Bitwa pod Cold Harbor

Bitwa pod Cold Harbor (ang. Battle of Cold Harbor) – bitwa stoczona w dniach 31 maja – 12 czerwca 1864 roku podczas wojny secesyjnej w hrabstwie Hanover w Wirginii. Naprzeciw siebie stanęły: unijna Armia Potomaku dowodzona przez generała Ulyssesa Granta wraz z XVI Korpusem dowodzonym przez generała George’a Meade’a i konfederacka Armia Północnej Wirginii dowodzona przez generała Roberta E. Lee. Zakończyła się zwycięstwem konfederatów. Po stronie Unii wzięło w niej udział 108 tysięcy ludzi, po stronie Konfederacji 62 tysiące. Była to jedna największych i najkrwawszych bitew wojny secesyjnej, a także ostatnie zwycięstwo generała Lee i ostatnia duża wygrana Konfederacji.

Bitwa pod Cold Harbor

Wojna secesyjna
Czas	31 maja – 12 czerwca 1864
Miejsce	Cold Harbor, Wirginia
Terytorium	Stany Zjednoczone
Wynik	zwycięstwo Konfederacji
Strony konfliktu
Unia Konfederacja
Dowódcy
Ulysses Grant George Meade Robert E. Lee
Siły
108 tysięcy 62 tysiące
Straty
1844 zabitych 9077 rannych 1816 jeńców 83 zabitych 3380 rannych 1132 jeńców
Położenie na mapie Wirginii miejsce bitwy
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych miejsce bitwy
37°35′24″N 77°17′24″W

Opis

Po stoczeniu w maju 1864 roku nierozstrzygniętych bitew w dziczy i pod Spotsylvanią (które przyniosły znaczne straty i podkopały wolę walki konfederatów) generał Grant kontynuował marsz wraz ze swoją armią na stolicę stanu Wirginia, Richmond i postanowił wydać walną bitwę armii generała Lee, która okopała się przy Cold Harbor, około 16 kilometrów na północny wschód od Richmond. Grant był przekonany, że po wcześniejszych bitwach armia Konfederacji była „naprawdę sprana”, jednak ofiary po stronie Unii też były znaczne. Grant postanowił zadać ostateczny cios konfederatom i zająć Richmond. 31 maja zaczęły się drobne potyczki, jednak główny atak (i, jak się okazało, decydujące starcie) nastąpił 3 czerwca, gdy Grant poprowadził frontalny atak na pozycje obronne konfederatów, sądząc, że siły przeciwnika są nadszarpnięte, jednak Lee wykorzystał opóźnienie Granta w ataku i zdążył wezwać posiłki oraz umocnić fortyfikacje. Skutkiem niespodziewanie dobrego przygotowania konfederatów była masakra wojsk Unii: w ciągu godziny ponad 7 tysięcy żołnierzy Unii zostało zabitych lub rannych, zanim Lee powstrzymał atak. Przez następnych 9 dni dwie armie stały naprzeciw siebie w dwóch okopach, tocząc jedynie drobne potyczki, później Grant wycofał swoje siły. Armia Unii straciła pod Cold Harbor 1844 zabitych, 9077 rannych i 1816 jeńców lub zaginionych, a Armia Konfederacji tylko 83 zabitych, 3380 rannych i 1132 jeńców. Po bitwie Grant stwierdził, że żałuje tego ataku bardziej niż któregokolwiek, który w życiu rozkazał.

Bibliografia

• Battle of Cold Harbor, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-12-25]  (ang.).
• Cold Harbor. American Battlefield Trust. [dostęp 2023-12-25]. (ang.).