Wikipedia

Craig Bachurzewski

szkocki i polski zawodnik rugby union

Craig Greer Bachurzewski[2] (ur. 20 maja 1992 r.[1] w Rutherglen[3]) – szkocki rugbysta polskiego pochodzenia występujący na pozycji filara. Reprezentant Polski, multimedalista polskiej Ekstraligi.

Craig Bachurzewski
Ilustracja
Bachurzewski w barwach Arki Gdynia (2011)
Pełne imię i nazwisko

Craig Greer Bachurzewski

Data i miejsce urodzenia

20 maja 1992
Rutherglen

Wzrost

185 cm[1]

Masa ciała

125 kg[1]

Rugby union
Pozycja

filar

Kariera juniorska
Lata Zespół
Cumnock
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2009–2010 Cumnock
2010 Dumfries
2011–2013 Arka Gdynia
2012 → Cumnock 1 (0)
2013–2014 Glasgow Hawks
2014 Wanneroo
2014 → Arka Gdynia 1
2014–2015 Biggar
2015 → Arka Gdynia 1
2015–2016 Edinburgh Rugby 0 (0)
2015 Boroughmuir
2016 Hartpury College
2017–2018 Coney Hill
2018–2019 Alnwick 21 (15)
2018 → Ogniwo Sopot 1
2019–2020 Hawick (30)
2019 → Ogniwo Sopot 3
2021–2022 Biggar
2022–2023 Alnwick 5
2022 → Ogniwo Sopot 1
2023– Southern Knights
Reprezentacja narodowa[a]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2011–2012  Polska U-20
2013–  Polska 22 (5)
  1. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 17 lutego 2024 r.

Młodość edytuj

Wychowywał się w Ochiltree w Ayrshire[3], gry w rugby uczył się w szkole i lokalnym klubie Cumnock R.F.C.[3][4] Uczęszczał do szkoły Auchinleck Academy w Auchinleck[5]

Powoływany był do młodzieżowych drużyn Glasgow Warriors (U-16, U-17, U-18)[3][6][7][8]. W 2009 roku uczestniczył w Struan Performance Camp – organizowanym przez Scottish Rugby Union obozie dla perspektywicznej młodzieży[9]

Kariera klubowa edytuj

Sezon 2009/2010 Bachurzewski spędził w macierzystym klubie Cumnock[10][11]. Następnie trafił do Dumfries R.F.C.[4] Wówczas jego karierę zahamowała poważna kontuzja kolana[3].

W 2011 roku wracający po kontuzji Bachurzewski, który uprawniony był do gry w reprezentacji Polski, został zakontraktowany przez Arkę Gdynia[3] – polski klub zmagał się wówczas z dużymi kłopotami kadrowymi, szczególnie w formacji młyna. Bachurzewski debiutował w sierpniowym meczu z AZS-em AWF-em Warszawa[4][12][13]. W barwach Arki rozegrał dwa pełne sezony (26 meczów ligowych)[14][15] uwieńczone brązowym[16] i srebrnym medalem mistrzostw Polski[17] oraz porażką w finale Pucharu Polski w 2013 roku[18]. W międzyczasie, podczas wielkanocnej przerwy w polskich rozgrywkach w 2012 roku wystąpił w ostatnim meczu sezonu Cumnock[19].

W 2013 roku razem z Mateuszem Bartoszkiem zasilił drużynę Glasgow Hawks występującą w szkockiej ekstraklasie[4][5], choć jednocześnie w pojedynczych spotkaniach nadal pojawiał się w składzie gdyńskiej Arki jeszcze w sezonach 2013/2014[20] i 2014/2015[21], w tym w wygranym z Budowlanymi Łódź finale mistrzostw Polski w 2015 roku[22]. Podczas pierwszej połowy 2014 roku przebywał w Australii[23], gdzie grał dla miejscowego klubu Wanneroo R.U.C. z Perth[1][3]. Po powrocie do Europy sezon 2014/2015 spędził w Biggar R.F.C.[3][24]

Latem 2015 uczestniczył w przedsezonowych przygotowaniach zawodowej drużyny Edinburgh Rugby. Wobec nieobecności zawodników powołanych do kadr narodowych przed zbliżającym się Pucharem Świata Bachurzewski znalazł się w składzie drużyny z Edynburga na sparing z Ulsterem[25], a jego postawa podczas obozu zaowocowała podpisaniem krótkoterminowego zawodowego kontraktu[3][26]. Równolegle jesienią 2015 roku grał dla Boroughmuir R.F.C. w Scottish Premiership[27][28].

Począwszy od 2016 występował w rozgrywkach uniwersyteckich, reprezentując angielski Hartpury College[29]. Na przełomie 2016 i 2017 roku doznał poważnej kontuzji kolana, która wymusiła na nim przerwę w grze trwającą około roku. W tym czasie pełnił funkcję pierwszego trenera formacji młyna w lokalnym klubie Coney Hill z Gloucestershire. Do gry powrócił na początku 2018 roku, notując występy w prowadzonej przez siebie drużynie[30][31]. W 2017 roku Coney Hill dotarło do finału regionalnego pucharu RFU Combination Cup[32], w 2018 wygrywając swoje rozgrywki ligowe Western Counties North (7. poziom rozgrywkowy w Anglii)[33]. Wiosną 2018 roku filar został zgłoszony do rozgrywek polskiej Ekstraligi przez Ogniwo Sopot, do którego trafił wraz z Dwayne’em Burrowsem[34] – swoim podopiecznym z Coney Hill[33]. W sezonie 2018 wystąpił jednak w zaledwie jednym meczu drużyny z Sopotu[35].

W połowie 2018 roku został zawodnikiem angielskiego klubu Alnwick R.F.C.[36] W Northern Premier (5. poziom rozgrywkowy) zdobył trzy przyłożenia w 21 meczach[37][38]. Z drużyną zdobył też regionalne trofeum Northumberland Senior Cup[39]. Wiosną 2019 roku wystąpił w kilku meczach Ogniwa Sopot w polskiej lidze[40], w tym w wygranym finale z Budowlanymi Łódź[41]. Następnie przeniósł się do szkockiej Premiership i klubu Hawick R.F.C.[42], gdzie grał razem z kolegą z reprezentacji – Adamem Piotrowskim[43]. W ciągu roku zdobył dla swojej drużyny sześć przyłożeń[44], dzięki czemu portal internetowy theoffsideline.com umieścił go też jako rezerwowego prawego filara w drużynie sezonu 2019/2020[45].

Po przerwie spowodowanej przez pandemię COVID-19 sezon 2021/2022 spędził w Biggar R.F.C. na poziomie szkockiej ligi National 1[46][47][48]. Wspomógł też Ogniwo w finale polskiej Ekstraligi, w którym sopocianie przegrali 16:17 z Orkanem Sochaczew[49]. W sezonie 2022/2023 ponownie był zawodnikiem Alnwick, w którego barwach pomiędzy listopadem a styczniem rozegrał pięć spotkań[50]. W kwietniu 2023 roku znalazł się w składzie Southern Knights, półprofesjonalnej drużyny z Melrose rywalizującej w nowej najwyższej szkockiej klasie rozgrywkowej, Super Series[51].

Kariera reprezentacyjna edytuj

 
Bachurzewski jako ostatni w formacji autowej reprezentant Polski (białe koszulki, mecz Polska – Portugalia, 2018)

Bachurzewski uprawniony był do gry w reprezentacji Polski z uwagi na obywatelstwo swojego dziadka[4][12][31].

Niedługo po debiucie w polskiej lidze trafił do reprezentacji do lat 20. Z zespołem tym zwyciężył w organizowanych przez FIRA-AER zmaganiach o mistrzostwo Europy tej organizacji (wygrana z rówieśnikami z Mołdawii). W kadrze występował m.in. wraz z Aleksandrem Nowickim, Radosławem Rakowskim czy Piotrem Zeszutkiem – późniejszymi wielokrotnymi reprezentantami Polski seniorów[52]. Drużyna ta, ponownie z Bachurzewskim w składzie, rok później w Czechach obroniła tytuł, pokonując w finale gospodarzy[53].

W pierwszej reprezentacji debiutował kilka miesięcy później, w kwietniu 2013 roku przeciw Mołdawii w ramach Puchar Narodów Europy[4][54]. Swoje pierwsze przyłożenie w drużynie narodowej zdobył jeszcze w tym samym roku przeciw Sri Lance[55].

Po przerwie spowodowanej kontuzją kolana do reprezentacji powrócił niemalże natychmiast po zakończeniu rekonwalescencji, w marcu 2018 roku podczas meczu z Portugalią[31].

W 2023 brał udział w spotkaniu z Belgią, w którym Polacy wywalczyli swoje pierwsze zwycięstwo po reorganizacji rozgrywek i awansie do Rugby Europe Championship[56].

Statystyki edytuj

Stan na 17 lutego 2024 r. Wynik reprezentacji Polski podany w pierwszej kolejności.

Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
  Polska 2013 6 5
2014 2 0
2015 2 0
2016 —
2017 —
2018 1 0
2019 3 0
2020 —
2021 —
2022 3 0
2023 2 0
2024 3 0
Suma 22 5

Wyróżnienia edytuj

  • Husarze Rugby
    • 2013: miejsce w drużynie roku[76]
    • 2014: miejsce w drużynie roku[24]

Życie osobiste edytuj

Rodzina zawodnika ze strony jego ojca wywodzi się z Polski, z Białowieży. Po deportacji do ZSRR w czasie II wojny światowej jego dziadek wstąpił do Armii Andersa, w której walczył jako spadochroniarz. W Polskich Siłach Zbrojnych dosłużył się wysokiego stopnia oficerskiego. Po zakończeniu działań wojennych osiadł w Szkocji[3][77].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Craig Greer [online], Southern Knights [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-12] (ang.).
  2. ↑ Craig Greer Bachurzewski [online], Companies House [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-12] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j Craig Bachurzewski, Edinburgh Rugby [zarchiwizowane 2015-11-27] (ang.).
  4. ↑ a b c d e f Poles are hoping their careers can soar with Hawks [online], The Herald, 14 sierpnia 2013 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13].
  5. ↑ a b Iain Morrison, Hawick and Glasgow start season in a bullish mood [online], The Scotsman, 18 sierpnia 2013 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (ang.).
  6. ↑ Youth Rugby [online], glasgowwarriors.com, 20 marca 2008 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-23] (ang.).
  7. ↑ Age grade inter-district championships [online], glasgowwarriors.com, 30 stycznia 2009 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (ang.).
  8. ↑ 3 EK boys in Glasgow U18s v Edinburgh, Sun 21 Feb [online], East Kilbride R.F.C., 18 lutego 2010 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-12].
  9. ↑ Hugh Barrow, Young Hawks fly off to Struan [online], Glasgow Hawks, 26 lipca 2009 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (ang.).
  10. ↑ Tommy Cunningham, Cumnock 54 - 5 Braidholm [online], Cumnock R.F.C., 15 listopada 2009 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (ang.).
  11. ↑ David Kerr, Cumnock 41 – 7 Millbrae [online], Cumnock R.F.C., 7 marca 2010 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (ang.).
  12. ↑ a b Arka i Lechia kandydatami do złota [online], trojmiasto.pl, 19 sierpnia 2011 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-06-08] (pol.).
  13. ↑ Oby tak do końca - trójmiejski duet na czele [online], trojmiasto.pl, 21 sierpnia 2011 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (pol.).
  14. ↑ Craig Bachurzewski – statystyki sezonu 2011/2012 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (pol.).
  15. ↑ Craig Bachurzewski – statystyki sezonu 2012/2013 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (pol.).
  16. ↑ Dwunasty medal gdyńskiego klubu [online], trojmiasto.pl, 23 czerwca 2012 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-13] (pol.).
  17. ↑ Lechia mistrzem, Arka wicemistrzem Polski [online], trojmiasto.pl, 23 czerwca 2012 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (pol.).
  18. ↑ Rugbiści Lechii z Pucharem Polski [online], trojmiasto.pl, 29 czerwca 2013 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-26] (pol.).
  19. ↑ David Kerr, Cumnock 7 - 17 Paisley [online], Cumnock R.F.C., 9 kwietnia 2012 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-16] (ang.).
  20. ↑ Craig Bachurzewski – statystyki sezonu 2013/2014 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (pol.).
  21. ↑ Craig Bachurzewski – statystyki sezonu 2014/2015 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (pol.).
  22. ↑ Arka Gdynia Mistrzem Polski! [online], Polski Związek Rugby, 5 lipca 2015 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (pol.).
  23. ↑ Jacek Główczyński, Derby rugbistów. Arka gości Lechię [online], trojmiasto.pl, 12 kwietnia 2014 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-13] (pol.).
  24. ↑ a b Husarze Polskiego Rugby 2014 [online], Polski Związek Rugby, 15 lutego 2015 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-03] (pol.).
  25. ↑ Ulster encounter gives youngsters chance for Golden moments, Edinburgh Rugby, 27 sierpnia 2015 [zarchiwizowane 2015-10-04] (ang.).
  26. ↑ Duncan Smith, David Barnes, Hugh Blake and Sila Puafisi join Glasgow Warriors [online], The Scotsman, 28 sierpnia 2015 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-07] (ang.).
  27. ↑ First League Game of the New Season [online], Boroughmuir R.F.C., 3 września 2015 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-04] (ang.).
  28. ↑ Gary Heatly, Currie 19-17 Boroughmuir: Currie hang on [online], The Scotsman, 21 listopada 2015 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-08] (ang.).
  29. ↑ Chris Heal, Hartpury College send out statement in BUCS Super Rugby [online], talkingrugbyunion.co.uk, 3 listopada 2016 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-26] (ang.).
  30. ↑ Roger Jackson, Coney Hill chairman Simon Harrison spells out targets for the season [online], thelocalanswer.co.uk, 1 sierpnia 2017 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-15] (ang.).
  31. ↑ a b c Roger Jackson, Craig Greer is fired up for Coney Hill’s RFU Intermediate Cup showdown with Camberley [online], thelocalanswer.co.uk/, 29 marca 2018 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-15] (ang.).
  32. ↑ Ellis Lane, Coney Hill are a 'team for the future' after Combination Cup final defeat [online], gloucestershirelive.co.uk, 7 maja 2017 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-25] (ang.).
  33. ↑ a b Roger Jackson, Winning Western Counties North is a great achievement, says skipper Tom Anderson [online], thelocalanswer.co.uk, 9 kwietnia 2018 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-15] (ang.).
  34. ↑ Adam Mauks, W barwach Ogniwa Sopot grać będzie Nowozelandczyk Dwayne Burrows [online], Dziennik Bałtycki, 20 kwietnia 2018 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-15] (pol.).
  35. ↑ Craig Bachurzewski – statystyki sezonu 2018 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-15] (pol.).
  36. ↑ Disappointment as Alnwick make losing start to league [online], Northumberland Gazette, 5 września 2018 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (ang.).
  37. ↑ Craig Bachurzewski [online], Alnwick R.F.C. [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (ang.).
  38. ↑ Craig Greer-Bachurzewski [online], Rugby Football Union [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-17] (ang.).
  39. ↑ Alnwick claim derby bragging rights with cup final victory [online], Northumberland Gazette, 19 kwietnia 2019 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-16] (ang.).
  40. ↑ Craig Bachurzewski – statystyki sezonu 2018 [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-15] (pol.).
  41. ↑ Ekstraliga: Ogniwo Mistrzem Polski [online], Polski Związek Rugby, 15 czerwca 2019 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-25] (pol.).
  42. ↑ Week 2 Tennent’s Premiership round up [online], Scottish Rugby Union [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-12] (ang.).
  43. ↑ David Barnes, Tennent’s Premiership season preview: everything you need to know [online], theoffsideline.com [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-06-06] (ang.).
  44. ↑ Tennent’s Premiership Leaderboard – final standings [online], theoffsideline.com, 23 marca 2020 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-06-05] (ang.).
  45. ↑ Premiership Dream Team – for season 2019-20 [online], .theoffsideline.com, 20 marca 2020 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-22] (ang.).
  46. ↑ First XV | Match reports [online], Biggar R.F.C. [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14].
  47. ↑ Craig Goldthorp, Gala 29-33 Biggar: Hartreemill men win enthralling match to keep promotion dream alive [online], Craig Goldthorp, 28 lutego 2022 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-08] (ang.).
  48. ↑ Biggar 26-25 Ayr: Young talent scores on his Biggar debut [online], glasgowworld.com, 19 kwietnia 2022 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-14] (ang.).
  49. ↑ Ogniwo Sopot - Orkan Sochaczew 16:17. Rugbiści nie obronili mistrzostwa Polski [online], trojmiasto.pl, 26 czerwca 2022 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16] (pol.).
  50. ↑ Craig Bachurzewski [online], Rugby Football Union [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-17] (ang.).
  51. ↑ David Barnes, Southern Knights name Russell Anderson as captain for Super Series Sprint [online], theoffsideline.com, 1 kwietnia 2023 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-08] (ang.).
  52. ↑ Młodzieżowcy Mistrzami Europy! [online], Polski Związek Rugby, 19 listopada 2011 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  53. ↑ Polscy młodzieżowcy ponownie najlepsi! [online], Polski Związek Rugby, 10 września 2012 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-13] (pol.).
  54. ↑ a b Formularz zawodów Mołdawia – Polska [online], FIRA-AER, 14 kwietnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2014-11-08] (ang. • fr.).
  55. ↑ a b c Kamil Sulej, Egzotyczna przygoda [online], SportSiedlce.pl, 4 października 2013 [zarchiwizowane z adresu 2023-04-04] (pol.).
  56. ↑ a b Pierwsze zwycięstwo w Championship [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2023 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-19] (pol.).
  57. ↑ Formularz zawodów Polska - Szwecja [online], FIRA-AER [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  58. ↑ Formularz zawodów Polska - Czechy [online], FIRA-AER [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  59. ↑ Tomasz Płosa, Serendib Cup: rozpoczęliśmy od porażki [online], 29 października 2013 [zarchiwizowane z adresu 2013-11-02] (pol.).
  60. ↑ Formularz zawodów Niemcy - Polska [online], FIRA-AER, 9 listopada 2013 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  61. ↑ Formularz zawodów Polska – Mołdawia [online], FIRA-AER, 10 kwietnia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  62. ↑ Formularz zawodów Polska – Holandia [online], Rugby Europe, 18 października 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  63. ↑ Formularz zawodów Belgia – Polska [online], Rugby Europe, 20 kwietnia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-04-27] (ang. • fr.).
  64. ↑ Formularz zawodów Polska – Ukraina [online], Rugby Europe, 20 kwietnia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  65. ↑ Formularz zawodów Polska – Portugalia [online], Rugby Europe, 24 marca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-03-26] (ang. • fr.).
  66. ↑ RET: Polska v Szwajcaria 25:28 [online], Polski Związek Rugby, 23 marca 2019 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  67. ↑ RET: Polska v Niemcy 15:35 [online], Polski Związek Rugby, 2 listopada 2019 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] (pol.).
  68. ↑ RET: Szwajcaria v Polska 20:23 [online], Polski Związek Rugby, 23 listopada 2019 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] (pol.).
  69. ↑ KNM XV: Czechy v Polska 10:27 [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2022 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-19] (pol.).
  70. ↑ Formularz zawodów Belgia – Polska [online], Rugby Europe, 20 marca 2022 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-21] (ang.).
  71. ↑ RET: Polska v Litwa 43:10 [online], Polski Związek Rugby, 9 kwietnia 2022 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-09] (pol.).
  72. ↑ Zacięta walka, Polacy ulegli Niemcom [online], Polski Związek Rugby, 6 marca 2023 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-26] (pol.).
  73. ↑ Formularz zawodów Polska – Rumunia [online], Rugby Europe, 4 lutego 2024 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-06] (ang.).
  74. ↑ Formularz zawodów Portugalia – Polska [online], Rugby Europe, 10 lutego 2024 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-11] (ang.).
  75. ↑ Formularz zawodów Belgia – Polska [online], Rugby Europe, 17 lutego 2024 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-17] (ang.).
  76. ↑ Husarze Polskiego Rugby wybrani [online], Polski Związek Rugby, 17 lutego 2014 [dostęp 2024-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-25] (pol.).
  77. ↑ Partyk Serwański, Wojna, emigracja, rugby. Losy rodzin reprezentantów Polski niczym scenariusz filmowy [online], RMF24, 20 lutego 2024 [dostęp 2024-02-22] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-21] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Craig_Bachurzewski&oldid=73156024”