Aleksander Michałowski (generał)
Aleksander Michałowski[1] (ur. 15 kwietnia 1870 w Novo mesto, zm. 12 czerwca 1934 w Kołomyi) – lekarz weterynarii, tytularny generał brygady Wojska Polskiego
 tytularny generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Komisja Remontów Nr 3 |
| Stanowiska |
przewodniczący komisji remontowej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| brak informacji | |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Aleksander Michałowski urodził się 15 kwietnia 1870 roku w miejscowości Novo Mesto w Słowenii, która ówcześnie nazywała się Rudolfswerth. Był synem Stanisława i Emilii z Ernerów. Ukończył gimnazjum w Kołomyi i Akademię Weterynarii w Wiedniu. 1 października 1894 roku został urzędnikiem cesarskiej i królewskiej armii. W czasie I wojny światowej był naczelnym lekarzem weterynarii armii na froncie włoskim[2]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie:
- wojskowego podlekarza weterynarii (niem. Militär-untertierarzt) - 1897[3],
- wojskowego lekarza weterynarii (niem. Militärtierarzt) - 1901[4],
- wojskowego starszego lekarza weterynarii (niem. Militärobertierarzt) - 1 listopada 1910[5].
1 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do Inspektoratu Koni w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”. 2 lutego 1919 roku został referentem weterynarii w tym dowództwie. 31 lipca 1919 roku został komendantem Okręgowego Szpitala Koni Nr 5 w Kobierzynie. 19 lipca 1919 roku otrzymał przeniesienie ze stanowiska pełniącego obowiązki inspektora weterynarii przy Głównym Kwatermistrzostwie WP do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” na stanowisko komendanta Szpitala dla Koni Nr 7[6]. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w Korpusie Weterynaryjnym, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[7].
1 marca 1922 roku został wyznaczony na stanowisko szefa weterynarii w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów weterynaryjnych, grupa lekarzy weterynarii[8]. Pełniąc służbę w DOK VI pozostawał oficerem nadetatowym Kadry Okręgowego Szpitala Koni Nr VI we Lwowie[9][10]. 25 października 1925 roku został przydzielony do Komisji Remontów Nr 3 w Krakowie[11]. Później znajdował się w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI. 5 lutego 1927 roku Prezydent RP mianował go generałem brygady, wyłącznie z prawem do tytułu, z dniem przeniesienia w stan spoczynku - 30 kwietnia 1927 roku. Osiadł we Lwowie[12][13][14]. Zmarł 12 czerwca 1934 roku w Kołomyi[2].
Aleksander Michałowski był żonaty z Józefą Momidlowską, z którą miał córkę Marię (ur. 1912)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Generał w ewidencji Wojska Polskiego figurował, jako Aleksander I Michałowski dla odróżnienia od innego oficera o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie Aleksandra II Michałowskiego, który w 1923 roku był porucznikiem 65 Pułku Piechoty w Starogardzie.
- ↑ a b c d Stawecki 1994 ↓, s. 220.
- ↑ Stopień urzędnika wojskowego XI rangi - wojskowego podlekarza weterynarii był odpowiednikiem stopnia porucznika (niem. Leutnant).
- ↑ Stopień urzędnika wojskowego X rangi - wojskowego lekarza weterynarii był odpowiednikiem stopnia starszego porucznika (niem. Oberleutnant).
- ↑ Stopień urzędnika wojskowego IX rangi - wojskowego starszego lekarza weterynarii był odpowiednikiem stopnia kapitana (niem. Hauptmann) i rotmistrza (niem. Rittmeister).
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 81 z 31 lipca 1919 roku, poz. 2847.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, s. 459.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 357.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 98, 1389, 1399. W latach 1923-1924 szefem weterynarii OK VI był płk lek. wet. dr Stefan Joachim Jakubowski.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 55, 1262, 1268.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 112 z 25 października 1925 roku, s. 603, w rozkazie został omyłkowo wykazany, jako podpułkownik. Sprostowanie pomyłki ukazało się w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 132 z 16 grudnia 1925 roku, s. 722.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 18 lutego 1927 roku, s. 53, 56.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 881.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.