Bolesław Baranowski (chemik)

Bolesław Baranowski
	podporucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1911 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1931–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	19 Pułk Piechoty; 6 Pułk Strzelców Konnych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa, agresja ZSRR na Polskę)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Julian Baranowski (ur. 30 listopada 1911 we Lwowie, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – chemik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się jako syn Piotra i Bronisławy, z domu Zamojska. Ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w 1934 uzyskując tytuł magistra. Od 1935 do 1939 był asystentem^[1] na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej.

Został absolwentem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty we lwowskim 19 pułku piechoty w 1932. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936. Został przydzielony do 6 pułku strzelców konnych. Według Leszka Włodka posiadał przydział do kadry 10 oddziału uzbrojenia^[2].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Następnie był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wraz z nim byli osadzeni inni pochodzący z Sanoka żołnierze, m.in. Zbigniew Przystasz, który wspominał o nim w ocalonym pamiętniku pisanym w obozie (obaj odbywali tam wspólnie dyżury) oraz zapisał pod datą 5 kwietnia 1940 fakt jego wywiezienia z obozu^[3]^[4]. Wówczas Baranowski został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1470 (przy zwłokach znaleziono fragmenty legitymacji)^[5]^[6].

Kamień pamiątkowy przy Dębie Pamięci honorującym Bolesława Baranowskiego w Trepczy

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika^[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[8].

30 maja 2010, ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, Bolesław Baranowski został uhonorowany poprzez zasadzenie Dębu Pamięci w Kwaterze Katyńskiej Parku Kwitnąca Akacja w Trepczy^[9]^[10] (Bolesława Baranowskiego uczcił klub sportowy UKS „Grodzisko”)^[11].

Zobacz też

Przypisy

↑ Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 18, Nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.
↑ Leszek Marian Włodek: Przemyślanie ofiary zbrodni w Charkowie, Katyniu i Miednoje w 1940 r.. Piotr Jaroszczak. [dostęp 2019-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-29)].
↑ Pamiętniki znalezione w Katyniu. Warszawa: Editions Spotkania, 1990, s. 255, 258, 259, 261, 263, 265, 266. ISBN 2-86914-050-9.
↑ Zbigniew Przystasz. Spuścizna z Katynia. Odpis notatek. „Rocznik Sanocki”. VIII, s. 39, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-09].
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 23. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2018-09-19].
↑ ROK SZKOLNY 2009/2010. Uroczystość sadzenia „Dębów Pamięci” w ramach ogólnopolskiego programu „Katyń – ocalić od zapomnienia”. szkola.trepcza.pl. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2014)].
↑ Obchody Rocznicy Zbrodni Katyńskiej i Katastrofy Lotniczej pod Smoleńskiem w Trepczy (ZDJĘCIA). esanok.pl. [dostęp 2014-03-09].
↑ Jolanta Ziobro. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie... „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 14 (960) z 9 kwietnia 2010.

Bibliografia

Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 18. [dostęp 2014-04-09].
Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 82. ISBN 978-83-7188-964-6.
Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 20, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
Bolesław Baranowski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].

[1] Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 18, Nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.

[2] Leszek Marian Włodek: Przemyślanie ofiary zbrodni w Charkowie, Katyniu i Miednoje w 1940 r.. Piotr Jaroszczak. [dostęp 2019-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-29)].

[3] Pamiętniki znalezione w Katyniu. Warszawa: Editions Spotkania, 1990, s. 255, 258, 259, 261, 263, 265, 266. ISBN 2-86914-050-9.

[4] Zbigniew Przystasz. Spuścizna z Katynia. Odpis notatek. „Rocznik Sanocki”. VIII, s. 39, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.

[5] Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-09].

[6] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 23. ISBN 83-7001-294-9.

[7] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[8] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2018-09-19].

[9] ROK SZKOLNY 2009/2010. Uroczystość sadzenia „Dębów Pamięci” w ramach ogólnopolskiego programu „Katyń – ocalić od zapomnienia”. szkola.trepcza.pl. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2014)].

[10] Obchody Rocznicy Zbrodni Katyńskiej i Katastrofy Lotniczej pod Smoleńskiem w Trepczy (ZDJĘCIA). esanok.pl. [dostęp 2014-03-09].

[11] Jolanta Ziobro. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie... „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 14 (960) z 9 kwietnia 2010.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]