Anisoplia bromicola

Anisoplia bromicolagatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny rutelowatych. Zamieszkuje Europę.

Anisoplia bromicola
(Germar, 1817)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

żuki

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

rutelowate

Plemię

Anomalini

Podplemię

Anisopliina

Rodzaj

Anisoplia

Podrodzaj

Anisoplia (Anisoplia)

Gatunek

Anisoplia (Anisoplia) bromicola

Synonimy
  • Melolontha bromicola Germar, 1817
  • Anisoplia maculata Schilsky, 1888
  • Anisoplia nigra Schilsky, 1888
  • Anisoplia scutellata Schilsky, 1888
  • Anisoplia variabilis Schilsky, 1888

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1817 roku przez Ernsta Friedricha Germara pod nazwą Melolontha bromicola[1].

Morfologia

edytuj

Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 10 do 12 mm. Głowa i przedplecze są czarne ze słabym połyskiem metalicznym, całe stosunkowo gęsto porośnięte odstającymi włoskami przeciętnej długości. Krawędzie boczne przedplecza przed kątami tylnymi są wycięte. Pokrywy miewają ubarwienie od żółtobrunatnego po brunatne z lekkimi przyciemnieniami po bokach. Przednia ⅓ pokryw jest stosunkowo gęsto porośnięta owłosieniem długim i wełnistym, pozostała ich część natomiast owłosieniem krótkim i rzadkim. Powierzchnia pokryw jest poprzecznie pomarszczona i punktowana, a rzędy i międzyrzędy są słabo zaznaczone. Samica ma boczne krawędzie pokryw z żeberkowatymi zgrubieniami poniżej guzów barkowych, natomiast u samca brak takich zgrubień. Całe pygidium gęsto obrastają długie, przylegające, jasne włosy na jego wierzchołku formujące zagęszczoną kępkę. Przednie odnóża mają stopy u samca krótkie i masywne, z wcięciem u nasady ostatniego członu, u samicy zaś cieńsze i dłuższe, bez takowego wcięcia. Spodnią stronę ciała gęsto porasta jasne owłosienie[2].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owad palearktyczny, europejski, znany z Francji, Austrii, Włoch, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Chorwacji oraz Bośni i Hercegowiny[1]. W całym zasięgu rzadko i nielicznie spotykany[2]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został jako gatunek krytycznie zagrożony (CR)[3]. Z Polski podany został w XIX wieku błędnie z okolic Rzeszowa[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 251-254, ISBN 87-88757-59-5.
  2. a b Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 16-21.
  3. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.
  4. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Chrząszcze – Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea. 1983, seria: Katalog Fauny Polski t. XXIII z. 9.