Akademia Alfonsjańska

Papieski Uniwersytet Laterański

Akademia Alfonsjańska (łac. Accademia Alfonsiana), Wyższy Instytut Teologii Moralnej (wł. Istituto Superiore di Teologia morale)[1] – wyższy instytut Kościoła katolickiego należący do Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela z siedzibą w Rzymie.

Akademia Alfonsjańska, Wyższy Instytut Teologii Moralnej
Accademia Alfonsiana
Alphonsian Academy
Dewiza

Verbo et Opere

Data założenia

9 lutego 1949

Typ

uczelnia kościelna

Patron

Alfons Maria Liguori

Państwo

 Włochy

Adres

Esquilino, Rzym

Liczba pracowników
• naukowych


około 33

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Akademia Alfonsjańska, Wyższy Instytut Teologii Moralnej”
41,895356°N 12,500209°E/41,895356 12,500209
Strona internetowa

Historia edytuj

Instytut został założony 9 lutego 1949 roku przez zakon redemptorystów jako Accademia Alfonsiana w budynku istniejącej od 1855 roku Wyższej Szkoły w kompleksie budynków przy kościele św. Alfonsa Liguori w dzielnicy Esquilino. Patronem teologów moralistów i spowiedników jest św. Alfons Liguori, doktor Kościoła i założyciel zakonu redemptorystów[2]. Rozpoczęto wykłady teologii moralnej, teologii dogmatycznej, prawa kanonicznego, filozofii i hebraistyki. Podczas drugiego soboru watykańskiego akademia wniosła znaczący wkład w przygotowanie konstytucji duszpasterskiej „Gaudium et spes”. Od 1960 roku uczelnia funkcjonuje w ramach struktur Wydziału Teologicznego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie.

Istniejąca od roku 1855 biblioteka została wzbogacona w 1867 przez darowiznę biskupa Clémenta Villecourta z La Rochelle. Już w 1905 biblioteka akademicka ze stanem 20 000 tomów była uważana za jedną z najlepszych bibliotek kościoła katolickiego w Rzymie. Uczelnia jest wspomagana finansowo przez fundację La Fondazione Alfonsiana.

Uczelnia edytuj

Na uczelni możliwe są studia specjalistyczne z teologii moralnej. Wykłady i seminaria prowadzone są w sektorach refleksji teologicznej: metodologicznym, biblijnym (zagadnienia moralne w świetle Starego i Nowego Testamentu), patrystycznym, historycznym i systematycznym (teologia moralna fundamentalna i szczegółowa) oraz antropologicznym (systematyczna i empiryczna). Na akademii studiowało od 1949 roku ponad 4500 studentów z około 60 państw uzyskując tytuł zawodowy licencjata lub stopień naukowy doktora ze specjalizacją teologia moralna. Zatrudnionych jest około 33 wykładowców (2017 rok), w większości są to redemptoryści. Akademia wydaje Studia Moralia – Editiones Accademiae Alfonsianae, czasopismo naukowe z przedmiotu teologii moralnej[3]. Spośród absolwentów Akademii trzech zostało kardynałami i 72 biskupami.

W roku akademickim 2012/2013 w Akademii Alfonsjańskiej na studiach licencjackich i doktoranckich zapisanych było 286 studentów, w tym 118 z Europy, 70 z Ameryki Północnej i Południowej, 47 z Azji, 50 z Afryki oraz jeden z Australii i Oceanii. Corocznie około 45 absolwentów kończy studia ze stopniem licencjata i około 30 ze stopniem doktora teologii moralnej w trzech podstawowych specjalnościach: teologii moralnej fundamentalnej, społecznej i bioetyki[4].

Rektorem akademii w latach 2013–2018 był o. Andrzej Wodka CSsR, profesor nadzwyczajny uczelni[5]. W latach 2018–2023 funkcję tę sprawował o. prof. Alfonso Amarante CSsR[6][7].

Wykładowcy (wybór) edytuj

Studenci Akademii (wybór) edytuj

Przypisy edytuj

  1. osoba-os_531. kolegium.opoka.org., [1]
  2. Akademia Alfonsjańska. Redemptoryści. [dostęp 2017-12-28].
  3. Studia Moralia (wł.)
  4. Sylwester Cabała CSsR: Redemptoryści – 65 lat temu powstała w Rzymie Akademia Alfonsjańska. Życie Zakonne, 2014-02-10. [dostęp 2017-12-28].
  5. Wodka Andrzej (ur. 1959). Borzęcin (gmina). [dostęp 2017-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-28)].
  6. O. prof. Alfonso Amarante CSsR nowym Prezesem Akademii Alfonsjańskiej [online], Prowincja Warszawska Redemptorystów, 2019 [dostęp 2020-07-21] (pol.).
  7. Nomina del Rettore Magnifico della Pontificia Università Lateranense. vatican.va, 2023-08-01. [dostęp 2023-08-01]. (wł.).

Bibliografia edytuj