Wikipedia

Aleksander Teleżyński

Aleksander Teleżyński herbu Gozdawa (ur. 21 kwietnia 1878, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Aleksander Teleżyński
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

21 kwietnia 1878

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Piotrków
24 Pułk Piechoty
PKU Łuck

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa, kampania wrześniowa

Życiorys edytuj

Urodził się 21 kwietnia 1878[1][2]. Pochodził z ziemiańskiej rodziny Teleżyńskich herbu Gozdawa, zamieszkujących w Małym Porsku pod Łuckiem[3][2][4]. Był synem Henryka[3] (1836–1884) i Illuminaty z domu Bońkowskiej (1844–1915). Miał brata Konstantego (1871–1960, inżynier architekt, ojciec Henryka)[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Pełnił funkcję p.o. komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień 2 pułku piechoty Legionów w Piotrkowie w strukturze Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” od 6 lipca (sierpnia) 1920 do lutego 1921[5]. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 24 pułku piechoty w Łucku sprawował stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck[8][9]. We wrześniu 1926 roku został przydzielony do 24 pp z pozostawieniem w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu nr II w Łucku[10]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku [11].

W 1928 mieszkał w Łucku[1]. W 1934 jako podpułkownik piechoty w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[12].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD na obszarze okupowanym przez sowietów. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 57/1-71 oznaczony numerem 2908, dosłownie określony jako Aleksander Telerzyński ur. 1876)[3]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego żoną była Janina z domu Czarnecka (primo voto Porczyńska, zmarła podczas transportu do Persji w 1940)[2]. Jego synem był Władysław (1912–1994)[2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 896.
  2. ↑ a b c d e Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Teleżyński. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2016-07-23].
  3. ↑ a b c Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 98. [dostęp 2016-07-22].
  4. ↑ Łuck. wolyn.ovh.org. [dostęp 2016-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-06)].
  5. ↑ Witold Jarno. Garnizon piotrkowski w pierwszych latach II Rzeczypospolitej (1918-1921). „Piotrkowskie Zeszyty Historyczne”. 3, s. 105, 2001. 
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 397.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 341.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 194, 1471.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 182, 1340.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 14 września 1926 roku, s. 304.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 842.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Teleżyński&oldid=63361120”