24 Dywizja Pancerna

24 Dywizja Pancerna (niem. 24. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej

24 Dywizja Pancerna

24. Panzer-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1941
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	gen. kaw. Kurt Feldt
Ostatni	gen. mjr Gustav-Adolf von Nostitz-Wallwitz
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Skład	patrz tekst

Znak taktyczny (wzór 1 i 2)
(1941 - 1945)

Historia

Dywizja została sformowana rozkazem z dnia 28 listopada 1941 roku w Stablack (obecnie Dołgorukowo) w Prusach Wschodnich z 1 Dywizji Kawalerii. Jej formowanie zakończyło się dopiero w lutym 1942 roku, przerzucona została wtedy do północnej Francji, gdzie weszła w skład 7 Armii Grupy Armii „D”.

W czerwcu 1942 roku została przerzucona na front wschodni, początkowo znajdowała się w odwodzie 4 Armii Pancernej Grupy Armii „Południe”. W sierpniu 1942 roku wzięła udział w walkach pod Woroneżem.

We wrześniu 1942 roku została włączona w skład 6 Armii, wzięła udział w bezpośrednim ataku na Stalingrad, a następnie wraz z całą 6 Armią znalazła się w okrążeniu. W Stalingradzie walczyła do stycznia 1943 roku, kiedy ostatecznie skapitulowała.

W marcu 1943 roku podjęto decyzję o odtworzeniu dywizji na terenie północnej Francji. Organizacja i szkolenie dywizji trwało do sierpnia 1943 roku. We wrześniu zostaje przerzucona do północnych Włoch.

W listopadzie 1943 roku została skierowana na front wschodni, weszła w skład 1 Armii Pancernej Grupy Armii „Południe”. Od grudnia do lutego 1944 roku walczyła w rejonie Krzywego Rogu, a następnie wycofała się w kierunku Rumunii. Od kwietnia 1944 roku broni rejonu Jass.

W sierpniu 1944 roku przerzucona do Polski, gdzie broniła linii rzeki San. We wrześniu 1944 roku, w związku z ofensywą radziecką, została przerzucona na Węgry, gdzie brała udział w kontrnatarciu pod Debreczynem. Pod koniec grudnia 1944 roku została przerzucona na Słowację, a w lutym 1945 roku do Prus Wschodnich.

W trakcie walk na terenie Prus Wschodnich została rozbita, część rozbitych oddziałów w marcu 1945 roku została ewakuowana drogą morską do Szlezwik-Holsztynu. Skapitulowała w maju 1945 roku przed wojskami brytyjskimi.

Motocykl Zündapp KS 750 ze znakiem taktycznym (wzór 1) 24 Dywizji Pancernej

Dowódcy

• gen. kaw. Kurt Feldt (1941 – 1942)
• gen. wojsk panc. Bruno Ritter von Hauenschild (1942)
• gen. por. Arno von Lenski (1942 – 1943)

odtworzona

• gen. wojsk panc. Maximilian Freiherr von Edelsheim (1943 – 1944)
• gen. mjr Gustav-Adolf von Nostitz-Wallwitz (1944 – 1945)
• mjr Rudolf von Knebel-Döberitz (1945) – resztki oddziałów

Skład

1942

• 24 pułk pancerny (Panzer-Regiment 24)
• 24 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 24)
  • 21 pułk strzelców (Schützen-Regiment 21)
  • 26 pułk strzelców (Schützen-Regiment 26)
  • 4 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 4)
• 89 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 89)
• 40 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 40)
• 40 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 40)
• 40 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 40)
• 86 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 86)

1943

• 24 pułk pancerny (Panzer-Regiment 24)
• 21 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 21)
• 26 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 26)
• 89 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 89)
• 24 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 24)
• 283 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 283)
• 40 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 40)
• 40 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 40)
• 86 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 86)