Batyżowiecka Grań

Batyżowiecka Grań (słow. Batizovský hrebeň, niem. Botzdorfer Grat, węg. Batizfalvi-gerinc) – grań stanowiąca fragment grani głównej Tatr Wysokich w ich słowackiej części. Batyżowiecka Grań ciągnie się od Zmarzłego Szczytu na zachodzie do wschodniego, najwyższego wierzchołka Batyżowieckiego Szczytu (tzw. Wielkiego Batyżowieckiego Szczytu) na wschodzie i zamyka od północy Dolinę Batyżowiecką. Na żaden z obiektów w Batyżowieckiej Grani nie prowadzą znakowane szlaki turystyczne, jej nazwa wywodzi się bezpośrednio od Doliny Batyżowieckiej i Batyżowieckiego Szczytu, a pośrednio od spiskiej wsi Batyżowce.

Batyżowiecka Grań od strony Doliny Batyżowieckiej (po lewej stronie zdjęcia)
Fragment Batyżowieckiej Grani od strony Doliny Litworowej (po lewej stronie zdjęcia)

Obiekty w Batyżowieckiej Grani w kolejności od zachodu na wschód:

Historia

edytuj

Pierwsze przejścia Batyżowieckiej Grani:

Wyżej wymienione zespoły dokonały przejścia tego samego dnia, minęły się na Kaczej Przełęczy.

Zimą odcinek od Zmarzłego Szczytu do Kaczego Szczytu i z powrotem jako pierwsi pokonali Józef Lesiecki i Józef Oppenheim 13 kwietnia 1914 r. Brak informacji o pierwszym zimowym przejściu całej grani.

Bibliografia

edytuj
  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 114–144.
  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.