Adam Chreptowicz (filantrop)

Adam Chreptowicz herbu Odrowąż (ur. 19 marca 1768 w Szczorsach, zm. w 1846 roku[1] w Warszawie) – polski szlachcic, poseł na Sejm Czteroletni z województwa nowogródzkiego, filantrop i mecenas nauki, kawaler maltański (w zakonie od 1803 roku), kawaler Honoru i Dewocji w Wielkim Przeoracie Katolickim w Rosji[1].

Adam Chreptowicz
Ilustracja
Herb
Odrowąż
Rodzina

Chreptowiczowie herbu Odrowąż

Data i miejsce urodzenia

19 marca 1768
Szczorsy

Data i miejsce śmierci

1846
Warszawa

Ojciec

Joachim Litawor Chreptowicz

Matka

Konstancja Przeździecka
h. Roch III

Żona

Marianna Granowska
h. Leliwa

Zespół pałacowo-parkowy w Szczorsach, posiadłość Chreptowiczów (1878)

Życiorys

edytuj

Adam Chreptowicz urodził się we wzniesionym przez jego ojca pałacu w Szczorsach. Uczył się w Szkole Głównej Litewskiej, później wiele podróżował, przede wszystkim po Niemczech, Danii i Anglii. Interesował się górnictwem.

Był rotmistrzem Kawalerii Narodowej. W 1790 roku został posłem z województwa nowogródzkiego na drugą kadencję Sejmu Czteroletniego. W czasie insurekcji kościuszkowskiej był adiutantem gen. Stanisława Mokronowskiego.

Po rozbiorach został wizytatorem szkół i członkiem komisji sądowo-edukacyjnej, z ramienia Cesarskiego Uniwersytetu Wileńskiego. W 1812 roku Napoleon Bonaparte mianował go członkiem Izby Administracyjnej departamentu wileńskiego. W 1813 roku do powrotu władz rosyjskich do Wilna był członkiem tymczasowej komisji gubernialnej.

W 1834 roku był prezesem wileńskiego Towarzystwa Dobroczynności oraz wiceprezesem wileńskiego Towarzystwa Typograficznego.

Rozbudował odziedziczony po ojcu księgozbiór (który przeniósł z Warszawy do Szczors) do 15 tysięcy tomów. Założył szkołę parafialną w Niehniewiczach, później szkołę wzajemnego nauczania w Szczorsach. Przeprowadził wiele reform w relacjach z poddanymi, założył kasę oszczędnościową dla chłopów. Pierwszy na Litwie wprowadził płodozmian i szlachetne rasy inwentarza.

Życie rodzinne

edytuj

Był najstarszym synem Joachima Litawora Chreptowicza i Konstancji z domu Przeździeckiej h. Roch III. Miał czworo rodzeństwa. Byli to: Ewa, późniejsza żona Michała Hieronima Brzostowskiego, oraz Aleksander, Ignacy i Ireneusz.

Ożenił się z Marianną Granowską h. Leliwa, jednak to bezdzietne małżeństwo rozpadło się, a Marianna wyszła za Aleksandra Augusta Zamoyskiego, a później za Kazimierza Lubomirskiego.

Przypisy

edytuj
  1. a b Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 196.

Bibliografia

edytuj