3 Grupa Armii (Francja)

3 Grupa Armii – francuska grupa armii walcząca w kampanii roku 1940. . Początkowo zajmowała pozycje w południowej części Linii Maginota. W jej składzie walczyła między innymi polska 2 Dywizja Strzelców Pieszych.

3 Grupa Armii
Historia
Państwo

 Francja

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1940

Dowódcy
Pierwszy

gen. Benoît Besson

Działania zbrojne
II wojna światowa
kampania francuska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Formowanie i walki edytuj

3 Grupa Armii utworzona została 3 września 1939 z zadaniem obrony rubieży od Selistat w Alzacji do przełęczy Col de la Tucile. Do końca maja 1940 pozostawała w obronie, a następnie została włączona do 2 Grupy Armii[1].

Po klęsce w Belgii i Flandrii odtworzono grupę z zadaniem obrony obszaru od Sommy do dolnej Sekwany i Paryża. W wyniku kolejnej operacji zaczepnej niemieckiej Grupy Armii B, wojska 3 GA rozpoczęły działania opóźniające. Pobite nad Sommą oraz Aisne cofały się nad Sekwanę. Część jej 10 Armii, zamknięta nad morzem w Saint-Valery-en-Caux, 12 czerwca złożyła broń. W wyniku szybkiej ofensywy niemieckich zgrupowań pancernych, 3 GA nie zdołała zorganizować nowej linii obronnej nad dolną Sekwaną. Zrezygnowano również z obrony Paryża. 11 czerwca 3 GA otrzymała rozkaz odwrotu po osi: Paryż, Orlean, Vierzon. 16 czerwca, będąc nad Loarą, zagrożona od wschodu nie zdołała przejść do obrony. Wojska 3 GA nie obroniły też reduty bretońskiej. Resztki 3 GA, cofające się na południe Francji, poddały się z chwilą zawieszenia broni i ogólnej kapitulacji[1].

Struktura organizacyjna edytuj

Stan początkowy:

  • 8 Armia
    • 7 Korpus
      • 13 Dywizja Piechoty
      • 27 Dywizja Piechoty
    • 13 Korpus
      • 19 Dywizja Piechoty
      • 54 Dywizja Piechoty
      • 104 Dywizja Piechoty
      • 105 Dywizja Piechoty
    • 44 Korpus
      • 67 Dywizja Piechoty
  • 45 Korpus Forteczny
    • 57 Dywizja Piechoty
    • 63 Dywizja Piechoty

Po klęsce w Belgii i Flandrii[1]:

  • 6 Armia
  • 7 Armia
  • 10 Armia

Przypisy edytuj

  1. a b c Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 165.

Bibliografia edytuj