Antylopik przylądkowy
Antylopik przylądkowy[3], także: grysbok przylądkowy[4] (Raphicerus melanotis) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych[5].
| Raphicerus melanotis[1] | |
| (Thunberg, 1811) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
antylopik przylądkowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Antylopik przylądkowy ma sierść wybarwiona na kolor płowo-brązowy, czasem na głowie widoczne są białe i ciemne plamki. Wysokość w kłębie 45–55 cm[4]. Masa ciała osiąga 8–12 kg. Antylopik przylądkowy wiedzie nocny tryb życia, łączy się w pary. Mieszka na otwartych przestrzeniach[4] na terenie Prowincji Przylądkowej Zachodniej w Południowej Afryce. Antylopik przylądkowy jest gatunkiem endemicznym[5]. Wpisany jest do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych w kategorii LC (niskiego ryzyka)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Raphicerus melanotis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Raphicerus melanotis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Raphicerus melanotis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-07-08]