Biegacz obrzeżony (Carabus marginalis) – gatunek dużego chrząszcza z rodziny biegaczowatych, zaliczany do podrodzaju Callistocarabus. Występuje na terenach centralnej Europy, Rumunii, krajów byłego ZSRR i Syberii. W Polsce bardzo rzadko spotykany. Zamieszkuje zazwyczaj sosnowe lasy o mszystym podłożu. Osiąga zazwyczaj od 22 do 28 mm długości. Zaniepokojony wydziela substancje o nieprzyjemnym zapachu, drażniące w przypadku zetknięcia ze skórą.

Biegacz obrzeżony
Carabus marginalis
Fabricius, 1794
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

Carabinae

Plemię

Carabini

Rodzaj

Carabus

Gatunek

biegacz obrzeżony

Posiada małą, nieproporcjonalną głowę, z dużymi wystającymi na boki oczami. Jego przedplecze jest szerokie i łukowato wypukłe na bokach. Pokrywy są owalne, najszersze za połową długości. Na urzeźbienie pokryw składają się nieregularne zmarszczki, dołki i wypukłości. Jak większość biegaczowatych, posiada silne odnóża umożliwiające bardzo szybki bieg. Prawie cały pancerz jest koloru czarnego, na krawędziach metaliczny, przechodzący w zieleń.

Pierwsze dorosłe owady pojawiają się w lipcu. Jesienią larwy wyległe z jaj zaczynają żerowanie, przerwane jedynie na czas zimowania. Przepoczwarczenie odbywa się zazwyczaj wiosną następnego roku. W Polsce podlega częściowej ochronie gatunkowej[1][2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Watała C.: Przegląd Carabidae Polski. Część I. Wstęp oraz plemię Carabini. (Review of Carabidae of Poland. Part I. Introduction and the tribe Carabini). Acta Univ. Lodensis. Folia Zool. Łódź. 3. 1995.
  • Burakowski B., Mroczkowski M., Stefańska J.: Katalog Fauny Polski. Chrząszcze, Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae. Część 1. XXIII. 2 PWN. Warszawa. 1973.