Bitwa pod Kijami
 |
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Bitwa pod Kijami – starcie zbrojne, które miało miejsce 23 lipca 1759 podczas wojny siedmioletniej.
| ||||
| ||||
| ||||
| Czas | 23 lipca 1759 | |||
| Miejsce | Kije | |||
| Terytorium | województwo lubuskie, Polska | |||
| Wynik | zwycięstwo rosyjskie | |||
| Strony konfliktu | ||||
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego   miejsce bitwy | ||||
Położenie na mapie Polski  miejsce bitwy | ||||
| 52°06′N 15°32′E/52,100000 15,533333 | ||||
| Wojna siedmioletnia |
|---|
|
Minorka - Lovosice - Reichenberg - Praga - Kolin - Palasi - Hastenbeck - Groß-Jägersdorf - Moys - Cap-Français - Rochefort - Rossbach - Wrocław - Lutynia - Krefeld - Domstadtl - Sarbinowo - Hochkirch - Bergen - Kije - Minden - Kunowice - Hoyerswerda - Lagos - zatoka Quiberon - Maxen - Miśnia - Landeshut - Carrickfergus - Warburg - Legnica - Kloster Kamp - Torgau - Belle Île - Vellinghausen - Trzebina - Burkatów - Wilhelmstahl - Freiberg - Gwadelupa - Martynika - Hawana - Manila - Buxar - Dzierżoniów |
Siły rosyjskie pod dowództwem Piotra Sałtykowa zamierzały połączyć się z nadciągającymi wojskami austriackimi Laudona. Pomiędzy Kijami i Pałckiem (Paltzig albo Paltzern) zostały jednak zaatakowane przez wojska pruskie pod dowództwem von Wedela.
Król Fryderyk II w swojej nowo zaplanowanej kampanii za wszelką cenę starał się nie dopuścić do groźnego dla niego połączenia sojuszniczych armii Austrii i Rosji. Król był bardzo niezadowolony z dotychczasowych działań generałów Dohny i Wabersnowa. Generał Dohna został odwołany, a jego miejsce zajął generał Wedel. Nowy dowódca otrzymał szerokie pełnomocnictwa, a także polecenie atakowania armii rosyjskiej, aby nie dopuścić do jej połączenia z Austriakami.
Generał Wedel przybył do korpusu 22 lipca. Miał do dyspozycji ok. 30 000 żołnierzy, 46 dział ciężkich i 40 batalionowych. W nocy z 22 na 23 lipca Rosjanie zajmujący pozycje na linii Golce-Stare Kramsko-Klępsk rozpoczęli manewr oskrzydlający prawe skrzydło korpusu generała Wedela. Sałtykow, niedawno mianowany głównodowodzącym armii rosyjskiej miał zamiar wyjść na tyły Prusaków rozciągniętych wzdłuż linii Kalzig (Kalsk)-Radlin-Sulechów i odciąć ich od Crossen (Krosno Odrzańskie). Oddziały rosyjskie nie były niepokojone przez nieprzyjaciela i około 9.00 zakończyły swój manewr. Zaskoczeni Prusacy zostali pokonani przez Rosjan w krwawej i zaciętej bitwie, trwającej prawie do godziny 22.00. Wedel wycofał się ścigany przez lekką jazdę rosyjską, kierując się na Züllichau (Sulechów) i Tschicherzig (Cigacice) za Odrę, na jej lewy brzeg. W trakcie działań odwrotowych zginął generał Wabersnow, który kierował walkami osłonowymi. Straty pruskie były poważne – ponad 6 tys. żołnierzy i 14 dział. Rosjanie stracili około 4 600 żołnierzy. Maszerująca z Poznania awangarda Mordwinowa noc z 22 na 23 lipca spędziła około 10 km od Goltzen (Kolesin) i nie wzięła udziału w bitwie pod Kijami (Kay).
BibliografiaEdytuj
- Sebastian Haffner: Prusy bez legendy: Zarys dziejów. Warszawa: Oficyna Historii XIX i XX wieku, 1996. ISBN 83-905989-3-0.