Aleja Solidarności w Toruniu
Aleja Solidarności w Toruniu – ulica w Toruniu, znajdująca się w centrum miasta, w sąsiedztwie Zespołu Staromiejskiego. Znajduje się ona pomiędzy ul. Chełmińską (placem Teatralnym) a ul. Szosą Chełmińską. Ulica nosi obecną nazwę od 2000 roku.
| Stare Miasto | |
 Aleja Solidarności | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°00′50,0″N 18°36′10,0″E/53,013889 18,602778
| |
Aleja Solidarności przebiega przez nieistniejący już obszar fortyfikacji bastionowych z XVII wieku, pomiędzy Bastionem św. Wawrzyńca a Bastionem Chełmińskim[1].
Historia Edytuj
Aleja Solidarności to fragment historycznego ciągu komunikacyjnego Toruń – Chełmno istniejącego już od założenia miasta, zaś ulicę w obecnym kształcie wytyczono w połowie XIX w., po tym jak w 1811 roku, przygotowując miasto do oblężenia przez wojska rosyjskie, na rozkaz francuskiego marszałka Louisa Davouta, zburzono prawie doszczętnie wszystkie przedmieścia Torunia, by zrobić miejsce dla budowy fortyfikacji Księstwa Warszawskiego[potrzebny przypis].
W okresie PRL ulica nosiła nazwę Juliana Nowickiego, przy której w latach 1956–2012 widniała tablicę upamiętniającą jej patrona[2]. Pomnik usunięto 31 lipca 2012 roku, a tablicę upamiętniającą Juliana Nowickiego przeniesiono na Cmentarz Komunalny nr 2 im. Ofiar II Wojny Światowej przy ul. Grudziądzkiej, gdzie znajduje się grób Juliana Nowickiego[2][3]. W 2014 roku została ona ponownie przebudowana, a w jej południowej części otwarto pierwszy w Toruniu węzeł przesiadkowy[potrzebny przypis].
Ważniejsze obiekty Edytuj
- Centrum Kulturalno-Kongresowe Jordanki[4];
- Alejka spacerowa przy wschodniej stronie ulicy[1];
- Pomniki upamiętniające toruńskie miasta partnerskie:
- Pomnik Żołnierzy Wyklętych w Toruniu[8].
Przypisy Edytuj
- ↑ a b Aleja Solidarności. turystyka.torun.pl. [dostęp 2022-10-30].
- ↑ a b Kluczwajd 2017 ↓, s. 76.
- ↑ W Toruniu usunięto tablicę upamiętniającą komunistycznego działacza. dzieje.pl, 2012-07-31. [dostęp 2022-07-25].
- ↑ O nas. jordanki.torun.pl. [dostęp 2022-10-30].
- ↑ Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 66.
- ↑ Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 73.
- ↑ Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 88.
- ↑ Joanna Posadzy: Kto powinien decydować o kształcie i wyglądzie toruńskich monumentów?. nowosci.com.pl, 2014-05-15. [dostęp 2022-10-30].
Bibliografia Edytuj
- Katarzyna Kluczwajd: Toruń, którego nie ma. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2017. ISBN 978-83-7729-333-1.
- Antoni Ziółkiewicz: Toruńskie pomniki. Pomniki, tablice, kamienie. Toruń: Wydawnictwo Urbański, 2009. ISBN 978-83-88219-32-0.