Audoin
Audoin, Alduin lub Auduin – król Longobardów w latach 546[1]–560[2], który wprowadził Longobardów do Panonii[3].
| król Longobardów | |
| Okres |
od 546 |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci |
565 |
| Żona | |
| Dzieci | |
Pod rządami Audoina Longobardowie zostali uznani jako foederati Bizantyńczyków (546), po podpisaniu traktatu z cesarzem Justynianem I, dającego im władzę w Panonii między rzekami Drawą a Sawą[4]. W 547 doszło do konfliktu między Longobardami a sąsiadującymi z nimi od południa Gepidami. Jednakże zanim doszło do starcia, obie strony zawarły ze sobą porozumienie. Kolejny konflikt wybuchł w 549, ale i tym razem uniknięto walk ze względu na jakieś niewyjaśnione wydarzenie[5]. Po dwuletnim rozejmie w 551 wojna między Longobardami a Gepidami wybuchła na nowo. Longobardów wsparły wojska bizantyńskie i wspólnie pokonały Gepidów, a Cesarstwo odzyskało tereny zajęte przez Gepidów w 540[6].
Począwszy od 551 Audoin był zobowiązany wysyłać oddziały na służbę do Narsesa w Italii przeciw Ostrogotom. W następnym roku (552) wysłał ponad 5000 mężczyzn, by pokonali Ostrogotów pod Busta Gallorum w Umbrii[5].
Audoin poślubił Rodelindę[7], przebywającą na terenie Bizancjum, córkę Hermanafryda, ostatniego króla Turyngów i Amalabergi, krewnej króla Ostrogotów Teodoryka Wielkiego[4]. Zmarł w 563 lub 565. Jego następcą został jego syn Alboin, który wprowadził Longobardów do Italii.
Przypisy
edytuj- ↑ Encyklopedia Brittanica (internetowa): Lombard [dostęp 2023-05-13]
- ↑ AlegsaOnline: Lombardowie [dostęp 2025-05-13]
- ↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów, I 22.
- ↑ a b Strzelczyk 2014 ↓, s. 38.
- ↑ a b Strzelczyk 2014 ↓, s. 39.
- ↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 40.
- ↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów, I 27.
Bibliografia
edytuj- Źródła
- Paweł Diakon: Historia rzymska. Historia Longobardów. Tłumaczenie i komentarz Ignacy Lewandowski. Warszawa: Instytut Wydawniczy "Pax", 1995. ISBN 83-21114520.
- Opracowania
- Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.