Alec Rose
Alec Rose (ur. 13 lipca 1908 w Canterbury[1], zm. 11 stycznia 1991 w Portsmouth[2]) – brytyjski żeglarz, który odbył samotny rejs dookoła świata.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
brytyjska |
Wczesne lata
edytujUrodził się w Canterbury. Jako dziecko był tak wątły, że wożono go do szkoły wózkiem. Później jednak nabrał sił i czynnie uprawiał sporty[3]. Ożenił się w wieku 23 lat i przez sześć lat pracował w firmie transportowej ojca. W 1939 nabył małe gospodarstw rolne[4].
Podczas II wojny światowej służył na eskortowcu HMS Leith, który ochraniał konwoje. W 1944 Rose został podporucznikiem i objął dowództwo sześciu statków desantowych, a w 1945 został zwolniony do rezerwy jako porucznik z uwagi na inwalidztwo (załamanie nerwowe)[5]. Następnie prowadził gospodarstwo ogrodnicze, a później handel owocami.
Udział w transatlantyckich regatach samotników
edytujW 1958 nabył kecz Neptune’s Daughter, którym żeglował po Morzu Północnym i Zatoce Biskajskiej. W 1963 sprzedał ten jacht i kupił Lively Lady, dwudziestoletni kuter, który przerobił na kecz. Uczynił to, by móc wziąć udział w drugich transatlantyckich regatach samotników OSTAR w 1964. Zajął w tych regatach czwarte miejsce, przepływając z Plymouth do Newport w czasie 36 dni i 17 godzin[6].
Rejs dookoła świata
edytujW 1966 Rose dowiedział się, że Francis Chichester zamierza opłynąć samotnie świat drogą szlakiem kliprów z jednym tylko zawinięciem do portu w Australii. Postanowił uczynić to równolegle na Lively Lady. Wystartował z Langstone 7 sierpnia 1966, jednak musiał zawrócić z powodu uszkodzenia samosteru[7]. Ponownie wypłynął z Plymouth 14 sierpnia, ale następnego dnia zderzył się ze statkiem koło Ouessant i powrócił do Plymouth. Podczas naprawy uszkodzeń Lively Lady przewróciła się podczas odpływu. Kolejne uszkodzenia sprawiły, że Rose musiał odłożyć start do następnego roku.
Rose wyruszył w rejs dookoła świata z Portsmouth 16 lipca 1967[8] (po zakończeniu rejsu przez Chichestera, co nastąpiło 28 maja). Minął Wyspy Kanaryjskie, a 26 sierpnia przeciął równik[9]. Na Południowym Atlantyku przeszedł kilka sztormów. W październiku opłynął Przylądek Dobrej Nadziei.
17 grudnia Rose zawinął do Melbourne po 155 dniach samotnej podróży. Po naprawie jachtu wyruszył w dalszą drogę 14 stycznia 1968. Wskutek uszkodzenia masztu musiał 31 stycznia zawinąć do portu Bluff w Nowej Zelandii. Postój i naprawa trwały pięć dni[10]. po wyruszeniu płynął przez Ocean Spokojny, a 1 kwietnia okrążył Przylądek Horn[11].
7 kwietnia zamknął wokółziemski krąg. 4 lipca wpłynął do Portsmouth, po 354 dniach od wyruszenia, z których 321 spędził na morzu.
Za swój wyczyn został uhonorowany przez Elżbietę II tytułem szlacheckim sir.
Swą podróż opisał w książce My "Lively Lady" wydanej w 1968 (polskie wydanie Moja „Lively Lady” w tłumaczeniu Tadeusza Borysiewicza).
Zmarł w 1991. Jego jacht Lively Lady ponownie opłynął świat w 2008 z załogą złożoną częściowo z niepełnosprawnych młodych ludzi[12].
Przypisy
edytuj- ↑ Alec Rose: Moja „Lively Lady”. Wyd. 1. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1971, s. 11.
- ↑ Sir Alec Rose, World-Circling Sailor, 82. „The New York Times”, 1991-01-13. [dostęp 2015-01-03]. (ang.).
- ↑ Andrzej Urbańczyk: Samotne rejsy. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1971, s. 344.
- ↑ Rose, Moja..., s. 14
- ↑ Rose, Moja..., s. 16
- ↑ Julian Czerwiński: Alec Rose. Wyd. 1. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1970, s. 20.
- ↑ Rose, Moja..., s. 44-46
- ↑ Rose, Moja..., s. 52
- ↑ Urbańczyk, op.cit., s. 348
- ↑ Czerwiński, Alec..., s. 45
- ↑ Rose, Moja..., s. 124
- ↑ Lively Lady returns 40 years on [online], BBC News, 5 lipca 2008 [dostęp 2015-01-03] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Alec Rose: Moja „Lively Lady”. Wyd. 1. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1971, seria: Sławni Żeglarze.
- Julian Czerwiński: Alec Rose. Wyd. 1. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1970, seria: Miniatury Morskie.
- Andrzej Urbańczyk: Samotne rejsy. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1971, s. 344-354.