Alpejski gończy krótkonożny

Alpejski gończy krótkonożny – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych. Zaklasyfikowana do sekcji posokowców. Według FCI podlega próbom pracy[1].

Alpejski gończy krótkonożny
Ilustracja
Alpejski gończy krótkonożny
Inne nazwy

Alpejski jamniko-gończy, Alpenländische Dachsbracke, Alpine Dachsbracke, Basset des Alpes, Perro tejonero alpino

Kraj patronacki

Austria

Wymiary
Wysokość

37 – 38 cm (psy),
36 – 37 cm (suki)

Masa

15 – 18 kg

Klasyfikacja
FCI

grupa VI, sekcja 2,
numer wzorca 254

AKC

nie uznana

ANKC

nie uznana

CKC

nie uznana

KC(UK)

nie uznana

NZKC

nie uznana

UKC

Grupa 2 – Scenthound

Wzorce rasy

Rys historyczny

edytuj

Psy typu jamniko-gończego występowały na terenie Alp Bawarskich, Alp Austriackich oraz w Gryzonii. Rasa powstała na skutek skrzyżowania psów gończych i jamnika. Zanim ustalono standard tej rasy, psy te nie były jednolite pod względem eksterieru, lecz pod względem użytkowości, do której przykładano największą wagę. Wszystkie sprawdzały się na polowaniach w trudnych warunkach górskich. Starania w kierunku opracowania wzorca i otworzenia czystych hodowli zostały zwieńczone założeniem 15 marca 1896 r. w Monachium "Międzynarodowego Klubu Jamniko-Gończych". W dwanaście lat później klub ten rozpadł się tworząc kilka mniejszych jednostek. Przez FCI Alpejski gończy krótkonożny został uznany w 1975 r. Obowiązujący standard opublikowano 10 października 1995 r.[2]

Wygląd

edytuj

Ze względu na budowę zewnętrzną tych psów, przypominającą formę pośrednią pomiędzy jamnikiem a psem gończym, zalicza się je do grupy psów jamniko-gończych.

Szata i umaszczenie

edytuj

Sierść jest krótka i gładka poza szyją i ogonem na którym występuje szczotka. Umaszczenie jest czarne, brązowe, czarne z rudordzawym nalotem, czerwone lub czerwone z czarnymi znaczeniami.

Zachowanie i charakter

edytuj

Alpejski gończy krótkonożny jest psem wytrzymałym i upartym, odpornym na niekorzystne warunki atmosferyczne.

Użytkowość

edytuj

Pies używany do polowań w górach, jako posokowiec – do tropienia po "farbie" zranionej zwierzyny grubej oraz jako pies gończy na dziki, zające i lisy. Nadaje się na psa do towarzystwa, choć z powodu swojej użytkowości jest przeważnie w posiadaniu myśliwych.

Popularność

edytuj

Rasa ta w Polsce jest rzadko spotykana, większą popularnością cieszy się w rejonach z których pochodzi, czyli w alpejskich częściach Austrii czy Bawarii.

Przypisy

edytuj
  1. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 269.
  2. Alpenländische Dachsbracke. FCI-Standard N° 254, Thuin: Federation Cynologique International (AISBL), 18 czerwca 1996.

Bibliografia

edytuj
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
  • Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001

Linki zewnętrzne

edytuj