4 Batalion Saperów (PSZ)

4 Batalion Saperów (Oddziały Saperów Dywizyjnych) – oddział saperów Polskich Sił Zbrojnych.

4 Batalion saperów
Ilustracja
Barwy saperów dywizyjnych
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1947

Dowódcy
Pierwszy

płk Jan Nepomucen Gustowski

Ostatni

mjr Wiktor Neklaws

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

Wojska inżynieryjne

Podległość

4 Dywizji Piechoty

Formowanie

edytuj

W lutym 1945 roku, w Szkocji, rozpoczęto formowanie jednostki Oddziałów Saperów Dywizyjnych 4 Dywizji Piechoty. Zdolność bojową miał osiągnąć do 1 czerwca 1945. W walkach na froncie nie wziął udziału. Oficerowie wywodzili się z I Korpusu Polskiego, a żołnierze w ok. 80% z Wehrmachtu i organizacji Todt, do których to wcześniej zostali przymusowo wcieleni. Saperzy dywizyjni byli kompletnie zmotoryzowani, liczyli ok. 1200 ludzi[1].


Obsada personalna

edytuj
  • dowódca saperów dywizyjnych
    • płk sap. Jan Nepomucen Gustowski[2]
    • mjr sap. Wiktor Neklaws[3] (1945–1946)
  • adiutant – por. Henryk Hajducki
  • dowódca plutonu dowodzenia – por. Jan Markowski
  • dowódca plutonu łączności – ppor. Kazimierz Regula
  • dowódca 7 kompanii saperów – kpt. Julian Feliks Folik
    • zastępca dowódcy kompanii - por. Miernacki[1]
  • dowódca 8 kompanii saperów – kpt. sap. inż. Jan Piasecki[4]
    • zastępca dowódcy kompanii - kpt. Wacław Witold Rześny[1]
  • dowódca 9 kompanii saperów – mjr sap. Maksymilian Robert Kruczała
    • zastępca dowódcy kompanii - kpt. Włodzimierz Józef Siwiński[1]
  • dowódca 4 kompanii parkowej – mjr sap. Adam Julian Kasperski[5]
  • dowódca plutonu mostowego – chor. Budny

Przypisy

edytuj
  1. a b c d 4 Dywizja Piechoty ↓, s. 41.
  2. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 253, 842.
  3. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 260, 759. Wiktor Neklaws urodził się 27 sierpnia 1901 roku. 24 grudnia 1949 roku otrzymał obywatelstwo brytyjskie.
  4. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 261, 756. Jan Piasecki urodził się 23 listopada 1903 roku.
  5. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 260.

Bibliografia

edytuj
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Zbigniew Wawer: Organizacja polskich wojsk lądowych w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk: Bellona, 1992. ISBN 83-11-08218-9.
  • 4 Dywizja Piechoty – Pamięci żołnierzy 4 Dywizji Piechoty i ich dowódcy gen. Glabisza. Tuchowo: Mała poligrafia WSD Redemptorystów.
  • Witold Biegański, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, Regularne jednostki Wojska Polskiego na zachodzie. Formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad, tom 5, Warszawa 1967, s. 225–226.
  • 4 Dywizja Piechoty – Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów, red. nauk. Grzegorz Nowik, Tadeusz Rawski, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Stosunków Społecznych, Wydawnictwo „Bellona”, Warszawa 1994, ISBN 83-1108377-0, s. 102–109.
  • Mieczysław Borchólski, Z saperami generała Maczka, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990, s. 163, 166, ISBN 83-11-07794-0, OCLC 834112494.