Antoni Wandtke
Antoni Bazyli Wandtke (ur. 13 września 1891[1] w Zdunowicach, zm. 12 sierpnia 1978 w Katowicach) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Antoni Wandtke (przed 1934) | |
pułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
13 września 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
12 sierpnia 1978 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
63 Toruński Pułk Piechoty |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujAntoni Bazyli Wandtke urodził się 13 września 1891 roku w Zdunowicach, w rodzinie Augusta, kierownika tamtejszej szkoły powszechnej, i Agaty z d. Błaszkowskiej[2], jako najstarszy z dziewięciorga rodzeństwa[3]. W 1911 roku ukończył Studium Nauczycielskie w Kościerzynie[4]. W 1914 roku został zmobilizowany do Armii Cesarstwa Niemieckiego[4].
Jesienią 1919 roku, w Gnieźnie, objął dowództwo III batalionu Toruńskiego pułku strzelców. W styczniu 1920 roku na czele dowodzonego przez siebie pododdziału wziął udział w zajęciu Pomorza[4]. W trzeciej dekadzie tego samego miesiąca powierzono mu dowództwo nowo utworzonego batalionu sztabowego, występującego w strukturze pułku[5]. 19 kwietnia 1920 roku na czele batalionu wyruszył na front i w pierwszej dekadzie maja skoncentrował się w Ostaszkiewiczach.
3 maja 1922 roku w Toruniu, jako pełniący obowiązki dowódcy 63 Toruńskiego pułku piechoty odebrał z rąk generała porucznika Władysława Sikorskiego chorągiew pułku. Tego samego dnia został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 519. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1923 roku pełnił obowiązki dowódcy batalionu sztabowego 35 pułku piechoty w Brześciu. W grudniu 1924 roku został przeniesiony do 55 pułku piechoty w Lesznie na stanowisko dowódcy III batalionu[7]. W lipcu 1925 został przesunięty ze stanowiska komendanta składnicy wojennej na stanowisko kwatermistrza[8], a w kwietniu 1928 roku na stanowisko dowódcy II batalionu[9]. 23 stycznia 1929 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1932 roku pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 81 pułku piechoty w Grodnie[10][4]. Od 19 października 1931 roku był słuchaczem dwutygodniowego kursu informacyjno-gazowego w Szkole Gazowej w Warszawie[11]. 13 listopada 1935 roku został dowódcą 76 Lidzkiego pułku piechoty w Grodnie. 1 lutego 1937 roku został mianowany dowódcą pułku KOP „Wilno” w Wilnie[12][13]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14].
W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji alarmowej, objął dowództwo rezerwowego 133 pułku piechoty. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. W latach 1939–1945 przebywał w niemieckiej niewoli, najdłużej w Oflagu II C Woldenberg.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 2456[2]
- Krzyż Walecznych[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[16]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (28 maja 1938)[a]
Uwagi
edytuj- ↑ Medal nadany Rozkazem nr 25 Ministerstwa Spraw Wewnętrznych – Korpusu Ochrony Pogranicza z dnia 28 maja 1938 roku, pkt 4 (informacja ze zbiorów Archiwum Straży Granicznej w Szczecinie).
Przypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 23 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z 15 września 1891 roku na 13 września 1891 roku oraz zmianę imienia „Antoni” na „Antoni Bazyli”.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Pułkownik WP August Wandtke, „Pomerania” nr 5 (88), Zarząd Główny Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, maj 1979, s. 36.
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Ówczesny batalion sztabowy był pododdziałem wsparcia, w skład którego wchodziła kompania szturmowa, kompania karabinów maszynowych, pluton techniczny i pluton telegraficzny (łączności).
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 36.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 127 z 4 grudnia 1924 roku, s. 714.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 24 lipca 1925 roku, s. 416.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 609.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 260.
- ↑ Opinie podpułkowników piechoty, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 30.
- ↑ Opinie dowódców pułków piechoty za 1936 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 52.
- ↑ Opinie pułkowników piechoty za 1938 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 310.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
Bibliografia
edytuj- Wandtke Antoni. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.6-509 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-30].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Aleksander Tomaszewski, Zarys historii wojennej 63-go Toruńskiego Pułku Piechoty, Warszawa 1929.