Adam Skałkowski (oficer)
Adam Roman Skałkowski herbu Nałęcz (ur. 20 czerwca 1892 w Jarosławiu, zm. ?) – podpułkownik administracji Wojska Polskiego.
 podpułkownik administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1892 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Gabinet Ministra Spraw Wojskowych |
| Stanowiska |
zastępca szefa gabinetu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
         
| |
.png){kind=small}
ŻyciorysEdytuj
Urodził się 20 czerwca 1892 w Jarosławiu, w rodzinie Władysława Nałęcz i Magdaleny z Wybranowskich[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Fortecznej Nr 7. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917 w korpusie oficerów rezerwy artylerii fortecznej[2].
12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 52. lokatą w korpusie oficerów artylerii[3]. W czerwcu tego roku został przeniesiony do 15 Pułku Artylerii Polowej w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy II dywizjonu[4]. W lipcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Dowództwa 2 Grupy Artylerii w Lublinie[5]. Z dniem 1 października 1930 został przydzielony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[6][7]. Z dniem 1 listopada 1934 został przesunięty ze stanowiska szefa wydziału I na stanowisko zastępcy szefa gabinetu[8]. Na tym stanowisku pełnił służbę przez kolejnych pięć lat[9]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[10][11].
Był mężem Marii Schaetzel de Merzhausen, z którą miał córkę Teresę (zm. 1995) i syna Mariana.
Ordery i odznaczeniaEdytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)[12]
- Krzyż Walecznych[13]
- Złoty Krzyż Zasługi[13]
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[14]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1937)[15]
- Krzyż Oficerski Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1937)[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja, 1932)[16]
- Krzyż Kawalerski Królewskiego Orderu Miecza I klasy (Szwecja, 1934)[17]
- Medal Pamiątkowy 1918–1928 (Łotwa, 1933)[18]
- Srebrny Medal Waleczności 1. klasy (Austro-Węgry)[19]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2020-12-11].
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1356, 1391.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 186.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 300.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181, 429.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 256.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 430.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 473.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 286.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 281 „za zasługi na polu administracji wojska”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932 roku, s. 336.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934 roku, s. 122.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 298.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1391.
BibliografiaEdytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.