Artur Ziętek
Artur Karol Ziętek (ur. 12 października 1978 w Radomiu, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski lotnik, porucznik pilot Sił Powietrznych RP, pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana, nawigator podczas lotu PLF 101, który uległ katastrofie w Smoleńsku.
 porucznik pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
2001–2010 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 Ośrodek Szkolenia Lotniczego, 36 Specjalny Pułk Lotnictwa Transportowego |
| Stanowiska |
pilot, nawigator, starszy pilot |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 12 października 1978 w Radomiu[1]. Do ukończenia szkoły podstawowej mieszkał na osiedlu Ustronie[2].
W 1997 ukończył liceum lotnicze w Dęblinie[1]. W 2001 został absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie[3]. W latach 2001–2007 służył w 2 Ośrodku Szkolenia Lotniczego na stanowiskach pilota i starszego pilota. Od 2007 pełnił służbę jako starszy pilot klucza lotniczego, eskadry lotniczej w 36 Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego. Jego ogólny nalot wynosił 1069 godzin, w tym na Tu-154M 60 godzin[4].
Na początku 2010 brał udział w pomocy humanitarnej dla ofiar trzęsienia ziemi na Haiti, za co 4 lutego 2010 został wyróżniony wraz z pozostałymi członkami personelu 36 SPLT przez dowódcę Sił Powietrznych RP gen. broni pil. Andrzeja Błasika[5].
Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[3][6]. W trakcie lotu pełnił funkcję nawigatora w załodze samolotu[1], choć według wstępnych planów nawigatorem miał być Piotr Gawłowski – pilot, który był nawigatorem podczas lotu z 7 kwietnia 2010[7]. 24 kwietnia 2010 został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Komunalnym w Radomiu[8][9]. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział m.in. bp Henryk Tomasik i dyrektor generalny MON Jacek Olbracht[10].
Pośmiertnie, decyzją ministra obrony narodowej Bogdana Klicha z 13 kwietnia 2010, został awansowany do stopnia kapitana[11].
Miał żonę Magdalenę oraz dwie córki: Patrycję i Martę[1].
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Załoga Tupolewa z 36 splt [online], lotniczapolska.pl, 10 kwietnia 2010 [dostęp 2010-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2010-04-23].
- ↑ R. Natorski: Nie zapomnimy. radom.pl, 2010-04-17. [dostęp 2010-07-17].
- ↑ a b Informacja o przedstawicielach Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych RP, którzy ponieśli śmierć w katastrofie. wp.mil.pl, 2010-04-10. [dostęp 2013-10-08].
- ↑ Komunikat Dowództwa Sił Powietrznych. sp.mil.pl, 2010-05-19. [dostęp 2012-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-05)]. W komunikacie rosyjskiego Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego (MAK) z 19 maja 2010 podano, że w charakterze nawigatora na Tu-154M wylatał 30 godzin, por. Tу-154М № 101 – 19.05.2010. mak.ru, 2010-05-19. [dostęp 2010-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-01)]. (ros.).
- ↑ D. Sienkiewicz: Dowódca Sił Powietrznych osobiście podziękował personelowi 36.splt. sp.mil.pl, 2010-02-04. [dostęp 2012-02-07].
- ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154 [online], Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, 10 kwietnia 2010.
- ↑ J. Osiecki, T. Białoszewski, R. Latkowski, M. Prószyński: Ostatni lot. Raport o przyczynach katastrofy. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2011, s. 60. ISBN 978-83-7648-924-7.
- ↑ Pożegnano załogę Tu-154M. lotniczapolska.pl, 2010-04-26. [dostęp 2011-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-22)].
- ↑ Artur Ziętek zginął w katastrofie w Smoleńsku. Tłumy pożegnały kapitana. dziennik wschodni.pl. [dostęp 2011-09-29].
- ↑ W Radomiu pochowano kapitana Artura Ziętka. rmf24.pl, 2010-04-24. [dostęp 2011-09-29].
- ↑ Pośmiertne awanse i odznaczenia dla ofiar katastrofy pod Smoleńskiem. wp.mil.pl, 2010-04-15. [dostęp 2013-10-08].
- ↑ Komunikat Nr 163/VI kad.. sejm.gov.pl, 2004-04-16. [dostęp 2010-04-18].
- ↑ Zginęli w katastrofie Tu-154M [online], Siły Powietrzne, 11 kwietnia 2010 [dostęp 2010-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2010-04-14].