2 Pułk Pancerny (II RP)
(Przekierowano z 2 Batalion Czołgów i Samochodów Pancernych)
2 Pułk Pancerny (2 ppanc) – oddział broni pancernych Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1931 |
Rozformowanie |
1937 |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujPułk został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z dnia 16 czerwca 1931 roku, w Żurawicy z połączenia 2 dywizjonu samochodów pancernych oraz II batalionu i parku czołgów typu II ze składu 1 pułku czołgów.
W 1933 roku pułk został przeformowany w 2 batalion czołgów i samochodów pancernych[1]. W następnym roku do batalionu zostali przyjęci żołnierze z rozwiązanej kadry 10 dywizjonu samochodowego w Przemyślu, w tym komendant kadry major Władysław Srocki.
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z dnia 26 lutego 1935 roku jednostka została przeformowana w 2 batalion pancerny.
Kadra pułku
edytuj- dowódca pułku – ppłk kaw. Józef Koczwara
- zastępca dowódcy pułku - ppłk dypl. piech. Stanisław Antoni Habowski
- dowódca batalionu czołgów – ppłk piech. Rudolf Kostecki
- dowódca dywizjonu samochodów pancernych – mjr kaw. Bolesław Kentro
- rtm. rez. kaw. Tadeusz Sulimirski
Przypisy
edytuj- ↑ Dodatek Tajny Nr 6 do Dziennika Rozkazów M.S.Wojsk. z 19 października 1933 r., poz. 802.
Bibliografia
edytuj- Adam Jońca: Wrzesień 1939: pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
- Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
- Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles : 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.