Antoni Tymoteusz Stadnicki
Antoni Tymoteusz Ignacy Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 25 stycznia 1774 w Łososinie Dolnej, zm. 11 maja 1820 w Krakowie) – polski ziemianin, działacz edukacyjny i sejmowy w Księstwie Warszawskim i Wolnym Mieście Krakowie, mason.
| Antoni Tymoteusz Ignacy | |
 Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Feliks Stadnicki |
| Matka |
Kunegunda Ożarowska |
| Żona |
Anna Magdalena Teresa Męcińska |
| Dzieci |
Tomasz Adam |
Był jedynym synem Feliksa Stadnickiego kawalera Orderu św. Stanisława, od 1789 hrabiego austriackiego i Kunegundy Ożarowskiej. Nabył Czulice koło Krakowa. W 1809 zaangażował się w działalność nowych struktur administracyjnych, tworzonych po przyłączeniu do Księstwa Warszawskiego części z dawnego zaboru austriackiego. Został radcą Wydziału Edukacyjnego cyrkułu krakowskiego.
W 1812 występował jako radca departamentu krakowskiego z powiatu hebdowskiego, 23 września 1814 jako radca Rady Departamentowej witał w imieniu obywateli Krakowa cesarza Aleksandra I zmierzającego przez Kraków do Wiednia. Wraz ze swoim imiennikiem Antonim Stadnickim ze Żmigrodu został 15 listopada 1816 powołany na członka honorowego Krakowskiego Towarzystwa Naukowego.
W 1817 wybrano go na posła na sejm Wolnego Miasta Krakowa. W styczniu 1818, jako reprezentant gminy Kościelniki został asesorem marszałka Izby, potem wszedł do komisji legislacyjnej, pracującej nad nowym kodeksem praw. Z ramienia sejmu został delegatem Zgromadzenia Reprezentantów w powołanej 16 czerwca 1818 Wielkiej Radzie UJ. Był także członkiem i fundatorem powstałego w 1818 Towarzystwa Przyjaciół Muzyki. W styczniu 1820 brał jeszcze udział w posiedzeniach sejmu, przewodnicząc komisji skarbowej, zmarł 11 maja. Czulice po jego śmierci zlicytowano.
Był żonaty z Anną Magdaleną Teresą hr. Męcińską herbu Poraj, z którą miał córkę Teofilę oraz czterech synów: Tomasza Adama (1793 - zginął w 1812 pod Możajskiem), Ignacego Euzebiusza Edwarda, (ur. 1795), Franciszka Salezego (Seweryna) (1801 -1862) oraz Henryka[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Maria Czeppe i Jerzy Wyrozumski: Stadnicki Antoni. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 376–378. ISBN 83-88909-02-9.wersja elektroniczna