiegu

Nominał

20 zł

Rocznik

1974, 1975, 1976, 1977, 1983

Emisja
Mennica

Mennica Państwowa w Warszawie,
mennica w Kremnicy

Nakład

86 192 000 szt.

Data emisji

29 marca 1974

Data wycofania

1 stycznia 1995

Projektant

Stanisława Wątróbska

Opis fizyczny
Masa

10,15 g

Średnica

29 mm

Materiał

miedzionikiel MN25

Rant

ząbkowany

Stempel

zwykły

Była emitowana w latach 1974–1983[1]. Zaliczana jest do serii tematycznej Wielcy Polacy[2].

W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, poniżej rok bicia, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA” oraz na dole napis „ZŁ 20 ZŁ”. Na monetach bitych w Warszawie pod łapą orła dodatkowo znajduje się znak mennicy[3].

Rewers

edytuj

Na tej stronie monety znajduje się popiersie Marcelego Nowotki, dookoła napis „MARCELI NOWOTKO 1893 – 1942”[1].

Nakład

edytuj

Monetę bito w mennicach w Warszawie i Kremnicy, w miedzioniklu MN25, na krążku o średnicy 29 mm, masie 10,15 grama, z rantem ząbkowanym, według projektu Stanisławy Wątróbskiej[4].

Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[1]:

Rocznik Typ rewersu Mennica Znak mennicy Nakład (sztuk) Uwagi
20 złotych 1974 Marceli Nowotko Warszawa MW 10 000 000
20 złotych 1975 Marceli Nowotko Kremnica 10 000 000
20 złotych 1976 Marceli Nowotko Kremnica 20 000 000
Warszawa MW 30 000 000 istnieją monety z trzema różniącymi się od siebie położeniami znaku mennicy na awersie[5]
20 złotych 1977 Marceli Nowotko Warszawa MW 16 000 000
20 złotych 1983 Marceli Nowotko Warszawa MW 152 000

Według nieoficjalnych informacji cały nakład rocznika 1983 został rozprowadzony między członków Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego[1].

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX w. monetę często fałszowano. Zazwyczaj były to bicia bądź odlewy w miedzi, z nałożoną galwanicznie warstwą niklu, która z biegiem czasu ulegała ścieraniu[6].

Wersje próbne

edytuj

Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu (rok 1974) z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk, oraz wersja próbna technologiczna w miedzioniklu z 1974 roku, w nakładzie 20 sztuk[7].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część trzecia Rzeczpospolita Polska 1945-1952 Polska Rzeczpospolita Ludowa 1952-1989, 2010.
  2. Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 396, ISBN 83-87355-37-2.
  3. Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 127–133, ISBN 978-83-87355-01-2.
  4. Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 127, ISBN 978-83-87355-01-2.
  5. Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 132, ISBN 978-83-87355-01-2.
  6. Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część trzecia Rzeczpospolita Polska 1945-1952 Polska Rzeczpospolita Ludowa 1952-1989, wyd. pierwsze, Sosnowiec 2010, s. 352-354, ISBN 978-83-931862-0-4.
  7. Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003.

Linki zewnętrzne

edytuj