7 Dywizjon Samochodowy

7 Dywizjon Samochodowy
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1921
Rozformowanie	1933
	Tradycje
Święto	11 listopada
Kontynuacja	1 Batalion Pancerny
	Organizacja
Dyslokacja	Poznań
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
	Multimedia w Wikimedia Commons

7 Dywizjon Samochodowy (7 dsam) – pododdział wojsk samochodowych Wojska Polskiego II RP.

Historia dywizjonu

Pierwsze jednostki samochodowe powstały samorzutnie w pierwszych dniach listopada 1918. W Poznaniu sformowano Obóz Samochodowy. Wykorzystywano sprzęt i materiały pozostawione przez wojska okupacyjne^[3].

Dywizjon został sformowany w lipcu 1921 roku, w garnizonie Poznań (Okręg Korpusu Nr VII), na bazie Dowództwa Wojsk Samochodowych Okręgu Generalnego „Poznań” i podległych mu pododdziałów.

W strukturze dyonu występowała między innymi Kolumna Szkolna Samochodów Pancernych. Jesienią 1925 roku kolumna została wyłączona ze składu wojsk samochodowych, podporządkowana dowódcy 15 Pułku Ułanów Poznańskich i przemianowana na 3 Szwadron Samochodów Pancernych.

Osobny artykuł: Organizacja pokojowa dywizjonu samochodowego.

W 1929 roku jednostka została skadrowana i przemianowana na Kadrę 7 Dywizjonu Samochodowego.

Dzień 11 listopada został ustanowiony świętem dywizjonu, w rocznicę utworzenia w 1919 roku Dowództwa Wojsk Samochodowych Okręgu Generalnego „Poznań”.

W grudniu 1933 roku Kadra 7 dsam została połączona z 1 Pułkiem Pancernym. Na bazie obu jednostek został utworzony 1 Batalion Czołgów i Samochodów Pancernych, który 26 lutego 1935 roku został przeformowany w 1 Batalion Pancerny.

W warsztatach samochodowych dywizjonu na stanowisku kierownika technicznego pracował Mikołaj Aksan^[4].

Dowódcy batalionu i komendanci kadry

ppłk Marek Krzyczkowski (od IX 1921)
mjr / ppłk inż. Witold Leon Suszyński (15 III 1923^[5] – III 1929 → dyspozycja dowódcy OK VII^[6])
mjr Władysław Srocki (1929)
mjr Henryk Emil Cybulski (od 1929)

Przypisy

↑ Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 16 z 19 maja 1927 roku
↑ ^a ^b Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1209.
↑ Madeyski 1928 ↓, s. 1157.
↑ Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (139), s. 425, 1992. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 88.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Album dziesięciolecia Okręgu Korpusu Nr VII, Drukarnia "Kadra" w Warszawie, Poznań 1932
Jacek Skalski, Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. 1 Batalion Pancerny, zeszyt 5, P.W. "Egross-Mikromax" Sp. z o.o., Warszawa 1991, ISBN 83-85253-20-3
JanuszJ. Magnuski JanuszJ., Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1993, ISBN 83-86028-00-9, OCLC 834071453 .
Zygmunt Madeyski. Wojska samochodowe. (Szkic historyczny).. „Przegląd Wojskowo-Techniczny. Broń Pancerna”. 4 (6), s. 1157-1162, 1928. Warszawa: Drukarnia Ministerstwa Spraw Wojskowych; Dowództwo Saperów; Dowództwo Broni Pancernych; Dowództwo Wojsk Łączności.
Piotr Rudzki, Jerzy Kulesza, Józef Jeszka. Krótki rys historyczny powstania i pracy formacyj samochodowych. „Przegląd Wojskowo-Techniczny. Broń Pancerna.”. 4 (6), s. 1193-1246, 1928. Warszawa: Drukarnia Ministerstwa Spraw Wojskowych; Dowództwo Saperów; Dowództwo Broni Pancernych; Dowództwo Wojsk Łączności.

[1] Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 16 z 19 maja 1927 roku

[CITEREFRudzkiKuleszaJeszka19281209-2] Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1209.

[CITEREFMadeyski19281157-3] Madeyski 1928 ↓, s. 1157.

[4] Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (139), s. 425, 1992. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. .

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_43_z_29_czerwca_1923_roku,_s._433-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_12_marca_1929_roku,_s._88-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 88.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]