Białogrzybówka stożkowata
Białogrzybówka stożkowata (Hemimycena pseudolactea Kühner) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].
_Singer_40745.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
białogrzybówka stożkowata |
| Nazwa systematyczna | |
| Hemimycena pseudolactea Kühner Encyclop. Mycol. 10: 632 (1938) | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hemimycena, Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował Robert Kühner w 1938 r.[1]
- Helotium pseudolacteum (Kühner) Redhead 1982
- Hemimycena pseudolactea f. platyspora H. Lehmann 2018
- Hemimycena pseudolactea f. platyspora H. Lehmann 2019
- Marasmiellus pseudolacteus (Kühner) Singer 1951
- Mycena pseudolactea Kühner 1938
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia
edytujŚrednica 3–10 mm, kształt wypukły lub stożkowato-wypukły, później bardziej rozpostarty. Jest higrofaniczny, o brzegach prążkowanych. Powierzchnia biała, na środku ochrowa i naga[4].
Rzadkie, dochodzące do brzegu kapelusza, wąskie, białe[4].
Wysokość 10–30 mm, grubość 0,7–1 mm, cylindryczny, prawie nagi lub oprószony, delikatnie owłosiony tylko przy podstawie, biały[4].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 16–22 × 5,5–7 μm, 4-zarodnikowe, maczugowate. Cheilocystydy 25–60 × 8–15 μm, szeroko wrzecionowate, zwężające się ku podstawie, szkliste, często z czapeczką śluzową na wierzchołku, cienkościenne. Skórka w kapeluszu składająca się z promieniście ułożonych, cienkościennych, szklistych strzępek o szerokości 3,5–4,5 μm z licznymi krótkimi cylindrycznymi naroślami. Pileocystydy 15–35 × 4–8 μm, liczne, o zmiennym kształcie, maczugowate lub cylindryczne, często rozgałęzione, szkliste, cienkościenne. Kaulocystydy 8–35 × 5–7 μm, obfite, bardzo zmienne pod względem kształtu, szkliste, niekiedy z kapeluszem śluzowym, cienkościenne. Sprzążki obecne we wszystkich tkankach[4].
Występowanie i siedlisko
edytujOpisano występowanie tego gatunku w wielu krajach Europy[5] oraz w Ameryce Północnej i w Chinach[6]. W. Wojewoda w zestawieniu grzybów wielkoowocnikowych Polski przytacza tylko jedno stanowisko, podane przez Andrzeja Nespiaka w Tatrach w 1960 r. Zaznacza, że rozprzestrzenienie tego gatunku na terenie Polski i częstość występowania nie są znane[3].
Saprotrof rozwijający się na liściach i resztkach drewna liściastego[4]. Według A. Nespiaka występuje w lasach iglastych, zwłaszcza pod świerkami, ale podano to tylko na jednym stanowisku[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Ekaterina F. Malysheva, Olga V. Morozova, Notes onHemimycenafrom European Russia [online], Czech Mycology 61(1): 27–71, 2009 [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Hemimycena pseudolactea [online], Discover Life [dostęp 2021-02-16] (ang.).
- ↑ Hemimycena pseudolactea [online] [dostęp 2021-02-16] (ang.).