Wikipedia

Aleksander Nowicki

polski zawodnik rugby union

Aleksander Nowicki (ur. 14 lutego 1992[2][4] w Villefranche-sur-Saône[6][7]) – polski rugybsta występujący na pozycji rwacza. Mistrz Polski, reprezentant kraju.

Aleksander Nowicki
Ilustracja
Nowicki w barwach Lechii (2012)
Pełne imię i nazwisko

Aleksander Roch Nowicki[1]

Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1992
Villefranche-sur-Saône

Wzrost

193 cm[2]

Masa ciała

100 kg[2]

Rugby union
Pozycja

rwacz

Kariera juniorska
Lata Zespół
2007–2011 AZS-AWF Warszawa
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2010–2011 AZS-AWF Warszawa
2011–2012 Lechia Gdańsk[3] 15
2012–2013 Saint-Étienne[4] 2 (0)
2013–2019 Mâcon[4] 84 (25)
2019– Hyères Carqueiranne[4] 43 (20)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2008–2009  Polska U-16
2008–2010  Polska U-18
2010  Polska U-19
2010–2012  Polska U-20
2012–  Polska[5] 16 (5)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2011–2015  Polska
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 31 marca 2023 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 11 marca 2023 r.
Nowicki (w białej koszulce, w wyskoku) podczas meczu Polska – Portugalia (2018)

Młodość edytuj

Nowicki urodził się we Francji, gdzie jego ojciec zawodowo grał w tym czasie w rugby. Świadomy kontakt z tą dyscypliną sportu Aleksander nawiązał jednak już po powrocie do Polski, gdzie jego rodzina zamieszkała w podwarszawskich Łomiankach. W wieku 10 lat zdecydował się na uprawianie koszykówki, którą trenował przez pięć lat. Dopiero po tym czasie zapisał się do drużyny juniorów zespołu rugby AZS-AWF Warszawa[7].

W 2010 roku z ekipą AZS-AWF brał udział w mistrzostwach Polski juniorów[8].

Kariera klubowa edytuj

W sezonie 2010/2011, wciąż w wieku juniorskim, dostał się do pierwszej drużyny AZS-u[9], która rywalizowała wówczas na drugim poziomie rozgrywkowym. Ekipa z Warszawy dotarła do finału I ligi, w którym z Nowickim w pierwszym składzie pokonała po rzutach karnych Pogoń Siedlce[10]. Głosami zawodników i trenerów znalazł się wówczas w pierwszoligowej drużynie roku 2011 w plebiscycie organizowanym przez stowarzyszenie Barbarians Polska i portal rugby.info.pl[11].

W wieku 19 lat przeniósł się do ekipy Lechii Gdańsk. O transferze zadecydowały m.in. kłopoty finansowe warszawskiego klubu. Był członkiem drużyny „Lwów”, która w sezonie 2011/2012 zdobyła zarówno mistrzostwo Polski w rugby piętnasto-, jak i siedmioosobowym[7][9][12], docierając także do finału Pucharu Polski (porażka z Budowlanymi Łódź)[13]. W tym okresie okazjonalnie grywał też jako środkowy ataku[14].

W 2012 roku, z polecenia selekcjonera reprezentacji Polski Tomasza Putry wyjechał do Francji. Tam początkowo szkolił się w akademii Pais d’Aix RC, po czym podpisał kontrakt z drużyną CA Saint-Étienne[1][9][12]. Po roku tam spędzonym, w czasie którego wśród seniorów rozegrał zaledwie dwa mecze w lidze Fédérale 1 (ówczesny trzeci szczebel rozgrywkowy)[4][7], Nowicki przeniósł się, ponownie za sprawą Putry, do AS Mâcon (także poziom Fédérale 1)[1][9][12][15]. Występował tam przez sześć sezonów, rozgrywając w tym czasie 84 spotkania i zdobywając pięć przyłożeń[4]. W sezonach 2013/2014 oraz 2017/2018 zespół Mâcon wygrywał rozgrywki swojej grupy regionalnej[16][17], co jednak nie miało automatycznego przełożenia na awans do Pro D2 (porażki odpowiednio w ćwierćfinale[18] i półfinale fazy pucharowej – Trophée Jean Prat[19]). W sezonie 2016/2017 drużyna Nowickiego zajęła drugie miejsce w swojej grupie[20] i dotarła do finału Trophée Jean Prat, w którym uległa jednak Rouen Normandie Rugby[21]. W sezonie 2018/2019 po wywalczonym w ostatniej akcji zwycięstwie nad Union Cognac Saint-Jean-d’Angély wygrała Challenge Yves du Manoir (ówczesną ogólnokrajową fazę pucharową dla drużyn z miejsc 3–6 z każdej z regionalnych grup Fédérale 1)[22][23]. W ostatnim z wymienionych sezonów Nowicki pauzował przez cztery miesiące[24] z uwagi na złamanie prawej ręki[25]. W czasie pobytu w Mâcon, wiosną 2014 roku został zgłoszony do polskich rozgrywek przez Budowlanych Łódź[26], jednak ostatecznie nie wystąpił z żadnym meczu.

W 2019 roku podpisał umowę z RC Hyères Carqueiranne (RCHC), także występującą na poziomie Fédérale 1[4]. Był wówczas jednym z niewielu, jeśli nie jedynym Polakiem we Francji z zawodowym kontraktem[9]. Sezon 2020/2021 zawieszono, a następnie anulowano po pierwszych kilku kolejkach z uwagi na pandemię COVID-19, kiedy ekipa Hyères znajdowała się na pierwszym miejscu w tabeli swojej grupy[27][28]. Sam Nowicki planował w czasie przerwy zagrać w polskiej Ekstralidze w barwach Skry Warszawa[27] (został zarejestrowany przez ten klub w systemie PZR)[6], jednak ostatecznie pomysł ten nie doczekał się realizacji z powodu sprzeciwu francuskiego klubu[27]. RCHC w sezonie 2021/2022 z przewagą 24 punktów wygrało zmagania w swojej grupie[29], po czym dotarło do finału fazy pucharowej Fédérale 1. Mimo porażki w nim z Rennes EC drużyna Nowickiego awansowała na centralny poziom Nationale (nowy trzeci szczebel rozgrywek)[30].

Kariera reprezentacyjna edytuj

Wkrótce po rozpoczęciu regularnych treningów Nowicki zaczął być powoływany do kolejnych grup wiekowych reprezentacji kraju. W roku 2008 uczestniczył w zgrupowaniach kadry kadetów (do lat 16) i juniorów (do lat 18)[31][32][33]. W zespole U-18 występował jeszcze przez dwa kolejne lata[34]. W kwietniu 2010 debiutował w reprezentacji do lat 20[35], zaś w drugiej części roku dołączył do kadry U-19 przed mistrzostwami Europy w Belgii[36]. Także w kolejnym roku występował w drużynie do lat 20, która po zwycięstwie nad Mołdawią zdobyła mistrzostwo Europy FIRA-AER dywizji A. Grał wówczas w jednej drużynie z przyszłymi wielokrotnymi reprezentantami Polski seniorów, w tym z Piotrem Zeszutkiem, Craigiem Bachurzewskim czy Radosławem Rakowskim[37][38]. Drużyna ta, ponownie z Nowickim w składzie, rok później w Czechach obroniła tytuł, pokonując w finale gospodarzy[39][40].

Jednocześnie już od stycznia 2012 roku powoływany był przez Tomasza Putrę na zgrupowania „dorosłej” reprezentacji kraju, a po tym, jak podstawowi zawodnicy kadry odnieśli kontuzje, został włączony do składu przed meczem Pucharu Narodów Europy z Belgią[41][42][43]. Na boisku pojawił się wówczas na ostatnie minuty, zmieniając Toma Jankowskiego[44]. Kilka tygodni później w roli zmiennika wystąpił też w wygranym meczu wyjazdowym z reprezentacją Holandii[27][45]. Jesienią był na liście rezerwowej przy okazji meczu z Czechami[46]. Równolegle grał także w reprezentacji w odmianie siedmioosobowej (występy w m.in. 2011[47], 2012[48], 2014[49] i 2015 roku[50]).

Po pierwszych występach w piętnastoosobowej reprezentacji seniorów Nowicki przestał być powoływany do kadry. Po przenosinach z AZS-u Warszawa do Lechii Gdańsk z uwagi na niedopełnienie formalności został zawieszony przez Polski Związek Rugby, co stało się zarzewiem dłuższego konfliktu pomiędzy nim a PZR wykluczającego go na pewien okres z selekcji[12]. Ponadto na absencję Nowickiego częściowo miało wpływ to, że francuskie kluby nie były zobowiązane do zwalniania zawodników na mecze międzynarodowe poza oficjalnymi oknami reprezentacyjnymi. I tak choć w 2015 roku, za kadencji Marka Płonki, zagrał w meczach z Belgią[51] i Ukrainą[52][53], nie mógł uczestniczyć we wcześniejszym zgrupowaniu w RPA[54] czy w meczu ze Szwecją[55]. Ze wspomnianych względów, ale też z powodu urazów w kolejnych latach Nowicki rozgrywał jedynie po dwa mecze w reprezentacji rocznie[a][9][56][57]. W 2016 roku w przegranym spotkaniu z Holandią zdobył swoje pierwsze przyłożenie w drużynie narodowej[58].

W lutym 2019 roku, po dotkliwej wyjazdowej porażce z Portugalią Nowicki publicznie skrytykował władze PZR i organizację pracy reprezentacji, w tym nieprofesjonalne podejście, brak odpowiednich przygotowań, wybór niedogodnego terminu na mecz z najtrudniejszym rywalem, niejednolite stroje, problemy z komunikacją pomiędzy związkiem a zawodnikami[9][56][59]. Swoje zarzuty i apel o dogłębne zmiany na kluczowych stanowiskach w związku powtórzył w grudniu tego samego roku przed zbliżającymi się wyborami zarządu PZR[60] oraz po tym, jak osoby odwołane wówczas ze stanowisk zostały następnie powołane do innych organów[61].

Po tych wypowiedziach do reprezentacji powrócił po ponad roku – dopiero po okresie odwołanych spotkań w związku z pandemią COVID-19[62][63] oraz zmianie na stanowisku selekcjonera, kiedy to Duane’a Lindseya zastąpił Chris Hitt. Został powołany na konsultację kadry w lipcu 2021 roku[64], a pierwszy mecz po przerwie rozegrał przeciwko Belgii w marcu 2022 roku[65]. Niespełna rok później brał też udział w meczu z tym samym przeciwnikiem, w którym Polacy wywalczyli swoje pierwsze zwycięstwo po reorganizacji rozgrywek i awansie do Rugby Europe Championship[66].

Statystyki edytuj

Stan na dzień 11 marca 2023 r. Wynik reprezentacji Polski podany w pierwszej kolejności.

Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
  Polska 2012 2 0
2013 —
2014 —
2015 3 0
2016 2 5
2017 2 0
2018 2 0
2019 2 0
2020 —
2021 —
2022 1 0
2023 2 0
Suma 16 5

Życie osobiste edytuj

Aleksander Nowicki jest synem zawodnika i działacza rugby Jarosława[7][75] i starszym bratem Jędrzeja, także reprezentanta Polski w rugby union[76][77].

W czasie pobytu we Francji ukończył szkołę trenerską[77].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Zobacz listę meczów poniżej.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Aleksander Roch Nowicki [online], Fédération Française de Rugby [dostęp 2023-04-01] (pol.).
  2. ↑ a b c Aleksander Nowicki [online], RC Hyères Carqueiranne La Crau [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-27] (fr.).
  3. ↑ Aleksander Nowicki. Sezon 2011/2012 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-13] (pol.).; Aleksander Nowicki. Sezon 2012/2013 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-30] (pol.).
  4. ↑ a b c d e f g Alexander Nowicki - Player statistics [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-08] (ang. • fr. • hiszp.).
  5. ↑ Seniorzy Statystyki [online], Polski Związek Rugby [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-26] (pol.).
  6. ↑ a b [3651] Nowicki Aleksander [online], systempzr.pl, Polski Związek Rugby [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-09] (pol.).
  7. ↑ a b c d e Salvatore Barletta, Aussi basketteur, „Le Journal de Saône-et-Loire”, 30 listopada 2013 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-10] (fr.).
  8. ↑ Mistrzostwa Polski Juniorów – dzień pierwszy [online], rugby.info.pl, 23 czerwca 2010 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-28] (pol.).
  9. ↑ a b c d e f g Łukasz Cielemęcki, Aleksander Nowicki: To była banda przebierańców, a nie reprezentacja Polski [online], legalnibukmacherzy.pl, październik 2019 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-31] (pol.).
  10. ↑ AZS-AWF Warszawa wraca do Ekstraligi [online], rugby.ingfo.pl za rugby.siedlce.pl, 18 czerwca 2011 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-13] (pol.).
  11. ↑ Najlepsi z najlepszych [online], rugby.info.pl, 27 stycznia 2012 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-18] (pol.).
  12. ↑ a b c d Adam Mauks, Aleksander Nowicki o grze we Francji: Na boisku gram o swoją przyszłość [online], Dziennik Bałtycki, 17 lutego 2015 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-08] (pol.).
  13. ↑ Budowlani Łódź wzięli rewanż w Gdańsku [online], trojmiasto.pl, 1 lipca 2012 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-14] (pol.).
  14. ↑ Krzysztof Lewandowski, Oj, będzie się działo! Zapraszamy na wielki finał [online], rugby.info.pl, 19 czerwca 2012 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-08] (pol.).
  15. ↑ L’Equipe 1 – Saison 2016-2017 [online], AS Mâcon [zarchiwizowane z adresu 2017-06-02] (fr.).
  16. ↑ Federale 1 2013/2014 [online], itsrugby.fr [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (fr.).
  17. ↑ Federale 1 2017/2018 [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (ang. • fr. • hiszp.).
  18. ↑ Federale 1 2013/2014. Phases finales [online], itsrugby.fr [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-15] (fr.).
  19. ↑ Federale 1 2017/2018. Knock out stages [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (ang. • fr. • hiszp.).
  20. ↑ Federale 1 2016/2017 [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (ang. • fr. • hiszp.).
  21. ↑ Federale 1 2016/2017. Knock out stages [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (ang. • fr. • hiszp.).
  22. ↑ Christine Hinckel, Rugby : une dernière minute de match fatale à l’Union Cognac-Saint-Jean en finale du Challenge Yves-du-Manoir [online], France 3, 23 czerwca 2019 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-29] (fr.).
  23. ↑ Fédérale 1 : Nouvelle formule [online], Fédération Française de Rugby, 27 kwietnia 2018 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-28] (fr.).
  24. ↑ Alexander Nowicki (18/19) [online], itsrugby.co.uk [zarchiwizowane z adresu 2021-12-08] (ang. • fr. • hiszp.).
  25. ↑ La main droite plâtrée de Nowicki, „Le Journal de Saône-et-Loire”, 12 listopada 2018 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-14] (fr.).
  26. ↑ Wracamy na ligowe boiska! [online], Polski Związek Rugby, 27 marca 2014 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (pol.).
  27. ↑ a b c d Jakub Kędzior, Aleksander Nowicki: Kadra na ten moment nie istnieje [online], Interia, 5 czerwca 2021 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-08] (pol.).
  28. ↑ Federale 1 2020/2021 [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (ang. • fr. • hiszp.).
  29. ↑ Federale 1 2021/2022 [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (ang. • fr. • hiszp.).
  30. ↑ Pierrick Ilic-Ruffinatti, Le Rugby club Hyères Carqueiranne La Crau battu par Rennes (11-15) en finale de Fédérale 1 [online], Var-Matin, 12 czerwca 2022 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-21] (fr.).
  31. ↑ Reprezentacja > Kadeci [online], Polski Związek Rugby, 2 września 2008 [zarchiwizowane z adresu 2010-07-25] (pol.).
  32. ↑ Reprezentacja > Juniorzy > 2007-2008 [online], Polski Związek Rugby, 14 października 2008 [zarchiwizowane z adresu 2010-08-13] (pol.).
  33. ↑ Krzysztof Lewandowski, Kadra juniorów na Teresin [online], rugby.info.pl, 14 października 2008 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-16] (pol.).
  34. ↑ Reprezentacja > Juniorzy > 2009-2010 [online], Polski Związek Rugby, 2009–2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-08-26] (pol.).
  35. ↑ Reprezentacja > Młodzieżowa U-20 [online], Polski Związek Rugby, 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-10-18] (pol.).
  36. ↑ Przygotowanie kadry U19 do ME w Belgii [online], rugby.info.pl, 11 października 2010 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-16] (pol.).
  37. ↑ Młodzieżowcy Mistrzami Europy!, Polski Związek Rugby, 19 listopada 2011 [zarchiwizowane 2015-04-17] (pol.).
  38. ↑ Krzysztof Lewandowski, Młodzieżówka na Mistrzostwa Europy [online], rugby.info.pl [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-20] (pol.).
  39. ↑ U20: skład na M.E. niemal gotowy, Polski Związek Rugby, 27 sierpnia 2012 [zarchiwizowane 2021-12-13] (pol.).
  40. ↑ Polscy młodzieżowcy ponownie najlepsi!, Polski Związek Rugby, 10 września 2012 [zarchiwizowane 2021-12-13] (pol.).
  41. ↑ Konsultacja seniorów w Cetniewie, Polski Związek Rugby, 12 stycznia 2012 [zarchiwizowane 2021-12-13] (pol.).
  42. ↑ Poznaliśmy kadrę seniorów na Belgię, Polski Związek Rugby, 20 marca 2012 [zarchiwizowane 2021-12-13] (pol.).
  43. ↑ Kontuzje w kadrze seniorów, Polski Związek Rugby, 3 kwietnia 2012 [zarchiwizowane 2021-12-13] (pol.).
  44. ↑ a b Formularz zawodów Belgia – Polska, FIRA-AER, 7 kwietnia 2012 [zarchiwizowane 2016-03-05] (ang. • fr.).
  45. ↑ a b Formularz zawodów Holandia – Polska [online], FIRA-AER [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  46. ↑ Biało-czerwoni rozpoczynają marsz po awans [online], trojmiasto.pl, 3 października 2012 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-31] (pol.).
  47. ↑ Krzysztof Lewandowski, W Heidelbergu „być albo nie być” polskiej siódemki – Gramy w finale, porażka z Niemcami 24:29 [online], rugby.info.pl, 21 czerwca 2011 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14] (pol.).
  48. ↑ Krzysztof Lewandowski, Dlaczego warto przyjść na rugby?, rugby.info.pl, 12 maja 2012 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane 2022-08-18] (pol.).
  49. ↑ II miejsce reprezentacji w Kownie [online], Polski Związek Rugby, 15 czerwca 2014 [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (pol.).
  50. ↑ 7: Powołania na ME do Gdańska [online], Polski Związek Rugby, 14 czerwca 2015 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (pol.).
  51. ↑ a b PNE: Belgia v Polska 53:23 [online], Polski Związek Rugby, 18 kwietnia 2015 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (pol.).
  52. ↑ a b Formularz zawodów Polska – Ukraina [online], Rugby Europe, 20 kwietnia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  53. ↑ a b Formularz zawodów Ukraina – Polska [online], Rugby Europe, 17 października 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  54. ↑ Kadra seniorów na zgrupowanie w RPA [online], Polski Związek Rugby, 21 lutego 2015 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-17] (pol.).
  55. ↑ Łukasz Jurczak, PNE: Przed meczem ze Szwecją [online], Polski Związek Rugby, 10 września 2015 [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (pol.).
  56. ↑ a b Jakub Kędzior, Aleksander Nowicki: to jest skandaliczne i ma wpływ na to, gdzie polskie rugby się znajduje [online], onet.pl, 18 marca 2019 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-13] (pol.).
  57. ↑ Robert Małolepszy, RET: Polska - Holandia. Transmisja w Polsacie Sport Fight [online], Polski Związek Rugby, 17 listopada 2018 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (pol.).
  58. ↑ a b Formularz zawodów Holandia – Polska [online], Rugby Europe, 30 kwietnia 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-05-07] (ang. • fr.).
  59. ↑ Adam Mauks, Aleksander Nowicki, polski rugbista z żalem: Wyglądamy jak banda przebierańców! [rozmowa] [online], Dziennik Bałtycki, 24 lutego 2019 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-25] (pol.).
  60. ↑ Adam Mauks, Delegaci muszą być odważni. Rugby w Polsce potrzebuje gruntownych zmian! [online], Dziennik Bałtycki, 12 grudnia 2019 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-14] (pol.).
  61. ↑ Adam Mauks, Kontrowersje wokół nowego składu komisji odwoławczej przy PZR [online], Dziennik Bałtycki, 2 czerwca 2020 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-17] (pol.).
  62. ↑ Rugby Europe Trophy 2020/2021 [online], Polski Związek Rugby, 10 października 2020 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-28] (pol.).
  63. ↑ Decisions update on Rugby Europe Competitions [online], Rugby Europe, 18 marca 2021 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-18] (ang.).
  64. ↑ KNM XV: Powołania na konsultację do Siedlec [online], Polski Związek Rugby, 2 lipca 2021 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (pol.).
  65. ↑ a b RET: Belgia v Polska 41:11 [online], Polski Związek Rugby [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-30] (pol.).
  66. ↑ a b Pierwsze zwycięstwo w Championship [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-19] (pol.).
  67. ↑ Formularz zawodów Polska – Ukraina [online], Rugby Europe, 24 września 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-09-26] (ang. • fr.).
  68. ↑ Formularz zawodów Portugalia – Polska [online], Rugby Europe, 18 lutego 2017 [zarchiwizowane z adresu 2018-02-24] (ang. • fr.).
  69. ↑ RET: Polska v Mołdawia 13:0 [online], Polski Związek Rugby, 18 listopada 2017 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-10] (pol.).
  70. ↑ Formularz zawodów Szwajcaria – Polska [online], 17 marca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-03-17] (ang. • fr.).
  71. ↑ Formularz zawodów Polska – Portugalia [online], Rugby Europe, 24 marca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-03-26] (ang. • fr.).
  72. ↑ RET: Portugalia v Polska 65:5 [online], Polski Związek Rugby, 16 lutego 2019 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  73. ↑ RET: Szwajcaria v Polska 20:23 [online], Polski Związek Rugby, 23 listopada 2019 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] (pol.).
  74. ↑ REC: Thriller w Amsterdamie! [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-20] (pol.).
  75. ↑ Adam Mauks, Cała (ligowa) władza w ręce rady, czyli rozgrywki muszą być atrakcyjne [online], Dziennik Bałtycki [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-13] (pol.).
  76. ↑ Adam Mauks, Zmiażdżeni przez „Dęby”, czyli porażka polskich rugbistów [online], zawszepomorze.pl [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-30] (pol.).
  77. ↑ a b Jakub Kędzior, Jędrzej Nowicki: Rugbowo to my jesteśmy lepsi [online], Interia, 8 października 2021 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-13] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Nowicki&oldid=73107061”