Anne Hidalgo
Ana María Hidalgo Aleu (ur. 19 czerwca 1959 w San Fernando[1]) – francuska polityk i działaczka samorządowa pochodzenia hiszpańskiego. Członkini Partii Socjalistycznej, w latach 2001–2014 pierwsza zastępczyni mera Paryża, od 2014 mer Paryża.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1959 |
|---|---|
| Mer Paryża | |
| Okres |
od 5 kwietnia 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
ŻyciorysEdytuj
Anne Hidalgo urodziła się jako córka Hiszpanów w miejscowości San Fernando w Andaluzji. Na początku lat 60. przeprowadziła się wraz z rodzicami do Lyonu[1]. Kształciła się w zakresie nauk społecznych, ukończyła studia na Université Jean Moulin Lyon 3. Uzyskała dyplom DEA w zakresie prawa społecznego i związkowego na Université de Paris X. Od 1982 była urzędniczką w inspekcji pracy (Inspection du travail), od 1984 na stanowisku inspektora[1].
W 1994 została członkinią Partii Socjalistycznej[2]. Rok wcześniej została zatrudniona w ministerstwie pracy. W połowie lat 90. przebywała w Genewie, pracując w biurze Międzynarodowej Organizacji Pracy. Od 1998 pełniła funkcję doradcy socjalistycznych członków rządu – Martine Aubry, Nicole Pery i Marylise Lebranchu[1].
W 2001 została radną Paryża, reprezentując 15. dzielnicę. Nowo wybrany mer Bertrand Delanoë powierzył jej wówczas stanowisko swojej pierwszej zastępczyni, którą była do 2014[2]. W 2002 i 2007 bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski[1]. W 2004 i 2010 wybierana na radną regionu Île-de-France[2].
W 2014 jako kandydatka Partii Socjalistycznej w pierwszej turze wyborów na mera Paryża zajęła drugie miejsce, zdobywając około 34% głosów[3]. W drugiej turze głosowania zdobyła około 53% głosów, pokonała tym samym Nathalie Kosciusko-Morizet i została pierwszą kobietą na stanowisku mera Paryża[4]. W 2020 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję – otrzymała 29,3% głosów w pierwszej turze[5] i dające jej zwycięstwo 48,5% głosów w drugiej turze[6].
W październiku 2021 w wyniku partyjnych prawyborów została kandydatką Partii Socjalistycznej w wyborach prezydenckich w 2022[7]. Zajęła w nich 10. miejsce wśród 12 kandydatów z wynikiem 617 tys. głosów w pierwszej turze (1,8%)[8]. Przed drugą turą głosowania wezwała do poparcia ubiegającego się o reelekcję Emmanuela Macrona[9].
OdznaczeniaEdytuj
- Kawaler Legii Honorowej (Francja, 2012)[10]
- Komandor Orderu Izabeli Katolickiej (2010)[11]
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e Anne Hidalgo. linternaute.com. [dostęp 2016-07-02]. (fr.).
- ↑ a b c Anne Hidalgo: Biographie. gala.fr. [dostęp 2016-07-02]. (fr.).
- ↑ NKM and Hidalgo set up all-female runoff for Paris mayor. rfi.fr, 23 marca 2014. [dostęp 2016-07-02]. (ang.).
- ↑ Résultats des élections municipales et communautaires 2014. interieur.gouv.fr. [dostęp 2016-07-02]. (fr.).
- ↑ Municipales 2020 à Paris: «Je n'ai pas besoin d'un chaperon pour faire de la politique», lance Rachida Dati. 20minutes.fr, 25 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-04]. (fr.).
- ↑ Municipales 2020: pourquoi Anne Hidalgo a gagné à Paris. lopinion.fr, 2 lipca 2020. [dostęp 2020-07-04]. (fr.).
- ↑ Wybory prezydenckie we Francji. Kandydatką socjalistów została Anne Hidalgo. polskieradio24.pl, 15 października 2021. [dostęp 2021-11-11].
- ↑ Michaël Bloch: Voici les résultats officiels et définitifs du premier tour de la présidentielle. lejdd.fr, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
- ↑ Pécresse, Jadot, Roussel et Hidalgo appellent à voter Macron pour faire barrage à Le Pen. nouvelobs.com, 10 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
- ↑ Légion d'honneur: Simone Veil, Juliette Gréco, Michel Blanc au menu de la promotion 2012. lemonde.fr, 14 lipca 2012. [dostęp 2016-07-02]. (fr.).
- ↑ Anne Hidalgo (PS) décorée de l’Ordre d’Isabelle la Catholique par Juan Carlos. fdesouche.com, 12 lipca 2010. [dostęp 2016-08-26]. (fr.).