Biała Hańcza

lewy dopływ Niemna

Biała Hańcza (lit. Baltoji Ančia) – rzeka w południowej części Litwy. Swój początek bierze wypływając z jeziora Hańcza w rejonie łoździejskim (Lazdijai), na terenie Wiejsiejskiego Parku Regionalnego. Początkowo rzeka płynie na południowy zachód, jednak po minięciu miasta Kopciowo (Kapčiamiestis) skręca na wschód. W dalszym swoim biegu tworzy sztuczny zbiornik Biała Hańcza powstały poprzez spiętrzenie rzeki przez elektrownię wodną. Następnie płynie na południowy wschód, po czym kończy swój bieg uchodząc do Niemna na granicy z Białorusią. Do początku XX w. rzeka stanowiła granicę między osadnictwem polskim i litewskim[1].

Biała Hańcza
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Litwa

Lokalizacja

Okręg olicki
Rejon łoździejski
Starostwo Kopciowo

Rzeka
Długość 60 km
Powierzchnia zlewni

791 km²

Średni przepływ

5 m³/s przy ujściu

Źródło
Miejsce jezioro Hańcza
Wysokość

130 m n.p.m.

Współrzędne

54°02′06,0″N 23°40′37,3″E/54,035011 23,677039

Ujście
Recypient Niemen
Wysokość

87 m n.p.m.

Współrzędne

53°57′13,9″N 23°50′02,2″E/53,953864 23,833939

Mapa
Mapa rzeki
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „ujście”

Rzeka osiąga długość 60 km, zaś jej dorzecze to 791 km². Tworzy 300–500-metrową dolinę. Sama rzeka mierzy 8–12 metrów szerokości w biegu górnym oraz 15–20 metrów w biegu dolnym. Średnioroczny przepływ wody przy ujściu to 5 m³/s[2].

Dopływy Białej Hańczy to:

  • Nieda (P),
  • Neviedė (L),
  • Stirta (L),
  • Seira (L).

Szlak Białej Hańczy jest popularnym miejscem uprawiania turystyki kajakowej. Ze względu na dość powolny nurt, nieliczne przeszkody i stosunkowo gęsto rozmieszczone pola biwakowe, rzeka może być celem spływów weekendowych.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jerzy Melnik, Zapomniane powstanie. Samorząd Warwiszki w świetle dokumentów, na: http://www.astn.pl/r2010/zap.htm
  2. Tarybų Lietuvos enciklopedija (Encyklopedia Sowieckiej Litwy), T. I. (A-Grūdas). Wilno: 1985, s. 191.