Berdiabiakowicze (tt. Бердибековичи), zwani również jako Biardiabiakowicze[1]polski ród książęcy, pochodzenia tatarskiego[2].

Herb Bediabiakowiczów nie jest znany

Historia

edytuj

Polski historyk, Józef Wolff, wywodzi Berdiabiakowiczów od Tatarów[2]. Sama legenda genealogiczna rodu wyprowadzała ich od syna Złotej Ordy, Chana o imieniu Berdi Beg, który po śmierci ojca przeszedł pod służbę litewską[3].

Od tatarskiego słowa Berdibek (tt. Бер­ди­бек)[3] nadali nazwę wsi Berdibiaki(inne języki) (na południe od Smoleńska)[2].

O członkach tego rodu nie zachowało się zbyt wiele informacji do czasów obecnych. Po raz pierwszy wspomina o nich metryka litewska (191 A f. 424)[1], skąd dowiadujemy się o istnieniu Iwana Berdiabiakowicza z tytułem kniazia (księcia). Żył on w dawnym województwie smoleńskim, pozostawił po sobie trzech synów; Miszka (Mitka[1]), Semena i Pawła, wymienionych w sporządzonym za czasów króla Aleksandra Jagiellończyka, spisie kniaziów i bojarów smoleńskich[1][2].

Z tego rodu znany jest również Seńko Berdiabiakowicz, który pojawia się w dokumentach historycznych z 1482 roku wraz z informacją otrzymania 12 kop z karczem Mereckich i 8 kop z myta smoleńskiego. W 1495 r. natomiast, sądził się z bojarami smoleńskimi i Terechowiczami o wsie Rukowskie i Chodorykowskie[2].

Kniaź Paweł Berdiabiakowicz otrzymał 6 kop ze skarbu państwa i konia w 1486 roku[2].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Boniecki 1899 ↓, s. 196.
  2. a b c d e f Wolff 1895 ↓, s. 2.
  3. a b Beznosyuk 2020 ↓.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj