Amadeusz Sabaudzki-Achajski
Amadeusz Sabaudzki-Achajski[1] (wł. Amedeo di Savoia-Acaia; ur. 1363 w Pinerolo, zm. 7 maja 1402 tamże) – hrabia Piemontu i książę Achai[1].
Herb hrabstwa Piemontu | |
hrabia Piemontu | |
Okres |
od 17 maja 1367 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
książę Achai | |
Okres |
od 17 maja 1367 |
Dane biograficzne | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Małgorzata Beaujeu |
Rodzeństwo | |
Żona |
Katarzyna Genewska |
Dzieci |
Małgorzata |
Konkubina |
nieznana |
Dzieci |
Juliusz |
Życiorys
edytujSyn Jakuba Sabaudzkiego-Achajskiego (wł. Giacomo di Savoia-Acaia) i Małgorzaty de Beaujeu (fr. Marguerite de Beaujeu, ur. 1346, zm. 1402); został ogłoszony następcą przez ojca 16 maja 1366, co oznaczało wydziedziczenie przyrodniego brata Filipa II Sabaudzkiego-Achajskiego, będącego rzeczywistym synem pierworodnym, pod naciskiem Amadeusza VI Sabaudzkiego (zwanego Zielonym Hrabią), który pokonał i wziął do niewoli Jakuba. Amadeusza powierzono opiece Amadeusza VI Sabaudzkiego, która ustała w 1377, po osiągnięciu wieku czternastu lat. Hrabia sabaudzki, który odebrał od niego przysięgę wierności, zaaranżował w 1380 małżeństwo, po otrzymaniu dyspensy papieskiej, z powodu bliskiego pokrewieństwa z narzeczoną, która była kuzynką, z Katarzyną Genewską (zm. 1407), córką Amadeusza III, hrabiego Genewy i Matyldy Auvergne (fr. Mahaut d’Auvergne)[2], rodziny zaufanych wasali domu Chambéry. Dzięki tej umowie małżeńskiej, która jednak nie dała spadkobierców płci męskiej, Amadeusz stał się krewnym antypapieża Klemens VII, z pomocą którego próbował dochodzić swoich praw do Księstwa Morei (Achai).
Był wiernym towarzyszem Amadeusza VI, brał udział w ekspedycji do Molise, aby odzyskać ciało przedwcześnie zmarłego hrabiego. Później był przyjacielem jego następcy Amadeusza VII Sabaudzkiego, towarzyszył mu w jego wojskowych przedsięwzięciach, zanim on też zmarł przedwcześnie w 1391. W tym samym roku jego posłowie spotkali się w Atenach z Nerio I Acciaiolim, księciem Aten, który po tym, jak zatrudnił Kompanię Nawarską[a], natychmiast zaczął mieć z nią problemy: jej dowódca Piotr Lebourd z Saint-Supernan we wrześniu 1389 uwięził go na rok w Lastrinie. Nerio zawarł pakt z emisariuszami Amadeusza przeciwko Nawarczykom, którzy wtedy kontrolowali Moreę (wenecka nazwa Peloponezu), w którym uznawał Amadeusza za księcia Achai i uznawał się jego wasalem jako senior Koryntu oraz książę Aten i Nauplionu. Tymczasem Amadeusz negocjował również z przeciwnikiem Nerio, Piotrem Labourdem, domagając się uznania suwerenności ze strony Nawarczyków w zamian za potwierdzenie ich rozległych posiadłości w Grecji. Ekspedycja wojskowa Amadeusza w Grecji nie doszła jednak do skutku, jako że ten ostatni zmarł nagle krótko przed zaokrętowaniem w Genui. Z następcą Amadeusza VII Sabaudzkiego, Amadeuszem VIII, Amadeusz miał zawsze dobre stosunki, i wystąpił po jego stronie w walce z Tomaszem III Saluzzo, którego uwięził w Turynie, i przeciwko Teodorowi z Monferratu, któremu odebrał miasto Mondovi (1396).
Teodor i Amadeusz podpisali rozejm w 1397, dzięki interwencji Jana Galeazzo Viscontiego. Amadeusz ponownie przeniósł się do Pinerolo, gdzie zmarł. Na jego pogrzebie obecni byli również ambasadorowie markiza Monferrato. Następcą został jego brat Ludwik.
Potomstwo
edytujZ żoną Katarzyną Genewską (zm. 1407) Amadeusz miał następujące dzieci:
- Małgorzatę, wł. Margherita (1390–1464), która 17 stycznia 1403 wyszła za mąż za Teodora Monferrato; po owdowieniu wycofała się do klasztoru i zmarła w opinii świętości. Została beatyfikowana przez papieża Klemensa IX w 1669;
- Bonę (21 czerwca 1390 – po 1392), zmarłą w młodym wieku;
- Matylda, wł. Matilde (zm. 1438), żonę Ludwika III Reno (1378–1436), elektora Palatynatu;
- Katarzynę, wł. Caterina (1400).
Syn pozamałżeński:
- Juliusz, wł. Giulio (zm. 1399)
Rodowód
edytujTomasz II Piemoncki | ||||||||||||
Tomasz III Piemoncki | ||||||||||||
Beatrice Fieschi z Lavagna | ||||||||||||
Filip I Sabaudzki-Achaja | ||||||||||||
Hugo Chalon | ||||||||||||
Guyonne Burgundzka | ||||||||||||
Adelajda I Burgundzka | ||||||||||||
Jakub Sabaudzki-Achaja | ||||||||||||
Albert III de la Tour du Pin | ||||||||||||
Humbert I Viennois | ||||||||||||
Beatrycze Coligny | ||||||||||||
Katarzyna de la Tour du Pin | ||||||||||||
Guigues VII Viennois | ||||||||||||
Anna Burgundzka | ||||||||||||
Beatrycze Faucigny | ||||||||||||
Amadeusz Sabaudzki-Achaja | ||||||||||||
? | ||||||||||||
Guichard VI Beaujeu | ||||||||||||
? | ||||||||||||
Edward I Beaujeu | ||||||||||||
Gaucher V Châtillon | ||||||||||||
Maria Châtillon | ||||||||||||
Izabela Dreux | ||||||||||||
Małgorzata Beaujeu | ||||||||||||
? | ||||||||||||
Jan Thil | ||||||||||||
? | ||||||||||||
Maria Thil | ||||||||||||
? | ||||||||||||
? | ||||||||||||
? | ||||||||||||
Uwagi
edytuj- ↑ Kompania najemników, zorganizowani najemnicy, którzy najmowali się jako żołnierzy różnym panom w zamian za opłatę.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Samuel Guichenon: Histoire généalogique de la royale maison de Savoie. T. I. s. 334. (fr.).
- ↑ Pierre Duparc: Le comté de Genève (IX-XV siècles). Wyd. 1978. T. XXXIX. Genewa: Société d’histoire et d’archéologie de Genève, 1955, s. 302–303, seria: Mémoires et documents. [dostęp 2016-07-03]. (fr.).
Bibliografia
edytuj- Harry W. Hazard: A History of the Crusades: Volume III – The Fourteenth and Fifteenth Centuries''. Setton, Kenneth M. (główny redaktor). Madison: University of Wisconsin Press, 1975. (ang.).
- Kenneth M. Setton: Catalan Domination of Athens 1311 – 1380. Revised edition. Londyn: Variorum, 1975. (ang.).
- Charles Cawley’s: Savoy. [w:] Medieval Lands [on-line]. Foundation for Medieval Genealogy, 2014-05-24. [dostęp 2016-08-03].