Sztorm

Sztorm (z ang. Storm i z niem. Sturm) – zjawisko meteorologiczne, występujące nad obszarami mórz i oceanów w postaci silnego, porywistego, długotrwałego wiatru o sile nie mniejszej niż 8° w skali Beauforta. Pogodzie sztormowej zwykle towarzyszy odpowiednio silne falowanie powierzchni wody (stan morza). Często występują również rzęsiste deszcze, znacznie ograniczające widzialność. W razie prognozowanego sztormu, jednostki o mniejszej dzielności morskiej zwykle nie opuszczają portu, a te będące w morzu starają się znaleźć schronienie w porcie lub na osłoniętym kotwicowisku. Jednak przebywanie w czasie silnego sztormu (czy huraganu) w porcie bez dostatecznej osłony czy na nie dostatecznie osłoniętym kotwicowisku może być bardziej niebezpieczne, niż sztormowanie na wodach otwartych.

Sztorm w Zatoce Tallińskiej (2015)

Żaglowiec Garthsnaid w trakcie sztormu (1920)

Dla zapobiegania niszczenia wybrzeża morskiego przez sztormowe fale (abrazja) bywają budowane odpowiednie umocnienia.

Sztormy w Polsce

Odnotowany w gdańskiej prasie silny sztorm 27 września 1785 spowodował zatonięcie brytyjskiego statku „General Carleton” w okolicy Dębek.

W Polsce sztormy o ogromnej sile wystąpiły zimą 1913/1914, 1917/1918 i 1921/1922. Niemieckie służby ochrony wybrzeża zanotowały, że w latach 1872–1925 na trzykilometrowym odcinku wybrzeża koło Darłowa ląd cofnął się o 70–100 metrów. W roku 1884 fale zmyły w Darłówku kilka domów. W pamięci mieszkańców wybrzeża pozostały wielkie sztormy z roku 1955, 1962, a także ze stycznia 1983 oraz ze stycznia i lutego 1993. Żywioł morza pożarł plażę, kawałki wydm i niektóre urządzenia techniczne zimą 2007. Urząd Morski w Słupsku, gospodarz wybrzeża od Dźwirzyna pod Kołobrzegiem po Łebę, wyliczył straty sztormowe z 2007 na ponad 18 milionów złotych. Runęły 652 drzewa, wielkie szkody powstały w Kołobrzegu w rejonie Szańca Wschodniego oraz w Dźwirzynie.

Bibliografia

• Józef Narkowicz. Gniew Neptuna. „Kołobrzeskie wiadomości”. Lipiec-wrzesień. Numer 17. s. 5.