Benedykt Hirszowicz

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 11 paź 2024. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Benedykt Hirszowicz (właśc. Bencjon Hirszowicz) pseud. Beniek (ur. 10 października 1908 w Warszawie, zm. 23 października 1974 w Erywaniu) – działacz komunistyczny, podpułkownik WP, uczestnik wojny domowej w Hiszpanii, członek Prezydium Zarządu Głównego (ZG) ZPP, kierownik Wydziału Organizacyjnego ZPP.

Benedykt Hirszowicz
Bencjon Hirszowicz
Beniek
podpułkownik WP podpułkownik WP
Data i miejsce urodzenia

10 października 1908
Warszawa

Data i miejsce śmierci

23 października 1974
Erywań

Przebieg służby
Siły zbrojne

Brygady Międzynarodowe
Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Batalion im. Jarosława Dąbrowskiego

Główne wojny i bitwy

hiszpańska wojna domowa

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Grób Benedykta Hirszowicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

edytuj

Był synem żydowskiego kupca Arona (Arnolda). Podczas nauki w gimnazjum był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej (ZMS). W latach 1928–1930 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, równocześnie od 1928 działając w Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK) (późniejszym KZMP). Od 1930 członek Komitetu Dzielnicowego (KD) KZMP Mokotów, w sierpniu 1930 uczestniczył w demonstracji, za co został aresztowany i osadzony na Pawiaku (do grudnia 1930). Po zwolnieniu udał się do Francji, gdzie przebywał nielegalnie i działał w Paryskim Komitecie Sekcji Polskiej FPK. W 1932 wydalony z Francji, przeniósł się do Czechosłowacji, gdzie niedługo potem został aresztowany. Wyjechał do Niemiec unikając deportacji do Polski i podjął działalność w kierownictwie Sekcji Polskiej KPD w Berlinie. Po objęciu władzy przez nazistów władze KPP[doprecyzuj!] poleciły mu ponownie udać się do Francji, gdzie od lipca 1933 pracował w kierownictwie Sekcji Polskiej Okręgu Paryskiego FPK. III 1936 za nielegalny pobyt został aresztowany i uwięziony do VII 1936. 10 X 1936 w związku z wojną domową w Hiszpanii wyjechał tam, wstąpił do KPH i do Batalionu im. J. Dąbrowskiego, w którego szeregach walczył pod Madrytem (7–25 XI 1936) i pod Guadalajarą (8–22 III 1937), gdzie został ranny, po czym odesłany do szpitala w Murcji. Podczas leczenia był w szpitalu komisarzem politycznym w stopniu kapitana. XII 1937 z powodu odniesionych ran i niezdolności do służby liniowej wrócił do Francji, gdzie działał w Komitecie Pomocy Hiszpanii do stycznia 1939, gdy ponownie go aresztowano za nielegalny pobyt i skazano na 6 miesięcy więzienia. Po zwolnieniu, IX 1939 wraz z transportem rannych udał się do ZSRR, gdzie od IX 1940 studiował w moskiewskim Instytucie Pedagogicznym Języków Obcych. W grudniu 1941 w związku ze zbliżaniem się wojsk niemieckich do Moskwy został ewakuowany do Samarkandy, gdzie był kierownikiem bazy aptecznej.

Od VIII 1943 pracownik Zarządu Obwodowego ZPP, członek i przedstawiciel ZG ZPP w Sowieckiej Organizacji Pomocy Polakom. W 1944 wezwany do pracy w ZG ZPP w Moskwie, X 1944 został zastępcą kierownika, a III 1946 kierownikiem Wydziału Organizacyjnego ZPP i członkiem Prezydium ZG ZPP do jego likwidacji w lipcu 1946. W 1944 wstąpił do PPR, od I 1947 zastępca szefa Polskiej Misji Repatriacyjnej przy Ambasadzie RP w Moskwie. 10 XII 1948 wrócił do kraju i został oficerem zawodowym WP w stopniu majora. Zastępca szefa wydziału Sztabu Generalnego WP, od III 1950 zastępca, a od IV 1951 attaché wojskowy w Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie XII 1952 odwołany do kraju, a IV 1953 przeniesiony do rezerwy w stopniu podpułkownika. Następnie pracował w Polskich Wydawnictwach Gospodarczych, gdzie był zastępcą redaktora naczelnego i p.o. redaktora naczelnego "Życia Gospodarczego", od IV 1954 zastępca redaktora naczelnego ds. książek, od I 1958 redaktor naczelny pionu czasopism. Od XI 1958 do emerytury w 1972 sekretarz Wydawnictwa. Członek (przez kilka kadencji) egzekutywy POP PZPR w Wydawnictwie i członek Komisji Wydawniczej KD PZPR Śródmieście.

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[potrzebny przypis]. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera CII28-14-6)[1].

Przypisy

edytuj
  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].

Bibliografia

edytuj