Alfabet muzyczny
zestaw liter nazywających dźwięki
Alfabet muzyczny – zestaw liter alfabetu łacińskiego, którymi oznacza się w obrębie oktawy dźwięki skali diatonicznej (c, d, e, f, g, a, h), a także ich obniżenie lub podniesienie o półton albo cały ton, co uzyskuje się dodaniem właściwej końcówki (-is, -isis, -es, -eses)[1]. Dźwięk H w niektórych krajach nazywany jest B. W Polsce B oznacza dźwięk H obniżony o pół tonu. System alfabetu muzycznego jest znany od wczesnego średniowiecza i jest starszy od nazw solmizacyjnych.
![\new Staff \with { \remove "Time_signature_engraver" }
{
\time 8/1
c'1 d' e' f' g' a' b' c''
\bar "|."
}
\addlyrics
{
C D E F G A H C
}](http://upload.wikimedia.org/score/h/z/hzk9odvrrpaitg5m3jsdcr7dj126sf9/hzk9odvr.png)
Przypisy
edytuj- ↑ Andrzej Chodkiewicz , Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1, OCLC 34128613 [dostęp 2020-02-14] .
Bibliografia
edytuj- Popularna Encyklopedia Powszechna. Kraków: 1994, s. 94. ISBN 83-85719-07-5.