Anto Babić
Anto Babić (ur. 3 stycznia 1899 w Grahoviku, zm. 12 stycznia 1974 w Sarajewie) – bośniacki historyk i polityk[1].
| Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 1974 |
| profesor | |
| Specjalność: nauk historycznych | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1950 |
Życiorys edytuj
W 1923 roku ukończył studia geograficzne i historyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zagrzebiu[1].
Od 1943 roku był członkiem prezydium ZAVNOBiH, kierując jego wydziałem oświaty. W latach 1945–1946 sprawował funkcję ministra edukacji Socjalistycznej Republiki Bośni i Hercegowiny. W 1946 roku był także wiceprzewodniczącym prezydium bośniacko-hercegowińskiego Zgromadzenia Ludowego. Był też przedstawicielem republiki w zgromadzeniu federalnym[1].
W latach 1946–1948 wykładał w Wyższej Szkole Pedagogicznej (bośn. Viša pedagoška škola) w Sarajewie. W 1950 roku otrzymał tytuł naukowy profesora i został pierwszym dziekanem Wydziału Filozoficznego w Uniwersytetu w Sarajewie. Założył miejscową katedrę historii, będąc jej wykładowcą do 1970 roku i specjalizując się w historii średniowiecza. Od 1947 do 1954 był prezesem Towarzystwa Historycznego Bośni i Hercegowiny (bośn. Istorisko društvo Bosne i Hercegovine). Zainicjował powstanie czasopisma naukowego Godišnjak Istoriskog društva BiH. Od 1966 roku był członkiem organizacji Akademija nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine[1].
Wybrane publikacje edytuj
(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])
- Bosanski heretici (1963)
- Iz istorije srednjevjekovne Bosne (1972)