Wikipedia

Beau Biden

major w armii usa

Joseph Robinette „Beau” Biden III (ur. 3 lutego 1969 w Wilmington, zm. 30 maja 2015 w Bethesda) – amerykański polityk, prawnik i major w armii USA. Pełnił również funkcję 44. prokuratora generalnego stanu Delaware. Biden był najstarszym dzieckiem prezydenta USA Joe Bidena i jego pierwszej żony Neilii Hunter Biden.

Beau Biden
Joseph Robinette „Beau” Biden III
Ilustracja
Beau Biden, 2013
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1969
Wilmington

Data i miejsce śmierci

30 maja 2015
Bethesda

Przyczyna śmierci

Glejak wielopostaciowy

Zawód, zajęcie

Prokurator Generalny stanu Delaware, prawnik, polityk

Alma Mater

Uniwersytet Pensylwanii
Syracuse University

Rodzice

Neilia Hunter Biden, Joe Biden

Małżeństwo

Hallie Olivere (2002)

Dzieci

2

Odznaczenia
Legionista Legii Zasługi (USA)Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone)
Delaware Conspicuous Service Cross
Multimedia w Wikimedia Commons

Wczesne życie i rodzina

edytuj
 
Biden jako dziecko, lata 80.

Joseph Robinette Biden III urodził się 3 lutego 1969 roku w Wilmington w stanie Delaware. Był pierwszym synem Joe Bidena (który został senatorem, wiceprezydentem i prezydentem USA) oraz jego pierwszej żony Neilii. 18 grudnia 1972 roku matka Beau i mała siostra Naomi zginęły w wypadku samochodowym podczas świątecznych zakupów. Beau miał niespełna cztery lata, a jego brat, Robert Hunter, miał niespełna trzy lata. Beau i Hunter byli w samochodzie, kiedy doszło do wypadku i odnieśli poważne obrażenia, ale przeżyli. Beau miał wiele złamań, natomiast Hunter doznał obrażeń czaszki. Obaj spędzili kilka miesięcy w szpitalu, w tym czasie ich ojciec (dwa tygodnie po samym wypadku) został zaprzysiężony na senatora[1][2][3].

Według niektórych relacji Beau i Hunter zachęcali swojego ojca do ponownego małżeństwa, posuwając się nawet do tego, że zapytali go „kiedy zamierzamy się pobrać”[4]. W czerwcu 1977 roku spełniło się życzenie ośmioletniego wówczas Beau i jego „drugą matką” stała się Jill Jacobs. Jego przyrodnia siostra Ashley urodziła się w 1981[5].

Beau Biden poślubił Hallie Olivere w 2002 roku. Mieli dwoje dzieci – w 2004 córkę Natalie Naomi Biden, a 2006 roku syna Roberta Huntera Bidena II[6][7].

Kariera

edytuj

Biden ukończył Archmere Academy, szkołę średnią do której uczęszczał również jego ojciec. Natomiast w 1991 ukończył University of Pennsylvania[8][9]. Był także absolwentem Syracuse University College of Law, podobnie jak jego ojciec. Po ukończeniu szkoły prawniczej był asystentem sędziego Stevena McAuliffe z Sądu Okręgowego Stanów Zjednoczonych w New Hampshire[10]. W latach 1995–2004 pracował w Departamencie Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych w Filadelfii, najpierw jako radca prawny w Biurze Rozwoju Polityki, a później jako prokurator federalny w Biurze Prokuratora Generalnego Stanów Zjednoczonych[11][12].

W 1999, po wojnie w Kosowie, Biden przebywał w Kosowie, gdzie z ramienia OBWE szkolił sędziów i prokuratorów lokalnego wymiaru sprawiedliwości[13][14]. W 2004 roku został partnerem w kancelarii Bifferato, Gentilotti, Biden & Balick, gdzie pracował przez dwa lata, zanim został wybrany na prokuratora generalnego stanu Delaware[15].

Służba wojskowa

edytuj

Biden wstąpił do wojska w 2003 roku i jako członek Gwardii Narodowej Armii Delaware uczęszczał do Szkoły JAG na Uniwersytecie Wirginii[16]. Osiągnął stopień majora w Korpusie Adwokata Generalnego Sędziego w ramach 261. Brygady Łączności w Smyrnie w stanie Delaware[17][18].

Jednostka Bidena została przeznaczona do wysłana do Iraku 3 października 2008, ale najpierw została wysłana do Fort Bliss w Teksasie na szkolenie[19]. Udali się do Iraku jeszcze w 2008 roku, gdzie Biden służył jako wojskowy prawnik[20]. Jego ojciec brał wówczas udział w kampanii prezydenckiej jako kandydat na wiceprezydenta[21].

Biden przyleciał z Iraku do Waszyngtonu w styczniu 2009 na inaugurację prezydenta i zaprzysiężenie ojca na wiceprezydenta, po czym wrócił do Iraku[22]. Ojciec odwiedził później Bidena w Camp Victory 4 lipca 2009[23].

Za służbę w Iraku Biden został odznaczony Brązową Gwiazdą[24]. Po śmierci Bidena szef sztabu armii stanów zjednoczonych Raymond Odierno wygłosił mowę pochwalną na jego pogrzebie i ogłosił pośmiertne przyznanie orderu Legia Zasługi za służbę w Gwardii Narodowej Delaware. W swojej mowie Odierno stwierdził, że „Beau Biden posiadał cechy, których byłem świadkiem tylko u największych przywódców”[25]. Biden został również pośmiertnie odznaczony medalem Delaware Conspicuous Service Cross, który przyznawany jest „za bohaterstwo, godne pochwały wywiązywanie się z obowiązków lub wybitne osiągnięcia, które mają wpływ na dobrobyt Państwa i jego mieszkańców”[26].

Kariera polityczna

edytuj
 
Biden wygłasza swoje zwycięskie przemówienie po tym, jak został wybrany na prokuratora generalnego stanu Delaware w 2006 roku. Obok stoją jego macocha i ojciec.
 
Biden i Holly Petraeus w 2012 roku

W 2006 Biden ubiegał się o swoje pierwsze stanowisko na urząd polityczny, o stanowisko prokuratora generalnego stanu Delaware. Przeciwnikiem Bidena był doświadczony prokurator stanowy i asystent prokuratora generalnego, Ferris Wharton. Główne kwestie poruszane w kampanii obejmowały doświadczenie kandydatów i proponowane działania mające na celu zajęcie się przestępcami seksualnymi, internetowymi drapieżnikami, przemocą wobec seniorów i przemocą domową. Biden wygrał wybory o około pięć punktów procentowych[27].

Po wyborze mianował byłego prokuratora generalnego stanu Delaware i sędziego międzynarodowego Richarda S. Gebeleina na stanowisko głównego zastępcy prokuratora generalnego, a były asystent prokuratora generalnego Richarda G. Andrewsa został mianowany prokuratorem stanowym. Jako prokurator generalny Biden wspierał i egzekwował zaostrzone wymagania rejestracyjne dla przestępców seksualnych[28][29].

 
Sekretarz Rolnictwa w Delaware, Ed Kee i Biden w 2013

Po spekulacjach w mediach w październiku 2009 Biden oświadczył, że rozważa kandydowanie do Senatu i że ostateczną decyzję podejmie w styczniu. 25 stycznia Biden stwierdził jednak, że rezygnuje z kandydowania do Senatu, aby móc się skupić na dochodzeniu w sprawie Earla Bradleya, skazanego za seryjne gwałcenie dzieci[30].

2 listopada 2010 roku został ponownie wybrany na drugą kadencję jako prokurator generalny stanu Delaware, pokonując z dużą przewagą Douga Campbella, kandydata Independent Party of Delaware[31].

Biden był krytykowany za postępowanie jego biura w sprawie Roberta H. Richardsa IV. Richards pochodził z wpływowej rodziny Du Pont z Delaware i został oskarżony o napaść seksualną na własną córkę gdy była mała[32]. Początkowo, w 2008 roku, biuro Bidena postawiło Richardsowi dwa zarzuty gwałtu drugiego stopnia, zarzuty podlegające karze co najmniej 20 lat więzienia. Jednak ostatecznie biuro prokuratora podpisało ugodę z Richardsem, w której przyznał się do jednego zarzutu gwałtu czwartego stopnia i został skazany przez sędzię Janę Jurden na 8 lat w zawieszeniu[33][32][34]. Broniąc ugody w liście do The News Journal, Biden napisał: „To nie była sprawa z mocnymi dowodami i przegrana w procesie była bardzo możliwa”. Bronił również sędzi twierdząc, że wydała wyrok zgodnie z przedstawionymi faktami, a nie patrząc na status majątkowy i wpływy rodziny Du Point. Biden w dłuższym liście tłumaczył, że jego prokurator Renee Hrivnak podpisała ugodę głównie dlatego, że jedynym świadkiem przestępstwa była córka Richardsa, która w trakcie pierwszych napaści miała ok. 3 lata, a gwałty zakończyły się jak miała 5 lat. Biden bronił również Hrivnak, która rekomendowała sądowi wyrok w zawieszeniu, mówiąc, że nie mieli żadnych dowodów kryminalistycznych ani medycznych, które mogłyby potwierdzić gwałty i tylko taka ugoda dawała pewność wyroku skazującego[35].

Biden nie ubiegał się o wybór na kolejną, trzecią kadencję na prokuratora generalnego w 2014[36][37]. Zamiast tego wiosną 2014 roku ogłosił zamiar kandydowania na gubernatora stanu Delaware, wybory miały się odbyć w 2016[38][37]. W momencie ogłoszenia tej decyzji Biden wiedział już, że ma raka, ale był wówczas w okresie remisji[39].

Choroba i śmierć

edytuj
 
Msza pogrzebowa Bidena w kościele rzymskokatolickim św. Antoniego z Padwy, Wilmington, 2015

Według ojca Beau cierpiał na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, które zdiagnozowano w 2001 roku po powrocie ze służby w Kosowie[40].

Przez ostatnie kilka lat swojego życia Biden cierpiał na guza mózgu[41][42]. W maju 2010 został przyjęty do szpitala Christiana w Newark w stanie Delaware. Oficjalnie podano informację, że Biden doznał lekkiego udaru[42][43]. Jeszcze w maju Biden został przeniesiony do Szpitala Uniwersyteckiego Thomasa Jeffersona w Filadelfii i był trzymany na obserwacji przez kilka dni[43].

W sierpniu 2013 Biden został przyjęty do University of Texas MD Anderson Cancer Center w Houston. Zdiagnozowano wówczas u niego glejaka wielopostaciowego[44], nowotwór złośliwy mózgu[45]. Guz został usunięty, a pacjent przeszedł radioterapię i chemioterapię. 20 maja 2015 roku Biden został przyjęty do Narodowego Wojskowego Centrum Medycznego im. Waltera Reeda w Bethesda, z powodu nawrotu choroby. Zmarł w szpitalu dziesięć dni później, tj. 30 maja 2015 roku, w wieku 46 lat[46]. Jego pogrzeb odbył się 6 czerwca 2015 w kościele rzymskokatolickim św. Antoniego z Padwy w Wilmington, Delaware[47].

W pogrzebie Bidena uczestniczyli m.in.: ówczesny prezydent Barack Obama, pierwsza dama Michelle Obama, ich córki Malia i Sasha, były prezydent Bill Clinton, była sekretarz stanu i była pierwsza dama Hillary Clinton, były szef sztabu armii amerykańskiej Ray Odierno, a także ówczesny przewodniczący większości senackiej Mitch McConnell. Prezydent Obama powiedział wówczas o Bidenie „To był dobry człowiek. Zrobił w 46 lat to, czego większość z nas nie mogłaby zrobić w 146”. Na pogrzebie wystąpił Chris Martin, wokalista Coldplay, który wykonał „Til Kingdom Come”. Beau był fanem zespołu[48][49].

Beau Biden został pochowany przy parafii St. Joseph na Brandywine w Greenville, Delaware. Jego grób znajduje się w pobliżu grobów jego dziadków, Joe seniora i Catherine, oraz jego matki Neilii i siostry Naomi[50].

Nagrody pośmiertne i spuścizna

edytuj
 
Budynek kwatery głównej Gwardii Narodowej Delaware w New Castle został przemianowany na cześć Bidena po jego śmierci.
 
Beau Biden Foundation

4 listopada 2015 roku Biden został pośmiertnie odznaczony nagrodą Albert Schweitzer Leadership Award, to najwyższe wyróżnieniem przyznawane przez Hugh O'Brian Youth Leadership Foundation (HOBY), za zasługi dla ludzkości[51]. W 2016 jedna z inicjatyw 21st Century Cures Act została nazwana inicjatywą „Beau Biden Cancer Moonshot”[52][53]. W tym samym roku imienne stypendium jego imienia zostało ustanowione w Syracuse University College of Law[54].

W 2015 roku rodzina Bidenów utworzyła Beau Biden Foundation for the Protection of Children[55].

W sierpniu 2016 roku Joe Biden, jego siostra Valerie Biden Owens i syn Hunter wzięli udział w ceremonii, podczas której zmieniono nazwę południowo-wschodniej autostrady w Kosowie na „Joseph R. »Beau« Biden III”. Nazwa została nadana w uznaniu zasług Beau we wkład w szkolenie sędziów i prokuratorów Kosowie[56]. W tym samym roku imieniem majora Bidena nazwano centrum rezerwy gwardii narodowej w New Castle, Delaware[57].

14 listopada 2017 roku Joe Biden opublikował pamiętnik zatytułowany Promise Me, Dad: A Year of Hope, Hardship and Purpose, w którym wspomina chorobę i śmierć Beau Bidena[58].

20 stycznia 2021, w dniu zaprzysiężenia Joe Bidena na prezydenta, zespół New Radicals zebrał się ponownie, aby wykonać ich przebój „You Get What You Give”. Piosenka była ulubioną piosenką Beau, a na jego pogrzebie w 2015 roku jego siostra Ashley wyrecytowała tekst piosenki w swojej mowie pochwalnej. Zespół odrzucał oferty występów w ciągu poprzednich 22 lat, ale chciał uhonorować ten dzień i uhonorować Beau. Gregg Alexander (wokalista zespołu) przed występem powiedział, że zobowiązali się, że zagrają raz jeszcze na cześć Beau, jeśli Joe Biden wygra wybory[59].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Michael Kruse, How Grief Became Joe Biden’s ‘Superpower’ [online], POLITICO Magazine [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  2. ↑ Biden's prism of loss: A public man, shaped by private grief [online], AP NEWS, 20 kwietnia 2021 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  3. ↑ Glenn Thrush, Remembering Beau Biden [online], POLITICO Magazine [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  4. ↑ Katharine Q. Seelye, Jill Biden Heads Toward Life in the Spotlight, „The New York Times”, 25 sierpnia 2008, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  5. ↑ Timeline of Biden's life and career, „San Francisco Chronicle”, 23 sierpnia 2008 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-25].
  6. ↑ The Voter's Self Defense System [online], Vote Smart [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  7. ↑ Biden provides Catholic link, but renews abortion debate - USATODAY.com [online], usatoday30.usatoday.com [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  8. ↑ Avni Kataria, Penn students were moved to tears by Joe Biden's stories of loss and grief on Thursday [online], www.thedp.com [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  9. ↑ Dan Spinelli, Penn frat brothers recall Beau Biden with affection [online], inquirer.com [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  10. ↑ Beau Biden, late son of the vice president, clerked for a year in Concord - NashuaTelegraph.com [online], web.archive.org, 2 czerwca 2015 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-02].
  11. ↑ Randall Chase, Beau Biden dies at 46; son of VP had life of adversity [online], AP NEWS, 31 maja 2015 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  12. ↑ Beau Biden - OVMA – Syracuse University [online], veterans.syr.edu [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  13. ↑ 'We owe you so much,' Kosovo to tell Biden as street named after late son, „Reuters”, 15 sierpnia 2016 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  14. ↑ Word On The Street Is That Kosovo Has A Love Affair With Americans [online], RadioFreeEurope/RadioLiberty [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  15. ↑ Delaware law firm hires Beau Biden - Delaware Newszap [online], delaware.newszap.com, 5 marca 2016 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  16. ↑ AG Biden being Promoted Sunday [online], WGMD News, 17 maja 2012 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-17].
  17. ↑ Biden bids farewell to Iraq-bound son [online], Los Angeles Times, 4 października 2008 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  18. ↑ About Us [online], Delaware National Guard, 19 września 2008 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-19].
  19. ↑ Jack Slater, Who was Beau Biden, the president's late son? [online], Metro, 20 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  20. ↑ A.B.C. News, VP Biden Welcomes Home Son's National Guard Brigade, Thanks Troops for Service [online], ABC News [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  21. ↑ Biden's son headed to Iraq in 2008 [online], NBC News, Associated Press, 4 sierpnia 2010 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  22. ↑ Brief Reprieve from Iraq for Biden's Son [online], NBC4 Washington, 16 stycznia 2009 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  23. ↑ Iraqis Say Reconciliation Is an Internal Matter [online], WSJ.com, 30 lipca 2009 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-30].
  24. ↑ Beau Biden, son of vice president, dies of brain cancer [online], militarytimes.com, 30 maja 2015 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-17].
  25. ↑ Elliot Smilowitz, Odierno: Beau Biden had traits of 'greatest leaders' [online], TheHill, 6 czerwca 2015 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  26. ↑ Mourners Pay Respects to Beau Biden in Delaware [online], NBC News [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  27. ↑ State of Delaware 2006 Election Results, „State of Delaware”, 7 listopada 2006, s. 2 [dostęp 2015-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2008-10-07].
  28. ↑ Attorney General Biden Announces Stronger Child Protection Statutes [online], State of Delaware News, 18 lipca 2008 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  29. ↑ Delaware's enhanced sex offender law starts [online], 6abc.com, 21 maja 2011 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-21].
  30. ↑ Mark Silva, Beau Biden takes a pass on a Senate run, „Los Angeles Times”, 25 stycznia 2010 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-28].
  31. ↑ http://elections.delaware.gov/results/html/election.shtml
  32. ↑ a b Kevin Conlon, Stephanie Gallman, Du Pont heir convicted of raping daughter spared prison [online], CNN, 2 kwietnia 2014 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  33. ↑ Chris Barrish, Delaware GOP turns up heat on AG Biden [online], USA TODAY [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  34. ↑ Cris Barrish, Protesters decry decision in du Pont heir sex abuse case [online], The Daily Times [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  35. ↑ Cris Barrish, Beau Biden defends handling of du Pont heir sex case [online], delawareonline.com, 3 kwietnia 2014 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  36. ↑ Esteban Parra, Denn takes race for Attorney General [online], The News Journal [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  37. ↑ a b Beau Biden, Welcome! [online], Beau Biden's Official Campaign Website, 2 listopada 2014 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-02].
  38. ↑ Beau Biden says he plans to run for governor in Delaware [online] [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  39. ↑ Beau Biden Dies From Cancer – NBC10 Philadelphia [online], nbcphiladelphia.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  40. ↑ Remarks by President Biden Addressing Service Members and their Families [online], The White House, 28 maja 2021 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  41. ↑ Paul Kane, Beau Biden, vice president’s son, dies at 46 of brain cancer, „The Washington Post”, 30 maja 2015 (ang.).
  42. ↑ a b Michael D. Shear, Beau Biden, Vice President Joe Biden’s Son, Dies at 46, „The New York Times”, 31 maja 2015, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  43. ↑ a b Cris Barish, Beau Biden awaits cancer results [online], USA TODAY [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  44. ↑ Biden addresses possible link between son's fatal brain cancer and toxic military burn pits [online], PBS NewsHour, 10 stycznia 2018 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  45. ↑ Lenny Bernstein, Brain cancers like Beau Biden’s kill about 15,000 adults each year, „The Washington Post”, ISSN 0190-8286 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  46. ↑ Beau Biden, son of Vice President Joe Biden, dies of brain cancer [online], Fox News, 31 maja 2015 [dostęp 2022-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-12].
  47. ↑ Funeral Service for Beau Biden [online], C-SPAN, 6 czerwca 2015 [dostęp 2020-10-04].
  48. ↑ Jon Blistein, Chris Martin Performs ''Til Kingdom Come' for Beau Biden [online], Rolling Stone, 7 czerwca 2015 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  49. ↑ Coldplay's Chris Martin plays at Beau Biden funeral [online], ghostarchive.org, 6 czerwca 2015 [dostęp 2022-03-27] [zarchiwizowane z adresu].
  50. ↑ Joe Biden visits son Beau's grave on Election Day morning [online], TODAY.com [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  51. ↑ HOBY will honor Honorable Joseph R. “Beau” Biden [online], The HOBY Blog, 24 września 2015 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  52. ↑ Remarks by the President and the Vice President at the 21st Century Cures Act Bill Signing [online], whitehouse.gov, 13 grudnia 2016 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  53. ↑ AACR Commends President Obama for Signing the 21st Century Cures Act [online], American Association for Cancer Research (AACR), 13 grudnia 2016 [dostęp 2022-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-01] (ang.).
  54. ↑ College of Law Establishes Beau Biden Memorial Scholarship Fund [online], Syracuse University News, 18 marca 2016 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  55. ↑ Peter Baker, If Cancer Becomes Biden’s Cause, a Bold but Polarizing Doctor Is On Call, „The New York Times”, 2 listopada 2015, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  56. ↑ Trump and allies resume attacks on Biden’s son as the Democrat surges, „The Washington Post”, ISSN 0190-8286 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  57. ↑ Matthew Albright, Joe Biden speaks at Guard's naming of HQ after Beau [online], The News Journal [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  58. ↑ Jennifer Senior, In Joe Biden’s Memoir, Private Grief and Its Effect on a Public Life, „The New York Times”, 13 listopada 2017, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
  59. ↑ Andy Greene, Exclusive: Watch the Complete New Radicals 'You Get What You Give' Inauguration Performance [online], Rolling Stone, 20 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-27] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Beau_Biden&oldid=74302564”