Bojary Rożyńskie – dawniej wieś, obecnie część Bojar na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Ilia.

Bojary Rożyńskie
Баяры
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

wilejski

Sielsowiet

Ilia

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Bojary Rożyńskie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bojary Rożyńskie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Bojary Rożyńskie”
Ziemia54°27′53″N 27°14′46″E/54,464722 27,246111

Historia

edytuj

W czasach zaborów wieś w gminie Wiazyń, w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wilejskim, w gminie Wiazyń.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 61 osób, 1 była wyznania rzymskokatolickiego a 60 prawosławnego. Jednocześnie 6 mieszkańców zadeklarowało polską, 55 białoruską przynależność narodową. Było tu 16 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwały 74 osoby[3].

Wierni należeli do parafii prawosławnej w Wiazyniu. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Ilii i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Wiazyniu[4].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[5][6]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[7].

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

edytuj
  1. wieś Bojary Borowe na mapie (rejon wilejski, obwód miński) [online], www.radzima.net [dostęp 2023-11-21].
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 88.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 30.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 127.
  5. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
  6. okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-03].
  7. Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.