Wierch pod Fajki

Wierch pod Fajki (słow. Vrch pod Fajki, niem. Orgelpfeifen, węg. Orgonasípok, ok. 2135 m n.p.m.[1]) – dwuwierzchołkowy szczyt w północnej grani Skrajnego Granatu biegnącej od Skrajnego Granatu w kierunku Żółtej Turni (na północ od wschodniej grani Świnicy, przez którą prowadzi szlak Orlej Perci). Znajduje się w tej grani między Pańszczycką Przełęczą (ok. 2115 m) i Przełączką pod Fajki (ok. 2095 m)[2]. Wschodnie ściany opadają do Pańszczycy, zachodnie do Kotła Czarnego Stawu Gąsienicowego. Mają wysokość około 200 m. Ściana zachodnia ograniczona jest żlebami spadającymi z Żółtej i Pańszczyckiej Przełęczy. Na samej jej górze tkwi lita skała o wysokości 30 m, opadająca na płytowy zachód, poza tym ściana jest skalisto-trawiasta. W dolnej części ma 2 żebra; lewe to Filar Fajek (ponad nim jest turniczka), w prawym, bardzo kruchym, znajdują się dwie urwiste turnie. Żebra oddziela głęboko wcięty i kruchy żleb, u góry przechodzący w pionowy komin[2].

Wierch pod Fajki
Państwo  Polska
Pasmo Tatry, Karpaty
Wysokość 2135 m n.p.m.
Pierwsze wejście 1895
Janusz Chmielowski, Jan Bachleda Tajber
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wierch pod Fajki”
Ziemia49°13′45″N 20°01′57″E/49,229167 20,032500
Multimedia w Wikimedia Commons

Z Wierchu pod Fajki wyrastają liczne skalne formacje[3]. Najwyższy południowo-wschodni wierzchołek znajduje się w środkowej części grani. Jest trudno dostępny (II stopień trudności w skali tatrzańskiej). Łatwiej dostępny jest niższy, północno-zachodni wierzchołek znajdujący się bliżej Żółtej Przełęczy[2], z tego też powodu przez W.H. Paryskiego uznawany był za główny[3].

Od wierzchołka północno-zachodniego na północny zachód odchodzi grzęda, w której kulminuje Pańszczycka Turnia (2105 m), oddzielona Przełączką pod Fajki[3]. Na północny wschód odchodzi druga, krótka grzęda, tworząca obramowanie dla żlebu spadającego z Przełączki pod Fajki. Wierch pod Fajki jest więc szczytem zwornikowym[4].

Polska nazwa nawiązuje do „fajek”, czyli turni występujących w grani. Niemiecką i węgierską nazwę wprowadził Gyula Komarnicki w 1918 r. – jego motywy nie są znane, obie oznaczają bowiem „piszczałki organowe”[1].

Pierwsze wejścia
Taternictwo;

Nie prowadzi przez niego żaden szlak turystyczny, ale dopuszczalna jest wspinaczka skalna (jednak tylko od strony Doliny Gąsienicowej)[5]. Wierch pod Fajki jest popularnym miejscem wspinaczek taterników w tej dolinie[3]. Jego zaletą jest brak kruszyzny, uroda szczytowej grani i dość spora ekspozycja[6].

Drogi wspinaczkowe:

  • Granią z Pańszczyckiej Przełęczy: II, czas przejścia 30 min,
  • Prawy Święcicki lub Pojutrze na Fajkach; V, 3 godz., klasycznie IX,
  • Lewy Święcicki lub Jutro na Fajkach; IV, klasycznie VII, 2 godz.,
  • Prawym żebrem; 0+, w jednym miejscu II, 30 min,
  • Lewym żebrem zachodniej ściany, Filar Fajek; II, jedno miejsce III, jedno miejsce IV, 1 godz.,
  • Grań Fajek (z Żółtej Przełęczy na Pańszczycką Przełęcz); II, 1 godz.,
  • Wschodnią ścianą; III, 1 godz.[2]

  • W środku Wierch pod Fajki

  • Wierch pod Fajki zimą

  • Widok z Pańszczycy

  • Przejście granią

  • Wierch pod Fajki

  • Przejście granią

  • Przejście granią

  • Wierch pod Fajki i Żółta Turnia

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ​ISBN 83-71-04-009-1​
  2. ↑ a b c d Władysław Cywiński, Granaty. Tatry. Przewodnik szczegółowy, tom 18, Poronin: Wyd. Górskie, 2013, ​ISBN 978-83-7104-046-7​
  3. ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część II. Zawrat – Żółta Turnia, Warszawa: Sport i Turystyka, 1951
  4. ↑ Orla Perć. Mapa 1:5000. Wyd. III, Warszawa -Zielona Góra- Zakopane, Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/2006, ​ISBN 83-87873-42-X​
  5. ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN. [dostęp 2019-01-04].
  6. ↑ Tatry według Hemli [dostęp 2020-01-04].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wierch_pod_Fajki&oldid=60834612”