Józef Lesiecki, również Lesicki, Lisicki (ur. 9 kwietnia 1886 w Glinach Małych k. Mielca, zm. 25 grudnia 1914 pod Łowczówkiem k. Tarnowa) – polski taternik, narciarz wysokogórski, ratownik tatrzański, artysta rzeźbiarz.

Józef Lesiecki
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1886
Gliny Małe

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 1914
Bitwa pod Łowczówkiem

Zawód, zajęcie

taternik
rzeźbiarz

Życiorys edytuj

Z zawodu Lesiecki był snycerzem, w 1904 ukończył Szkołę Przemysłu Drzewnego w Zakopanem i trudnił się następnie wyrobem pamiątek.

Należał do aktywnych taterników w okresie poprzedzającym I wojnę światową. Do jego partnerów wspinaczkowych należeli Henryk Bednarski, Leon Loria, Stanisław Zdyb, Mariusz Zaruski, Mieczysław Świerz, Kazimierz Piotrowski i inni. Był jednym z najlepszych narciarzy wysokogórskich, jako pierwszy wszedł na nartach na liczne tatrzańskie szczyty.

Działał na rzecz rozwoju narciarstwa górskiego i turystyki. Od początku istnienia Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (1909) był jego członkiem, brał udział w wyprawach ratowniczych. Pracował także przy budowie i renowacji szlaków turystycznych i narciarskich.

Oprócz działalności górskiej zajmował się rzeźbiarstwem, m.in. zbierał zabytki sztuki ludowej. Swoje zbiory przekazał Muzeum Tatrzańskiemu w Zakopanem.

Walczył podczas I wojny światowej w Legionach Polskich, zginął na froncie w Bitwie pod Łowczówkiem.

Wybrane osiągnięcia wspinaczkowe edytuj

Bibliografia edytuj