Aleksandr Kumaniczkin

radziecki generał-major lotnictwa

Aleksandr Siergiejewicz Kumaniczkin (ros. Александр Сергеевич Куманичкин, ur. 26 sierpnia 1920 w miejscowości Bałanda (obecnie Kalininsk w obwodzie saratowskim), zm. 24 października 1983 w Woroneżu) – radziecki lotnik wojskowy, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Aleksandr Kumaniczkin
Александр Куманичкин
ponad 30 zwycięstw
generał major lotnictwa generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1920
Bałanda, Rosyjska FSRR

Data i miejsce śmierci

24 października 1983
Woroneż, Rosyjska FSRR

Przebieg służby
Lata służby

1937–1961

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (front wschodni),
wojna koreańska

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie robotniczej. Od 1930 mieszkał w Moskwie, skończył 7 klas, pracował w fabryce obuwia, uczył się w aeroklubie. W 1938 został powołany do Armii Czerwonej, w 1939 ukończył wojskowo-lotniczą szkołę pilotów w Borisoglebsku i został w niej lotnikiem-instruktorem, w maju 1941 został dowódcą eskadry Sił Wojskowo-Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Od lata 1941 brał udział w wojnie z Niemcami, w 1942 został włączony w skład 943 pułku lotnictwa myśliwskiego na Froncie Południowym i Północno-Kaukaski, w kwietniu 1943 przeniesiono go do 927 pułku na Froncie Woroneskim, a w lipcu 1943 do 40 pułku lotnictwa myśliwskiego. Walczył w bitwie pod Kurskiem, w bitwach nad Biełgorodem, Charkowem i o Dniepr, później na 1 Froncie Ukraińskim, m.in. w operacji berlińskiej. Podczas wojny wykonał łącznie 300 lotów bojowych i stoczył 70 walk powietrznych, w których zestrzelił osobiście 31 samolotów i 4 w grupie. W 1946 został dowódcą pułku myśliwskiego w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, brał udział w paradach powietrznych nad Placem Czerwonym, w 1947 skończył wyższe kursy oficerskie, w końcu lat 40. popadł w konflikt z dowódcą Sił Wojskowo-Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego Wasilijem Stalinem i przeniesiony na Sachalin jako zastępca dowódcy pułku lotnictwa myśliwskiego, a później jego dowódca. Od czerwca 1951 do lutego 1952 brał udział w wojnie w Korei jako zastępca dowódcy i od października 1951 dowódca 303 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 64 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego, 11 września 1952 strącił amerykański myśliwiec (w literaturze pojawiają się stwierdzenia o 4 lub nawet 6 zwycięstwach Kumaniczkina w Korei). W 1954 ukończył Wyższą Akademię Wojskową im. Woroszyłowa i został szefem 4 Centrum Przysposobienia Bojowego Sił Wojskowo-Powietrznych w Woroneżu, w 1960 uległ wypadkowi, w związku z czym w 1961 został zwolniony do rezerwy w stopniu generała majora.

Odznaczenia

edytuj

Ponadto medale.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj