Begonia zimowa (Begonia ×hiemalis) – mieszaniec otrzymany w wyniku skrzyżowania dwóch gatunków begonii: B. socotrana × B. ×tuberhybrida (begonia bulwiasta)[3]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Ogrodnicy zaliczają go grupy begonii o ozdobnych kwiatach. W uprawie znajdują się wyłącznie kultywary.

Begonia zimowa
Ilustracja
`Filur`
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

dyniowce

Rodzina

begoniowate

Rodzaj

begonia

Nazwa systematyczna
Begonia ×hiemalis Fotsch.
Die Begonien 130. 1933
Synonimy
  • Begonia ×elatior hort.
Różnokolorowe kultywary
Różnokolorowe kultywary
Kultywar o żółtych kwiatach
Kultywar o różowych kwiatach

Morfologia edytuj

Pokrój
Bylina osiągająca wysokość do 40 cm. Ma gęsty, krzaczasty pokrój. Pod ziemią posiada kłącze, ale nie bulwiaste, jak u begonii bulwiastej, lecz włókniste.
Liście
Duże, niesymetryczne, w kształcie sercowatym, o kolorze (u różnych kultywarów) od ciemnozielonego do czerwono-zielonych.
Kwiaty
Są głównym walorem ozdobnym tej begonii, swoim wyglądem przypominają małe różyczki. Roślina często zakwita tak bujnie, że spod kwiatów nie widać liści. Kwiaty są rozdzielnopłciowe: męskie są 4-działkowe z licznymi pręcikami, żeńskie są 5–działkowe z 1 słupkiem. Mogą być w pełnej gamie barw w kolorze białym, żółtym, różowym, pomarańczowym i czerwonym, pojedyncze lub pełne[4].
Owoc
Oskrzydlona torebka z drobnymi nasionami.

Zastosowanie edytuj

W Polsce begonia zimowa jest uprawiana głównie jako roślina pokojowa. Może być jednak latem uprawiana również na zewnątrz pomieszczeń. Kwitnie przy krótkim dniu (zimą) i stąd jej nazwa[5]. Według innych źródeł kwitnie przez lato, od marca do października[4]. Nie przechodzi typowego spoczynku zimowego i rośnie przez całą zimę. Ma tendencję do obumierania po przekwitnięciu, niektóre nowsze kultywary nie wykazują już tej tendencji[5]. Jednak jeśli nawet nie obumrze po przekwitnięciu, to później rozwija się już gorzej i słabiej kwitnie. W związku z tym jest przez wielu hodowców uprawiana tylko do okresu kwitnienia[4]. Można ją odnowić wcześniej przygotowując sobie z niej sadzonki pędowe.

Uprawa edytuj

  • Wymagania: Jest dość łatwa w uprawie. Lubi ziemię przewiewną, lekką, najlepsza jest standardowa ziemia torfowa. Jest wrażliwa na przeciągi i zanieczyszczenia, szczególnie wyziewy z piecyków gazowych. Najlepiej rozwija się w temperaturze 15-18oC, zbyt duża temperatura (powyżej 22oC) powoduje opadanie pąków kwiatowych, jest też wrażliwa na duże zmiany temperatur[4]. Należy ją trzymać w miejscu dobrze naświetlonym, ale nie bezpośrednio na słońcu, najlepsze jest stanowisko półcieniste..
  • Pielęgnacja: Podlewać należy wodą bezwapniową, nie zwilżając przy tym liści; latem dwa razy w tygodniu, zimą co 7–10 dni. Od kwietnia do września należy roślinę co tydzień zasilać rozcieńczonym nawozem wieloskładnikowym. Gdy powietrze jest nadmiernie suche liście należy zraszać. Nie należy nabłyszczać liści. Przycinanie nie jest potrzebne, roślina bowiem nie tworzy wydłużonych pędów.
  • Rozmnażanie: Najprościej poprzez podział rozrośniętych kęp, które wytworzyły nowe pędy. Zdarza się to jednak dość rzadko. Zazwyczaj rozmnaża się poprzez sadzonki pędowe lub liściowe, które przygotowuje się późną wiosną i ukorzenia w temperaturze ok. 21 °C w rozmnażarce (pod folią lub szkłem). Wyhodowanie nowej rośliny trwa dość długo, z tego też względu zazwyczaj kupuje się wyhodowane przez specjalistów młode rośliny.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-02] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
  4. a b c d Świat kwiatów. Begonia zimowa. [dostęp 2010-01-10].
  5. a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.