Barbara Grocholska

polska narciarka, trenerka

Barbara Zofia Grocholska, po mężu Kurkowiak (ur. 24 sierpnia 1927 w Falentach) – polska narciarka, olimpijka z Oslo 1952 i Cortina d’Ampezzo 1956, trenerka, poetka, kapitan Wojska Polskiego[1].

Barbara Grocholska
Barbara Kurkowiak
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1927
Falenty

Wzrost

169 cm

Informacje klubowe
Klub

Legia Zakopane

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj

Do wojny mieszkała w podwarszawskich Falentach[2]. W 1942 zdała w Warszawie w ramach tajnych kompletów małą maturę. W wieku 17 lat brała udział w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka w 1. Pułku Szwoleżerów. Posługiwała się pseudonimem „Kuczerawa”. Głównie przebywała na Czerniakowie i Mokotowie[3]. Po wojnie, ze względu na stan zdrowia, przeniosła się w góry do Zakopanego, gdzie w wieku 18 lat zaczęła jeździć na nartach. Ukończyła Liceum Gospodarstwa Domowego w Kuźnicach w 1947 i rozpoczęła pracę w schronisku na Kasprowym Wierchu jako kelnerka. Uprawianie sportu utrudniała jej astma i liczne kontuzje. Występowała w barwach klubów: SNPTT Zakopane (w latach 1946–1950), WSK Legia Zakopane (1951–1961), WKN Warszawa (1962–1965), Start Zakopane (1966–1968). Jej trenerami byli Jan Lipowski, Stefan Dziedzic i Tomasz Gluziński.

Była wielokrotną mistrzynią Polski w:

oraz wicemistrzynią w zjeździe (1950, 1953), slalomie (1956–1957) i kombinacji (1958, 1974).

Zdobywczyni medali na Akademickich mistrzostwach świata: złotego (1951) w zjeździe, srebrnego (1951) w slalomie specjalnym oraz brązowego (1953) w slalomie gigancie. Uczestniczyła w mistrzostwach świata w 1958, zajmując 17. miejsce w slalomie specjalnym.

Startowała w igrzyskach olimpijskich w 1952 i 1956. W 1952 wystartowała w trzech konkurencjach alpejskich: zjeździe zajmując 13. miejsce, slalomie gigancie, którego nie ukończyła oraz w slalomie specjalnym, w którym zajęła 14. miejsce. W 1956 wystartowała tylko w zjeździe (zajmując 17. miejsce) oraz w slalomie g`igancie (30. miejsce).

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1968 poświęciła się pracy trenerskiej głównie z młodzieżą szkół podstawowych. Była absolwentką studiów trenerskich w krakowskiej Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego.

W 2023 „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, za zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Życie prywatne

edytuj

Rodzice – Adam Remigiusz i Barbara z domu Czetwertyńska. Miała siedmiu braci i dwie siostry. Mąż Robert Kurkowiak zjazdowiec, z zawodu architekt, zawodnik WKS Legia. Urodziła cztery córki – Barbarę (ur. 1957), Elżbietę (ur. 1958 – narciarkę-alpejkę), Annę (ur. 1967) i Marię (ur. 1969). Mieszkanka Zakopanego.

Twórczość literacka

edytuj
  • Slalom gigant, 1965
  • Pod otwartym niebem, Warszawa 1999
  • Zawisnąć w locie, Warszawa 2006

Przypisy

edytuj
  1. Powstańcze Biogramy - Barbara Grocholska [online], www.1944.pl [dostęp 2023-11-29] (pol.).
  2. Małgorzata Brama, Archiwum Historii Mówionej - Barbara Grocholska-Kurkowiak [online], www.1944.pl, 7 maja 2007 [dostęp 2023-11-29] (pol.).
  3. Świadkowie – Barbara Grocholska-Kurkowiak. audiohistoria.pl. [dostęp 2011-04-14]. (pol.).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 października 2023 r. nr rej. 460/2023 o nadaniu orderu (M.P. z 2023 r. poz. 1292).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj