Arirania amazońska
gatunek ssaka
(Przekierowano z Arirania)
Arirania amazońska[4], arirania, wydra wielka, wydra olbrzymia (Pteronura brasiliensis) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Pteronura J. E. Gray, 1837, w niektórych częściach Ameryki Południowej nazywana wilkiem rzecznym. Największa z wydr (Lutrinae) i – obok rosomaka i kałana morskiego – jeden z największych łasicowatych.
| Pteronura brasiliensis[1] | |||
| (Gmelin, 1788) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Pteronura | ||
| Gatunek |
arirania amazońska | ||
| Podgatunki | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Cechy edytuj
- płaska, szeroka głowa
- małe i zaokrąglone małżowiny uszne
- krótka, aksamitno-brunatna sierść (czekoladowo-brązowa, gdy jest mokra)
- krótkie i masywne kończyny z błonami pławnymi i ostrymi pazurami
- długość 150-180 cm
- mocny ogon spłaszczony pionowy o długości 45-65 cm
- masa 22-45 kg
Występowanie edytuj
Pożywienie edytuj
Głównym pokarmem są:
- ryby
- mięczaki
- skorupiaki
- ptaki i ich jaja
Tryb życia edytuj
Są ssakami aktywnymi tylko w ciągu dnia. Prawie zawsze występują w grupach liczących do 20 osobników – zazwyczaj 8 sztuk. Grupa zajmuje terytorium ok. 20 km długości i szerokości, wyłącznie w obszarze po obu stronach rzeki. Spędzają dużo czasu na lądzie na oczyszczonych z roślinności fragmentach brzegu.
Przypisy edytuj
- ↑ Pteronura brasiliensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Pteronura brasiliensis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 18 września 2009]
- ↑ J. Groenendijk i inni, Pteronura brasiliensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-17] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 155. ISBN 978-83-88147-15-9.