Wikipedia

Arcził Majsuradze

radziecki pułkownik

Arcził Siemionowicz Majsuradze, ros. Арчил Семёнович Майсурадзе (ur. 1911, zm. 1950) – radziecki oficer, polityk.

Arcził Majsuradze
Ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

1911
Charistwala↗

Data śmierci

1950

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

140 Syberyjska Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za obronę Moskwy”

Życiorys edytuj

Arcził Siemionowicz Majsuradze[1] urodził się w 1911[2][a]. Z pochodzenia był Gruzinem[3]. Osierocony w dzieciństwie związał się z wojskiem[2]. W wieku 15 lat uczył się w szkole piechoty, a mając 19 lat służył na granicy[2].

Został Deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR I kadencji (jako jeden z najmłodszych wiekiem) i delegatem na XVII i XVIII Zjazdy Partii (WKP(b))[4]. Był członkiem rządu[5]. Zamieszkiwał przy szosie leningradzkiej w Moskwie[6].

Podczas II wojny światowej służył w Armii Czerwonej w trakcie walk wielkiej wojny ojczyźnianej i na froncie wschodnim. W 1942 w randzie starszego komisarza batalionowego pełnił stanowisko komisarza Samodzielnej Brygady Piechoty Zmotoryzowanej o Specjalnym Przeznaczeniu (w oddziałach tej jednostki służbę odbywali czekiści-zwiadowcy, oficerowie wcześniej walczący w Hiszpanii, zagraniczni komuniści z państw zajętych przez III Rzeszę, przedwojenni sportowcy radzieccy, np. bracia Znamienscy, robotnicy oraz studenci z Moskwy)[7]. Formalnie był wówczas oficerem Wojsk Ochrony Pogranicza[8]. W sierpniu 1942, po decyzji o tworzeniu na Syberii i Uralu, armii formowanej z jednostek WOP i wojsk wewnętrznych, został mianowany komisarzem dywizji[9]. Następnie, w Nowosybirsku objął stanowisko zastępcy dowódcy dywizji do spraw politycznych, wkrótce potem połączone ze stanowiskiem szefa wydziału politycznego[10]. Został oficerem sformowanej na początku 1943 roku 140 Syberyjskiej Dywizji Piechoty, wraz z którą wyruszył do walk na froncie wschodnim[11]. Jego podkomendnym w obu ww. jednostkach był Emil Kardin[12]. Majsuradze był ranny, zapadł na egzemę nerwową[13]

Później awansowany na stopień pułkownika[6]. Po wojnie służył w Głównym Zarządzie Politycznym[14].

Zmarł w 1950 w szpitalu w Moskwie[6]. Został pochowany przy 26 alei na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[6]. Jego żona nosiła zdrobniałe imię Dusia[15].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Emil Kardin podał, że w nekrologu w czasopiśmie „Krasnaja Zwiezda” podano rok urodzenia 1910, jednak on sam podał faktyczny rok urodzenia 1911. Majsuradze wstępując do wojska miał dodać sobie jeden rok, aby okazać się starszym.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 93-94, 110.
  2. ↑ a b c Kardin 1978 ↓, s. 95.
  3. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 12.
  4. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 9, 95.
  5. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 95-96.
  6. ↑ a b c d Kardin 1978 ↓, s. 96.
  7. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 7-8.
  8. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 9.
  9. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 10, 12.
  10. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 12, 110.
  11. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 15, 18.
  12. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 7-12.
  13. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 96-97.
  14. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 110.
  15. ↑ Kardin 1978 ↓, s. 93, 101.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arcził_Majsuradze&oldid=67666970”