Bernard Guetta
Bernard Guetta (ur. 28 stycznia 1951 w Boulogne-Billancourt[1]) – francuski dziennikarz i publicysta, specjalista w zakresie geopolityki, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1951 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, publicysta |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie trockistów. Jego matka, Francine Bouria, w czasie II wojny światowej działała w ruchu oporu. Jego ojciec, socjolog Pierre Guetta, pochodził z rodziny marokańskich Żydów. Jest przyrodnim bratem muzyka Davida Guetty[1][2].
Kształcił się w Lycée Henri-IV w Paryżu. Działał w organizacji uczniowskiej CAL, w czasie maja 1968 organizował okupację swojej szkoły. Należał do trockistowskiej młodzieżówki JCR i Ligue communiste, pod koniec lat 60. zasiadał w jej komitecie centralnym. Od 1970 nie brał udziału w działalności partyjnej[1]. Odbył studia dziennikarskie w Centre de formation des journalistes (absolwent z 1971)[3]. Jeszcze przed ukończeniem nauki podjął pracę w tygodniku „Le Nouvel Observateur”[1].
Od 1978 do 1990 był zatrudniony w redakcji dziennika „Le Monde”[4]. Od 1979 pełnił funkcję korespondenta na Europę Środkową i Wschodnią. Relacjonował m.in. wydarzenia w Polsce, w tym strajki w sierpniu 1980, I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” i wprowadzenie stanu wojennego. W 1981 został wyróżniony prestiżową nagrodą dziennikarską Prix Albert-Londres[1]. Od 1983 pracował jako korespondent w Waszyngtonie, a od 1988 w Moskwie[1]. Po odejściu z „Le Monde” kierował redakcjami magazynu „L’Expansion” (1991–1993) i tygodnika „Le Nouvel Observateur” (1996–1999)[1][5]. Przez 27 lat był też felietonistą publicznej stacji radiowej France Inter, kończąc w niej pracę w 2018[6].
W wyborach w 2019 z listy zorganizowanej wokół prezydenckiego ugrupowania LREM uzyskał mandat posła do Europarlamentu IX kadencji[7].
Publikacje edytuj
- 1995: Géopolitique
- 2002: L'Europe fédérale (współautor Philippe Labarde)
- 2007: Le Monde est mon métier. Le journaliste, les pouvoirs et la vérité (współautor Jean Lacouture)
- 2012: L’an I des révolutions arabes: décembre 2010 – janvier 2012
- 2014: Intime conviction. Comment je suis devenu européen
- 2017: Dans l'ivresse de l'Histoire
- 2019: L’Enquête hongroise (puis polonaise, italienne et autrichienne)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Guetta Bernard. maitron-en-ligne.univ-paris1.fr. [dostęp 2019-03-27]. (fr.).
- ↑ Les frères Guetta: le jour et la night. vanityfair.fr, 14 lutego 2018. [dostęp 2019-03-27]. (fr.).
- ↑ Bernard Guetta. reseaucfj.com. [dostęp 2019-03-27]. (fr.).
- ↑ Bernard Guetta candidat à la direction du «Monde». liberation.fr, 10 stycznia 2011. [dostęp 2019-03-27]. (fr.).
- ↑ Bernard Guetta. gala.fr. [dostęp 2019-03-27]. (fr.).
- ↑ Après 27 ans, Bernard Guetta arrête sa chronique dans la matinale de France Inter. ozap.com, 29 czerwca 2018. [dostęp 2019-03-27]. (fr.).
- ↑ Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français. lejdd.fr, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (fr.).